Ігар Усеваладавіч Чаквін
Дата нараджэння	20 жніўня 1954(1954-08-20)
Месца нараджэння	Мінск, БССР, СССР
Дата смерці	26 красавіка 2012(2012-04-26)[1] (57 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	гісторыя, этналогія, этнаграфія, антрапалогія, фалькларыстыка, краязнаўства
Месца працы	Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя Кандрата Крапівы НАН Беларусі
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук (1995)
Навуковае званне	дацэнт (2010)
Альма-матар	гістарычны факультэт БДУ (1977)
Навуковы кіраўнік	Васіль Кірылавіч Бандарчык
Вядомыя вучні	Сяргей Алегавіч Шыдлоўскі
Вядомы як	этнолаг, рэканструктар знешняга аблічча ўсходніх славян (крывічан, дрыгавічан, радзімічаў), збіральнік помнікаў матэрыяльнай і духоўнай культуры беларусаў
Прэміі	Прэмія «За духоўнае адраджэнне» (2008)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ігар Усеваладавіч Чаквін (20 жніўня 1954, Мінск — 26 красавіка 2012^[2], Мінск) — беларускі гісторык, этнолаг, антраполаг. Доктар гістарычных навук (1995), дацэнт (2010). Лаўрэат прэміі «За духоўнае адраджэнне» (2008).

Скончыў у 1977 годзе гістарычны факультэт БДУ, у 1980 годзе — аспірантуру Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору АН БССР. У 1981 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю па тэме «Праблема паходжання беларускай народнасці: гістарыяграфія і досвед вывучэння працэсу этнічнага фарміравання»^[3].

З 1983 года працаваў старшым, а з 1996 года вядучым навуковым супрацоўнікам Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору НАН Беларусі^[3].

У 1995 годзе абараніў доктарскую дысертацыю па тэме «Этнічная гісторыя беларусаў эпохі феадалізму (XIV — першая палова XVII ст.)»^[3].

Даследаваў праблемы этнагенезу беларусаў, этнічную гісторыю беларусаў і іншых этнічных супольнасцей Беларусі эпохі феадалізму, этнасацыяльныя працэсы ў Беларусі. Адзін з аўтараў кніг «Праблемы сучаснай антралалогіі» (1983), «Этнаграфія беларусаў: гістарыяграфія, этнагенез, этнічная гісторыя» (1985), «Спадчына Скарыны» (1989), «Скарына і яго эпоха» (1990), «Сям’я і сямейны побыт беларусаў» (1990), «Грамадскі побыт і духоўная культура гарадскога насельніцтва Беларусі» (1990) і іншыя.

Лаўрэат прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь «За духоўнае адраджэнне» (2008, за ўдзел у напісанні 10-томнага выдання «Беларусы»)^[3].

• Избранное: теоретические и историографические статьи по этногенезу, этническим и этнокультурным процессам, конфессиональной истории белорусов. Минск, 2014.

Удзел у калектыўных працах

• Нарысы гісторыі культуры Беларусі: у 4 т. Т. 1: Культура сацыяльнай эліты XIV — пачатку XX ст. Мінск, 2013.
• Кто живет в Беларуси. Минск, 2012.
• Этнокультурные процессы Восточного Полесья в прошлом и настоящем. Минск, 2010.
• Беларусы: сучасныя этнакультурныя працэсы. Мінск, 2009.
• Этналогія Беларусі: традыцыйная культура насельніцтва ў гістарычнай перспектыве: вучэбна-метадычны дапаможнік. Мінск, 2009.
• Беларусы: у 11 т. Т. 10: Славянскія этнакультурныя традыцыі. Мінск, 2007.
• Беларусы: Вытокі і этнічнае развіццё. Т. 4. Мінск, 2001.
• Этноконфессиональные процессы в Беларуси и формирование патриотизма. Минск, 2004.
• Handbuch der Geschichte Weißrusslands. Göttingen, 2001.
• Беларусь на мяжы тысячагоддзяў. Мінск, 2000.
• Гісторыя сялянства Беларусі: у 3 т. Т 1: Гісторыя сялянства Беларусі ад старажытнасці да 1861 г. Мінск, 1997.
• Белорусы. Москва, 1998.
• Грамадскі быт і культура сельскага насельніцтва Беларусі. Мінск, 1993.
• Белорусско-польские культурные связи. Минск, 1991.
• Сям’я і сямейны быт беларусаў. Мінск, 1990.
• Грамадскі быт і культура гарадскога насельніцтва Беларусі. Мінск, 1990 .
• Скарына і яго эпоха. Мінск, 1990.
• Спадчына Скарыны. Мінск, 1989 .
• Этнаграфія Беларусі: энцыклапедыя. Мінск, 1989.
• Этнаграфія беларусаў: гістарыяграфія, этнагенез, этнічная гісторыя. Мінск, 1985.
• Праблемы сучаснай антрапалогіі. Мінск, 1983.
• Праблемы этнагенезу беларусаў у працах славянскіх вучоных. Мінск, 1982.

• ЧАКВІН Ігар Усеваладавіч // Сучасныя беларускія даследчыкі гісторыі Вялікага Княства Літоўскага : біябібліяграфічны даведнік / С. П. Марозаў. — Гродна-Каўнас: ЮрСаПрынт, 2022. — 290 с. — ISBN 978-985-7257-57-7, 978-609-96340-1-2.
• Чаквін Ігар Усеваладавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — С. 209. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).
• Навагродскі, Т. Чаквін Ігар Усеваладавіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — С. 133. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.
• Гурко А. В., Ракова Л. В. Творческое наследие Игоря Всеволодовича Чаквина (руск.) // Весці Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Серыя гуманітарных навук, № 4 /2012. — С. 90—96.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ігар Усеваладавіч Чаквін