Багдан Агінскі

Багдан Агінскі
польск.: Bohdan Matwiejewicz Ogiński
Брама[d]
Брама[d]
маршалак Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага
староста дарсунішскі[d]
сакавік 1586 — 1623
Папярэднік Стэфан Андрэевіч Збаражскі
Пераемнік Аляксандр Агінскі
2-і падкаморы троцкі[d]
6 верасня 1580 — 1625
Папярэднік Андрэй Дзержак[d]
Пераемнік Пётр Валовіч[d]
староста кармялаўскі[d]
1597 — 1620
Пераемнік Ян Фелікс Агінскі[d]
Нараджэнне каля 1551
Смерць не раней за 8 сакавіка 1625 і не пазней за 11 верасня 1625
Месца пахавання
Род Агінскія[2]
Бацька Мацвей Багданавіч Агінскі[d][3]
Маці Кацярына Юрлоўна[d]
Жонка Раіна з Валовічаў[d][4][5][…]
Дзеці Самуэль Леў Агінскі[6], Аляксандр Агінскі[7], Ян Фелікс Агінскі[d][8], Барбара з Агінскіх[d][8], Ганна з Агінскіх[d][8], Дарота з Агінскіх[d][8], Апалонія з Агінскіх[d][8], Дзмітрый Агінскі[d][8], Раман Агінскі[d][8], Кацярына з Агінскіх[d][8], Соф’я з Агінскіх[d][8] і Альжбета з Агінскіх[d][8]
Веравызнанне праваслаўе[5]

Багдан Агінскі (? — 1625) — дзяржаўны і вайсковы дзеяч Вялікага княства Літоўскага. Ротмістр гусарскі, палкоўнік войска ВКЛ, падкаморы троцкі (з 1580).

Валодаў маёнткамі Агінты, Кроны (з 1570) і Еўе ў Троцкім ваяводстве. У 1579 атрымаў у спадчыну мястэчка Кармялаў.

Біяграфія

Герб Багдана Агінскага. 1601

Паходзіў са старэйшай княжацкай лініі роду Агінскіх, сын Мацвея.

Абіраўся дэпутатам на соймы 1607, 1608 і 1613, маршалак Трыбуналу Вялікага княства Літоўскага. Удзельнік Інфлянцкай вайны.

Староста Віленскага праваслаўнага брацтва. Заснаваў брацкую школу ў Вільні[9], а ў 1611 — друкарню ў Еўі.

У шлюбе з Раінай Валовіч меў 4 сыны і 4 дачкі[10].

Нашчадкі:

Зноскі

  1. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 295.
  2. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 294–295.
  3. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 293–294.
  4. ↑ Рыбчонак С. Паходжанне і радавод Валовічаў XV — пачатку XVII ст. // Unus pro omnibus: Валовічы ў гісторыі Вялікага княства Літоўскага XV—XVIII стст. / пад рэд. А. М. Янушкевіч — Мн.: 2014. — С. 86. — 508 с. — ISBN 978-985-7085-36-1
  5. ↑ а б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, t. II, Województwo trockie XIV‒XVIII wiek / пад рэд. A. Rachuba — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2007. — С. 173. — 687 с. — ISBN 978-83-7181-453-2
  6. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 296, 301.
  7. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 296, 298.
  8. ↑ а б в г д е ё ж з і Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 296.
  9. ↑ А. П. Грыцкевіч. Агінскія // ЭГБ С. 32.
  10. ↑ Анатоль Грыцкевіч. Агінскія // ЭВКЛ С. 202.

Літаратура

  • Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
  • Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 1: А — Беліца / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1993. — 494 с., [8] к.: іл. ISBN 5-85700-074-2.