Аграгарадок Старая Галынка Краіна Беларусь Вобласць Гродзенская Раён Зэльвенскі Сельсавет Галынкаўскі Каардынаты 53°12′43″ пн. ш. 25°02′15″ у. д.HGЯO Ранейшыя назвы да 2010 — Старая Галынка Вышыня цэнтра 131 м Колькасць двароў 112 Насельніцтва 292 чалавекі (2001) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1564 Аўтамабільны код 4 СААТА 4226804071 Старая Галынка на карце Беларусі ±

Галы́нка (трансліт.: Halynka, руск.: Голынка), да 2010 года Стара́я Галы́нка^[1] (трансліт.: Staraja Halynka, руск.: Старая Голынка) — аграгарадок у Зэльвенскім раёне Гродзенскай вобласці Беларусі. Цэнтр Галынкаўскага сельсавета.

Знаходзіцца на аўтадарозе Дзярэчын — Слонім, за 18 кіламетраў на паўночны ўсход ад гарадскога пасёлка і 20 кіламетраў ад чыгуначнай станцыі Зэльва, за 110 кіламетраў ад Гродна.

Вядома з XVI стагоддзя як вёска Галынка ў Лідскім павеце, прыватная ўласнасць. Пасля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай у Расійскай імперыі. У XIX стагоддзі мястэчка ў Слонімскім павеце Гродзенскай губерні, дзяржаўная ўласнасць. У 1878 годзе — 293 жыхара, у 1886 — 275 жыхароў, 45 двароў, школа, царква, 3 сінагогі, крупадзёрка, 2 карчмы; у 1903 годзе — 691 жыхар. З 1921 года ў складзе Польшчы, у Старавескай гміне Слонімскага павета Навагрудскага ваяводства, 432 жыхара, 84 двары. З 1939 года ў складзе БССР, з 15 студзеня 1940 года ў Зэльвенскім раёне Баранавіцкай вобласці. З 12 кастрычніка 1940 года цэнтр сельсавета. У гады Вялікай Айчыннай вайны гітлераўцы загубілі 386 жыхароў. З 20 верасня 1944 года ў Гродзенскай вобласці. У 1962—1966 гадах у Слонімскім раёне.

23 сакавіка 2010 года вёска перайменаваная з Старой Галынкі ў Галынку^[2].

• 1878 год — 293 жыхары;
• 1886 год — 275 жыхароў, 45 двароў;
• 1903 год — 691 жыхар;
• 2001 год — 292 жыхары, 112 двароў^[3]

• Сярэдняя школа
• Клуб
• Бібліятэка
• Амбулаторыя
• Аптэка
• Камбінат бытавога абслугоўвання
• Аддзяленне сувязі

• Вадзяны млын (канец XIX стагоддзя)
• Магіла ахвяр фашызму
• Свята-Георгіеўская царква (2012)

• Стара́я Галы́нка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 160. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх