Польскі даследчык Юзаф Вольф сістэматызаваў звесткі пра ўрады, шлюбныя сувязі, зямельныя ўладанні князёў Друцкіх у працы «Князі літоўска-рускія ад канца чатырнаццатага стагоддзя»[1].
Гедзімінавічы-Друцкія
Упершыню версію вываду адной з галін Друцкіх ад Дзмітрыя Альгердавіча прапанаваў польскі гісторык Юзаф Пузына[2]. Версію падтрымаў вядомы польскі даследчык С. М. Кучынскі і падаў яе не толькі ў сваёй манаграфіі[3], але і ў энцыклапедычных артыкулах[4][5], што прычынілася яе пашырэнню ў гістарыяграфіі, асабліва польскай і літоўскай. У нядаўні час А. В. Кузьмін звярнуў увагу, што пералік продкаў у памянным запісе Дзмітрыя Іванавіча Пуцяціча добра спалучаецца з традыцыйнай версіяй пра агульнае паходжанне ўсіх Друцкіх, а версіі Пузыны яўна супярэчыць.[6]
↑Wolff, J. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / przez Józefa Wolffa. — Warszawa: Jacek Badowski, 1994. — XXV, [1], 698 s.: err.
↑Puzyna J. O poczodzeniu kniazia Fedka Nieświskiego // Miesiecznik Heraldiczny. 1911. № 5-6. S. 78-80.
↑Kuczyński S. M. Ziemie Czernihowsko-siewierskie pod rządami Litwy. Warszawa, 1936.
↑Kuczyński S. M. Dymitr Olgierdowicz Starszy // Polski słownik biograficzny. Krakow, 1946. T. 6/1. Zesz. 26. S. 57, 58
↑Kuczyński S. M. Dymitr Olgierdowicz Młodszy // Polski słownik biograficzny. Krakow, 1946. T. 6/1. Zesz. 26. S. 58.
↑Кузьмин, А. В. Опыт комментария к актам Полоцкой земли второй половины XIII-начала XV в. (окончание) // Древняя Русь. Вопросы медиевистики. 4/2007(40) С. 50-68.
Літаратура
Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. — Warszawa, 1895.
Левко О. Н. Друцк : Друцк и Друцкая волость (княжество) в IX—XII вв., летопись древних слоев, князья Друцкие и их владения в XIII—XVIII вв., ремесло, промыслы, торговля (по данным археологии, нумизматики, письменных источников), памятники архитектуры и объекты туризма / О. Н. Левко [и др.]; редкол.: А. А. Коваленя (гл. ред.); науч. ред. О. Н. Левко — Минск : Белорус. наука, 2014. — 619 с. (Древнейшие города Беларуси) — ISBN 978-985-08-1735-8