Свен III Гратэ
дацк.: Sven III.
манарх Даніі 1146 — 1154
Сумесна з	Кнуд V
Папярэднік	Эрык III
Пераемнік	Кнуд V
Нараджэнне	1125[1]
Смерць	23 кастрычніка 1157(1157-10-23) Grathe[d], Сількебарг, Цэнтральная Ютландыя, Данія, Каралеўства Данія
Месца пахавання	Вібаргскі сабор[d]
Род	Эстрыдсены
Бацька	Эрык II Памятны
Маці	Thunna[d]
Жонка	Адэла Майсенская[d][2]
Дзеці	Luitgard of Denmark[d]
Веравызнанне	хрысціянства
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Свен III Гратэ (дацк.: Svend 3. Grathe, каля 1125 — 23 кастрычніка 1157) — кароль Даніі з 1146 года. Быў суправіцелем разам з траюрадным братам Кнудам V (1152—1154, 1157). Незаконнанароджаны сын Эрыка II.

Пасля адрачэння Эрыка III ад прастола ў 1146 годзе Свен быў абраны каралём Зеландыі і наступныя некалькі гадоў змагаўся з Кнудам V, які ў той час кіраваў у Ютландыі. Разам з іншым братам Вальдэмарам I у 1151 годзе вымусіў Кнуда V бегчы з Даніі ў Свяшчэнную Рымскую імперыю, дзе ён папрасіў дапамогі ў імператара. Умяшанне Фрыдрыха I дазволіла Кнуду стаць суправіцелем, Свен стаў «старэйшым каралём».

Жорсткія манеры і прагерманская арыентацыя Свена прывялі да незадаволенасці народа, і ў 1154 годзе ён быў зрынуты Кнудам V пры падтрымцы Вальдэмара I, які перайшоў на бок Кнуда. Пасля некалькіх гадоў выгнання ў 1157 годзе вярнуўся на радзіму і дамогся прымірэння з братамі. Данія былі падзелена на тры часткі, і Свен стаў кіраўніком Сконэ.

Падчас святкавання прымірэння ў Роскіле 9 жніўня 1157 года спрабаваў забіць двух іншых суправіцеляў (т.з. «Крывавы баль у Роскіле»). Кнуд V быў забіты, а Вальдэмар I бег у Ютландыю. 23 кастрычніка ён перамог Свена ў бітве і забіў яго пры спробе ўцячы на пустцы Гратэ, каля Вібарга (адсюль і яго мянушка).