Дым — адна з даўнейшых адзінак падаткаабкладання. Уключаў сялянскую гаспадарку з зямлёй, пабудовамі (домам), цяглай і прадукцыйнай жывёлай і ўсім гаспадарскім рыштункам і начыннем^[1].

Зямельны надзел дымоў звычайна складаўся з ворнай зямлі і сенажатных угоддзяў, за карыстанне якімі члены сям'і абавязаны былі выконваць на карысць феадала розныя павіннасці — г.зн. службу.

Пасля завяршэння аграрнай рэформы (сяр. XVI — 1-я палова XVII ст.) асноўнымі аб'ектамі падаткаабкладання зрабіліся валока і служба, а дым пачаў атаясамлівацца з паняццем дома, двара.

• Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. — ISBN 985-6302-33-1.
• Дым // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Галоўная рэдакцыя Беларус. Сав. Энцыклапедыі, 1978. — Т. 2: Г — К / [рэдактар А. Я. Баханькоў]. — С. 218. — 765 с.