Снежны полаг - пласт снегу на паверхні Зямлі, які ўтварыўся ў выніку снегападаў і завей.

Снежны полаг валодае малой шчыльнасцю, нарастаючай з часам, асабліва вясной. Адлюстравальная здольнасць (альбеда) бялюткага снегу - 70-90%, старога, расталага снегу - 30-40%.

Снежны полаг моцна адлюстроўвае сонечную радыяцыю, але засцерагае глебу ад празмернага астуджэння, а азімыя пасевы ад вымярзання; аказвае вялікі ўплыў на клімат, рэльеф, харчаванне рэк і леднікоў, працэсы ўтварэння глебы, жыццё раслін і жывёл. У той жа час, снежны полаг можа прыводзіць да выправання раслін, якому ў Заходняй Сібіры, паводле праведзенага ў 1960-х гг. даследавання, было схільна 133 віды дрэў і хмызнякоў з 630 вывучаных. Прычына гэтай з'явы была ўсталяваная савецкімі навукоўцамі ў канцы 1980-х гг.^[1]

Адрозніваюць:

• часовы снежны полаг, які растае за некалькі гадзін або дзён пасля ўтварэння;
• устойлівы снежны полаг, які захоўваецца на працягу ўсёй зімы або з невялікімі перапынкамі.