Закары Тэйлар
англ.: Zachary Taylor
11-ы абраны прэзідэнт ЗША[d] 7 лістапада 1848 — 4 сакавіка 1849
Папярэднік	Джэймс Нокс Полк
Пераемнік	Франклін Пірс
12-ы Прэзідэнт ЗША 4 сакавіка 1849 — 9 ліпеня 1850
Папярэднік	Джэймс Нокс Полк
Пераемнік	Мілард Філмар
Нараджэнне	24 лістапада 1784(1784-11-24)[1][2][…] Barboursville[d], Orange County[d], Вірджынія, ЗША
Смерць	9 ліпеня 1850(1850-07-09)[1][2][…] (65 гадоў) Белы дом, Вашынгтон, акруга Калумбія[d], ЗША[3][4]
Месца пахавання	Zachary Taylor National Cemetery[d]
Род	Лі[d]
Бацька	Richard Taylor[d][5]
Маці	Sarah Dabney Strother[d][6][5]
Жонка	Маргарэт Тэйлар[5][7]
Дзеці	Sarah Knox Taylor[d][5], Mary Elizabeth Bliss[d], Richard Taylor[d][5], Ann Mackall Taylor[d], Octavia Taylor[d][6] і Margaret Smith Taylor[d][6]
Веравызнанне	Епіскапальная царква
Партыя	Партыя вігаў
Адукацыя	Ваенны інстытут Вірджыніі[d]
Аўтограф
Род войскаў	Армія ЗША
Званне	генерал
Бітвы	Амерыкана-мексіканская вайна Англа-амерыканская вайна 1812-1814
Узнагароды	Залаты медаль Кангрэса ЗША
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Закары Тэйлар (1784 — 1850) — 12-ы прэзідэнт ЗША, ён знаходзіўся на пасадзе прэзідэнта з сакавіка 1849 года да самай сваёй смерці ў ліпені 1850 года. Да свайго прэзідэнцтва, Тэйлар быў кадравым афіцэрам у арміі Злучаных Штатаў, даслужыўся да звання генерал-маёра.

Слава Тэйлара як нацыянальнага героя з-за яго перамог у амерыкана-мексіканскай вайны дапамаглі яму выйграць выбары ў Белы дом, нягледзячы на яго расплывістыя палітычныя перакананні. Яго галоўным прыярытэтам на пасадзе прэзідэнта было захаванне Саюза, але ён памёр праз семнаццаць месяцаў сваёй пасады, не паспеўшы зрабіць чаго-небудзь ў пытанні рабства, якое вызывала напружанасць у Кангрэсе.

Тэйлар нарадзіўся ў вядомай сям’і плантатараў, якія ў юнацтве мігравалі з захада Вірджыніі ў Кентукі. Тэйлар стаў афіцэрам арміі ЗША ў 1808 годзе і зрабіў сабе імя ў якасці капітана ў вайне 1812 года. Ён падняўся ў званні, пасля ўсталявання фартоў ўздоўж ракі Місісіпі і сустрэў ў 1832 годзе вайну Чорнага Ястраба ў званні палкоўніка. Яго поспехі падчас Другой Семінальскай вайны прыцягнулі ўвагу ўсёй краіны, і ён заслужыў мянушку «Стары грубы і гатовы».

У 1845 годзе, калі праходзіла анексія Тэхаса, прэзідэнт Джэймс Нокс Полк накіраваў Тэйлара у раён Рыа-Грандэ ў напярэдадні патэнцыйнай бітвы з Мексікай з-за спрэчнай тэхаска-мексіканскай мяжы. Мексікана-амерыканская вайна ўспыхнула ў маі 1846 года, і Тэйлар ў серыі бітваў прывёў амерыканскія войскі да перамогі, кульмінацыяй якіх была бітва пры Апала-Альта і бітва пры Монтэрэі. Ён стаў нацыянальным героем, і палітычныя клубы запрашалі яго прыняць удзел ў маючых адбыцца прэзідэнцкіх выбарах 1848 года.

Партыя Вігаў даручыла Тэйлару весці кампанію, нягледзячы на яго невыразную платформу і адсутнасць цікавасці да палітыкі. Ён перамог на выбарах разам з дэпутатам кангрэса ЗША ад Нью-Ёрка Мілардам Філморам, перамогшы кандыдатаў ад Дэмакратычнай партыі Люіса Каса і Уільяма Батлера Арланда. Як прэзідэнт, Тэйлар трымаўся на адлегласці ад Кангрэсу і яго кабінета, нават партыйная напружанасць пагражала падзяліць Саюз. Дэбаты з нагоды статусу кіравання буйных тэрыторый, атрыманных ў вайне, прывяла да пагрозы расколу боку Поўдня.

Нягледзячы на тое, што Тэйлар быў паўднёўцам і рабаўладальнікам, ён не настойваў на пашырэнні рабства. Для таго, каб пазбегнуць пытання, ён заклікаў пасяленцаў ў Нью-Мексіка і Каліфорніі абыйсці тэрытарыяльныя стадыі і праекты канстытуцый для новых штатаў, падрыхтоўваючы глебу для Кампраміса 1850 года. Тэйлар раптоўна памёр ад хваробы страўніка ў ліпені 1850 гады і адносна мала паўплываў на сепаратысткі падзел, які ў выніку прывёў да грамадзянскай вайны праз дзесяцігоддзе.