Іван Генадзевіч Марчук
Род дзейнасці	ваенны
Дата нараджэння	12 сакавіка 1994(1994-03-12)
Месца нараджэння	Брэст, Брэсцкая вобласць, Беларусь
Дата смерці	26 чэрвеня 2022(2022-06-26) (28 гадоў)
Месца смерці	Лысычанская гарадская градама[d], Севераданэцкі раён[d], Луганская вобласць, Украіна
Грамадзянства	Беларусь
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іван Генадзевіч Марчук, пазыўны Брэст (12 сакавіка 1994^[1], Брэст, Беларусь — 26 чэрвеня 2022, Луганская вобласць) — ваеннаслужачы Узброеных сіл Украіны, удзельнік расійска-ўкраінскай вайны ў 2015—2022 гадах.

Вучыўся ў школе з лінгвістычным ухілам, але пераведзены ў школу з фізіка-матэматычным ухілам, потым у агульнаадукацыйны ліцэй, таксама з фізіка-матэматычным ухілам. Пасля заканчэння ліцэя паступіў у Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт інфарматыкі і радыёэлектронікі на спецыяльнасць «Інжынер сувязі», правучыўся два гады.

Паводле самога Марчука, ва ўзросце 19 гадоў ён уступіў у Французскі замежны легіён і пасля чатырох месяцаў «вучэбкі» служыў у баявым палку^[1].

З 2015 года ўдзельнічаў у абароне Украіны ў зоне АТА/ААС.

З пачаткам поўнамаштабнага расійскага ўварвання ўступіў у беларускі добраахвотніцкі батальён імя Кастуся Каліноўскага, пазней стаў камандзірам батальёна ўжо ў палку імя Каліноўскага.

Удзельнічаў у стрыманні прарыву расійскіх войск у раёне Лісічанскага нафтаперапрацоўчага завода. Падраздзяленне Марчука адбіла першую атаку праціўніка, але падчас другой пачало адступаць. Частка беларусаў-добраахвотнікаў разам з «Брэстам» прыкрывала адыход. У гэтым баі «Брэст» знішчыў прынамсі адзін танк праціўніка, быў цяжка паранены ў нагу і галаву і загінуў.

• Спіс беларусаў, якія загінулі падчас расійска-ўкраінскай вайны

• Yuzefyk, Kateryna. Цитатник Небесного полку • Ukraїner (нявызн.). Ukraїner (8 кастрычніка 2023). Праверана 7 красавіка 2024.
• У бою під Лисичанськом загинув комбат Іван Марчук “Брест”, із кількома білоруськими бійцями втрачено зв’язок (укр.). novynarnia.com (5 ліпеня 2022). Праверана 7 красавіка 2024.
• Сітнікова, І.. Командир білоруського батальйону «Волат», що захищав Україну, загинув у боях за Лисичанськ (укр.). hromadske.ua (6 ліпеня 2022). Праверана 7 красавіка 2024.
• З-пад Лісічанска не вярнуліся шэсць беларусаў-каліноўцаў. Апошнім паведамленнем было: «На нас едзе танк. Адпрацаваў па ім»  (бел.). Наша Ніва (6 ліпеня 2022). Праверана 7 красавіка 2024.
• Kivva, Ilona. Бій за Лисичанськ став останнім: історія командира білоруського батальйону «Волат» (укр.). Заборона (6 ліпеня 2022). Праверана 7 красавіка 2024.
• Рощіна, О.. Шестеро білорусів не повернулися з-під Лисичанська (укр.). Українська правда. Праверана 7 красавіка 2024.
• «Я паставіў на кон усё». Няскончанае інтэрвію з Іванам «Брэстам», які загінуў ля Лісічанску  (бел.). Радыё Свабода (11 ліпеня 2022). Праверана 7 красавіка 2024.
• Під Лисичанськом загинув відомий білоруський комбат, який захищав Україну (укр.). Телеграф (6 ліпеня 2022). Праверана 7 красавіка 2024.
• Стрелял из гранатомёта, кидал гранаты, поджигал и сдал подельников | Белорусский Партизан (нявызн.). web.archive.org (16 мая 2021). Архівавана з першакрыніцы 16 мая 2021. Праверана 7 красавіка 2024.
• Своя рубашка ближе | Белорусский Партизан (нявызн.). web.archive.org (8 мая 2021). Архівавана з першакрыніцы 8 мая 2021. Праверана 7 красавіка 2024.
• ТРЫ ЖЫЦЦІ беларускіх ваяроў, рэж. Вольга Воранава, Беларусь, 2024 г. на YouTube