У 2017 годзе разам з Ёахімам Франкам і Рычардам Хендэрсанам атрымаў Нобелеўскую прэмію па хіміі «за развіццё крыяэлектроннай мікраскапіі высокай разрознасці для вызначэння структуры біямалекул у растворы»[15][16]. У 2018 годзе разам са сваімі калегамі прафесарам Ёахімам Франкам і доктарам Рычардам Хендэрсанам ён атрымаў медаль прагрэсу Каралеўскага фатаграфічнага таварыства за «важны прагрэс у навуковым або тэхналагічным развіцці фатаграфіі або выявы ў самым шырокім сэнсе»[17].
Кар’ера
Дзюбашэ пачаў вывучаць фізіку ў Політэхнічнай школе Лазанскага ўніверсітэта (цяпер Федэральная політэхнічная школа Лазаны) у 1962 годзе і атрымаў ступень інжынера-фізікі ў 1967 годзе[18]. Атрымаў сертыфікат малекулярнай біялогіі ў Жэнеўскім універсітэце ў 1969 годзе, а затым пачаў вывучаць электронную мікраскапію ДНК. У 1973 годзе ён скончыў дысертацыю па біяфізіцы ў Жэнеўскім і Базельскім універсітэце[19].
З 1978 па 1987 год Жак Дзюбашэ быў кіраўніком групы ў Еўрапейскай лабараторыі малекулярнай біялогіі ў Гайдэльбергу, які тады ўваходзіў у Заходнюю Германію[18]. З 1987 па 2007 год ён быў прафесарам Лазанскага ўніверсітэта[18]. У 2007 годзе ў 65 гадоў ён выйшаў на пенсію і стаў ганаровым прафесарам Лазанскага ўніверсітэта[18].
За сваю кар’еру Жак Дзюбашэ распрацаваў тэхналогіі ў крыяэлектроннай мікраскапіі, крыаэлектроннай тамаграфіі і крыаэлектроннай мікраскапіі зрэзаў шклопадобнага цела[20][21][22][23]. Гэтыя тэхналогіі выкарыстоўваюцца для выявы асобных біялагічных структур, такіх як бялковыя комплексы або вірусныя часціцы[13]. У Лазане ён прымаў удзел у ініцыятывах, накіраваных на тое, каб навукоўцы больш ведалі пра сацыяльныя праблемы[24][25].
У 2014 годзе Жак Дзюбашэ атрымаў прэмію Ленарта Філіпсана ад Еўрапейскай малекульна-біялагічная лабараторыі[26]. Апісваючы сваю кар’еру ў 2015 годзе, прафесар Гарэт Грыфітс, яго калега з ЕМБЛ, растлумачыў: «У Жака было бачанне. Ён знайшоў спосаб замарожваць тонкія плёнкі вады так хутка, што крышталі не паспявалі сфармавацца [якія маглі пашкодзіць узоры] […] з часам гэтая тэхніка стала ўсё больш важнай для даследаванняў у галіне навукі аб жыцці, і сёння відавочна, што гэта варта Нобелеўскай прэміі»[13].
Калі яго ўніверсітэт спытаў, як ён хацеў бы, каб яго Нобелеўская прэмія была прызнана ўстановай, ён папрасіў паркавальнае месца для яго ровара, якое было дадзена належным чынам. Ён ездзіў на ровары ў сваю лабараторыю амаль кожны дзень цягам 30 гадоў[27].
Асабістае жыццё
Выступленне перад Федэральным палацам у Берне падчас нацыянальнай кліматычнай дэманстрацыі ў 2019 годзе
Жак Дзюбашэ жанаты, мае дваіх дзяцей[28]. Хворы на дыслексію[28].
У 1970-х гадах на другую сустрэчу з будучай жонкай яны выйшлі на акцыю пратэсту супраць будаўніцтва АЭС «Кайзераўгст».
↑"A Reminiscence about Early Times of Vitreous Water in Electron Cryomicroscopy". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
.jpg)
