Xefe d'Estáu de la Xunión Soviética

Xefe d'Estáu de la Unión de Repúbliques Socialistes Soviétiques
Antiguu cargu políticu
Escudu
Predecesor nengunu
Socesor Presidente de la Federación de Rusia

Mikhaíl Kalinin

Mikhaíl Gorbachov

30 d'avientu de 1922

25 d'avientu de 1991

Pretendiente actual -

La Constitución de la Xunión Soviética reconoció al máximu órganu d'autoridá del Estáu na Unión de Repúbliques Socialistes Soviétiques (URSS) como'l xefe d'Estáu. El presidente del Presidium del Sóviet Supremu y el cargu anterior de presidente del Comité Executivu Central (CEC) del Congresu de los Soviets, que se reorganizó en 1938, tenía poderes principalmente ceremoniales.[1] Entós, ente que'l xefe d'Estáu tenía munchos poderes de iure, tenía bien pocos de facto.

La Xunión Soviética foi establecida en 1922. Sicasí, en 1924 aprobóse la primer Constitución del país. Antes d'esi momentu, la Constitución de 1918 de la República Socialista Federativa Soviética de Rusia foi adoptada como la Constitución de facto de la URSS. Acordies cola Constitución de 1918, el Comité Executivu Central de ToLes Rusias (CEC), presidíu pol xefe d'Estáu, tenía'l poder de determinar les cuestiones d'ingresos ya impuestos que diríen pal presupuestu del Estáu y lo que diría pa los soviets locales. El CEC tamién podría llindar los impuestos.[2] Nos periodos ente convocatories del Congresu de los Soviets, el CEC caltenía'l poder supremo.[3] Nos periodos ente sesiones del Congresu de los Soviets, el CEC foi responsable de tolos asuntos del Congresu de los Soviets.[4] El CEC y el Congresu de los Soviets fueron reemplazaos pol Presidium y el Sóviet Supremu por delles enmiendes feches a la Constitución de 1936 en 1938.[5]

El Sóviet Supremu yera l'órganu supremu del poder del Estáu y yera l'únicu órganu que caltenía'l poder llexislativu na Xunión Soviética.[5] Les sesiones del Sóviet Supremu fueron convocaes pol Presidium dos veces al añu; sicasí, podíen convocase sesiones especiales so les órdenes d'una República de la Unión.[5] Nel casu de qu'esistiera un desalcuerdu ente'l Soviet de la Unión y el Soviet de les Nacionalidaes, el Presidium podía formar una comisión de conciliación. Si esta comisión fallaba, el Presidium podía eslleir el Sóviet Supremu y convocar nueves eleiciones.[5] El presidente del Presidium del Sóviet Supremu, xunto col primeru y otros quince vicepresidentes fueron, según la Constitución soviética de 1977, escoyíos polos diputaos del Sóviet Supremu.[6] Al igual que col CEC sol gobiernu d'Josif Stalin, el presidente del Presidium tuvo bien pocu poder de facto dempués de la muerte de Stalin porque'l poder supremo foi dau al líder del Partíu Comunista de la Xunión Soviética (PCUS).[7]

En 1990, foi establecíu'l cargu de presidente de la Xunión Soviética y ésti sería, acordies cola Constitución alteriada, escoyíu pol pueblu soviéticu por aciu el votu direutu y secretu. Sicasí, el primer presidente foi escoyíu democráticamente pol Congresu de los Diputaos del Pueblu.[8] Por cuenta de la disolución de la Xunión Soviética les eleiciones nacionales pal cargu de presidente nunca se llevaron a cabu. Pa ser electu pal cargu la persona tenía de ser ciudadanu soviéticu y mayor de trenta y cinco años, pero menor de sesenta y cinco años. La mesma persona nun podría ser escoyida como presidente por más de dos periodos.[9] La Presidencia foi'l cargu más altu d'Estáu y el más importante na Xunión Soviética por influencia y reconocencia, clisando al primer ministru y secretariu xeneral del PCUS. Col establecimientu de la Presidencia, el poder executivu foi compartíu ente'l presidente y el primer ministru. La Presidencia recibió amplios poderes, tales como ser responsable de la negociación de los miembros del Gabinete de Ministros col Sóviet Supremu;[10] sicasí, el primer ministru quedó encargáu de xestionar la nomenklatura y los asuntos económicos.[11]

Llista de xefes d'Estáu

De los once individuos nomaos como xefes d'Estáu, trés d'ellos morrieron nel cargu por causes naturales (Leonid Brézhnev, Yuri Andrópov y Konstantín Chernenko), dos ocuparon el cargu temporalmente (Vasili Kuznetsov y Guennadi Yanáyev) y cuatro ocuparon los puestos de líder del partíu y xefe d'Estáu coles mesmes (Brézhnev, Andrópov, Chernenko y Mikhaíl Gorbachov). El primer xefe d'Estáu foi Mikhaíl Kalinin, quien lo inauguró en 1922 dempués del Tratáu de Creación de la URSS. Mientres más de venti años, Kalinin foi quien pasó más tiempu nel cargu; morrió pocu dempués de la so dimisión en 1946. Andrópov pasó'l menor tiempu nel cargu.

#
[nota 1] 		Nome
(nacimiento–muerte) 		Semeya Duración del mandatu Convocatories
[nota 2]
1
Presidente del Comité Executivu Central del Congresu de los Soviets (1922-1938)
Mikhaíl Kalinin
(1875–1946)[12] 		30 d'avientu de 1922 – 12 de xineru de 1938 1ᵉʳ–8º convocatoria
Presidente del Presidium del Sóviet Supremu (1938-1989)
Mikhaíl Kalinin
(1875–1946)[12]

17 de xineru de 1938 – 19 de marzu de 1946 1ª convocatoria
2 Nikolái Shvérnik
(1888–1970)[13] 		A picture taken by the Soviet Government of Nikolai Shvernik in grey 19 de marzu de 1946 – 6 de marzu de 1953 2ª–3ª convocatoria
3 Kliment Voroshílov
(1881–1969)[14] 		A photo taken in 1937 of Kliment Voroshilov 15 de marzu de 1953 – 7 de mayu de 1960 3ª–5ª convocatoria
4 Leonid Brézhnev
(1906–1982)[15] 		7 de mayu de 1960 – 15 de xunetu de 1964 5ª–6ª convocatoria
5 Anastás Mikoyán
(1895–1975)[16] 		The photo depicts Anastas Mikoyan as seen on his state visit to the German Democratic Republic in April 1954 15 de xunetu de 1964 – 9 d'avientu de 1965 6ª convocatoria
6 Nikolái Podgorni
(1903–1983)[17] 		Nikolai Podgorny as depicted during his visit to the German Democratic Republic in 1963 9 d'avientu de 1965 – 16 de xunu de 1977 6ª–9ª convocatoria
4 Leonid Brézhnev
(1906–1982)[15] 		16 de xunu de 1977 – 10 de payares de 1982 9ª–10ª convocatoria
— Vasili Kuznetsov
(1901–1990)[18] 		10 de payares de 1982 – 16 de xunu de 1983 10ª convocatoria
7 Yuri Andrópov
(1914–1984)[19] 		Yuri Andropov as seen in 1963 in the German Democratic Republic 16 de xunu de 1983 – 9 de febreru de 1984
— Vasili Kuznetsov
(1901–1990)[18] 		9 de febreru de 1984 – 11 d'abril de 1984 11ª convocatoria
8 Konstantín Chernenko
(1911–1985)[19] 		11 d'abril de 1984 – 10 de marzu de 1985
— Vasili Kuznetsov
(1901–1990)[18] 		10 de marzu de 1985 – 27 de xunetu de 1985
9 Andréi Gromyko
(1909–1989)[20] 		A photo of Andrei Gromyko taken during the Glassboro Summit Conference in 1967 27 de xunetu de 1985 – 1 d'ochobre de 1988
10 Mikhaíl Gorbachov
(nacíu en 1931)[21] 		Mikhail Gorbachev as depicted during his state visit to the United States in 1987 1 d'ochobre de 1988 – 25 de mayu de 1989 11ª–12ª convocatoria
Presidente del Sóviet Supremu (1989-1990)[nota 3]
Mikhaíl Gorbachov
(nacíu en 1931)[21] 		Mikhail Gorbachev as depicted during his state visit to the United States in 1987 25 de mayu de 1989 – 15 de marzu de 1990 12ª convocatoria
Presidente (1990–1991)
Mikhaíl Gorbachov
(nacíu en 1931)[21] 		Mikhail Gorbachev as depicted during his state visit to the United States in 1987 15 de marzu de 1990 – 25 d'avientu de 1991 12ª convocatoria

Llista de vice xefes d'Estáu

Hubo cinco individuos nomaos como vice xefe d'Estáu. El primer vice xefe d'Estáu foi Nikolái Shvérnik. Mientres ocho años, Vasili Kuznetsov foi quien pasó más tiempu nel cargu. Guennadi Yanáyev foi quien pasó'l menor tiempu nel cargu.

#
[nota 1] 		Nome
(nacimiento–muerte) 		Duración del mandatu
1 Primer Vicepresidente del Presidium del Sóviet Supremu (1944-1946/1977-1989)
Nikolái Shvérnik
(1888–1970)[23] 		1 de febreru de 1944 – 19 de marzu de 1946
2 Vasili Kuznetsov
(1901–1990)[18] 		7 d'ochobre de 1977 – 27 de xunetu de 1985
3 Piotr Démichev
(1917–2010)[24] 		18 de xunu de 1986 – 1 d'ochobre de 1988
4 Anatoli Lukiánov
(nacíu en 1930)[25] 		1 d'ochobre de 1988 – 25 de mayu de 1989
Vicepresidente del Sóviet Supremu (1989-1990)
Anatoli Lukiánov
(nacíu en 1930)[25] 		25 de mayu de 1989 – 15 de marzu de 1990
— Vicepresidente (1990–1991)
Vacante |

scope="row" style="font-weight:normal;" | 15 de marzu de 1990 – 27 d'avientu de 1990

5 Guennadi Yanáyev
(1937–2010)[26] 		27 d'avientu de 1990 – 21 d'agostu de 1991[nota 4]
— Cargu abolíu[28] 21 d'agostu de 1991 – 26 d'avientu de 1991[nota 5]

Ver tamién

Referencies

Notes
  1. ↑ 1,0 1,1 Repitir el xefe d'Estáu y los vicejefes d'Estáu tán numberaos namái una vegada; los mandatos posteriores tán marcaos col so númberu orixinal en cursiva. Los xefes d'Estáu interinos nun tán numberaos. Estos númberos nun son oficiales.
  2. ↑ Una convocatoria nel sentíu soviéticu de la pallabra escoyó a los miembros del Parllamentu nel periodu ente eleiciones.
  3. ↑ El 15 de marzu de 1990 la mayoría de los poderes constitucionales fueron tresferíos al cargu recién creáu de presidente de la Xunión Soviética. Anatoli Lukiánov foi escoyíu presidente del Sóviet Supremu pa reemplazar a Mikhaíl Gorbachov. Anque'l cargu caltuvo'l so nome, tratábase agora del xefe del Llexislativu y non un xefe d'Estáu. Los poderes executivos reales fueron reteníos por Gorbachov.[22]
  4. ↑ Yanáyev foi presidente interín de la Xunión Soviética mientres l'intentu de golpe d'agostu de 1991, pero foi encarceláu tres el colapsu del golpe y Gorbachov volvió al so puestu como presidente.[27]
  5. ↑ Tres el fallíu intentu de golpe d'agostu de 1991 el Conseyu d'Estáu recibió'l poder d'escoyer un vicepresidente na ausencia temporal del presidente.[28]
Específiques
  1. ↑ Isham, Heyward (1995). Remaking Russia. M.E. Sharpe, páx. 218. ISBN 978-1563244360.
  2. ↑ Всероссийский съезд Советов. Статья №81 от 10 июля 1918 г. «Бюджетное право Archiváu 2011-09-30 en Wayback Machine». (Congresu de los Soviets de ToLes Rusias. Artículu #81 del 10 de xunetu de 1918 El Presupuestu. ).
  3. ↑ Всероссийский съезд Советов. Статья №30 от 10 июля 1918 г. «О Всероссийском съезде Советов рабочих, крестьянских, казачьих и красноармейских депутатов». (Congresu de los Soviets de ToLes Rusias. Artículu #30 del 10 de xunetu de 1918 El Congresu de los Soviets de toa Rusia de trabayadores, llabradores, cosacos y diputaos del Exércitu Coloráu. ).
  4. ↑ Всероссийский съезд Советов. Статья №29 от 10 июля 1918 г. «О Всероссийском съезде Советов рабочих, крестьянских, казачьих и красноармейских депутатов». (Congresu de los Soviets de ToLes Rusias. Artículu #29 del 10 de xunetu de 1918 El Congresu de los Soviets de toa Rusia de trabayadores, llabradores, cosacos y diputaos del Exércitu Coloráu. ).
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Съезд Советов СССР. Статья №30–56 от 10 июля1918 г. «Высшие органы государственной власти Союза Советских Социалистических Республик». (Congresu de los Sóviets de la Xunión Soviética. Artículu #30–56 del 10 de xunetu de 1918 Los más altos órganos d'autoridá del Estáu de la Unión de Repúbliques Socialistes Soviétiques. ).
  6. ↑ Верховный Совет СССР. Статья №120 от 7 октября 1977 г. «Верховный Совет СССР». (Sóviet Supremu de la Xunión Soviética. Artículu #120 El Sóviet Supremu de la URSS. ).
  7. ↑ Service, Robert (2005). Stalin: A Biography. Harvard University Press, páx. 363. ISBN 978-0674016972.
  8. ↑ Kort, Michael (2010). The Soviet Colossus: History and Aftermath. M.E. Sharpe, páx. 394. ISBN 978-0765623874.
  9. ↑ Верховный Совет СССР. Статья №127.1 от 26 декабря 1990 г. «Президент СССР». (Sóviet Supremu de la Xunión Soviética. Artículu #127.1 del 26 d'avientu de 1990 Presidente de la URSS. ).
  10. ↑ Huskey, Eugene (1992). Executive Power and Soviet Politics: The Rise and Torne of the Soviet State. M.E. Sharpe, páx. 90. ISBN 978-1563240591.
  11. ↑ Huskey, Eugene (1999). Presidential Power in Russia. M.E. Sharpe, páx. 16. ISBN 978-1563245367.
  12. ↑ 12,0 12,1 Shepilov, Dmitri; Austin, Anthony; Bittner, Stephen (2007). The Kremlin's Scholar: A Memoir of Soviet Politics under Stalin and Khrushchev. Yale University Press, páx. 413. ISBN 978-0300092066.
  13. ↑ Shepílov, Dmitri; Austin, Anthony; Bittner, Stephen (2007). The Kremlin's Scholar: A Memoir of Soviet Politics under Stalin and Khrushchev. Yale University Press, páx. 441. ISBN 978-0300092066.
  14. ↑ Shepilov, Dmitri; Austin, Anthony; Bittner, Stephen (2007). The Kremlin's Scholar: A Memoir of Soviet Politics under Stalin and Khrushchev. Yale University Press, páx. 406. ISBN 978-0300092066.
  15. ↑ 15,0 15,1 Bliss Eaton, Katherine (2004). Daily Life in the Soviet Union. Greenwood Publishing Group, páx. 29. ISBN 978-0313316289.
  16. ↑ Shepilov, Dmitri; Austin, Anthony; Bittner, Stephen (2007). The Kremlin's Scholar: A Memoir of Soviet Politics under Stalin and Khrushchev. Yale University Press, páx. 404. ISBN 978-0300092067.
  17. ↑ Ploss, Sidney (2010). The Roots of Perestroika: the Soviet Breakdown in Historical Context. McFarland & Company, páx. 218. ISBN 978-0786444861.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 «Кузнецов Василий Васильевич» (rusu). World History on the Internet. Consultáu'l 7 d'avientu de 2010.
  19. ↑ 19,0 19,1 Ploss, Sidney (2010). The Roots of Perestroika: the Soviet Breakdown in Historical Context. McFarland & Company, páx. 216. ISBN 978-0786444861.
  20. ↑ Ploss, Sidney (2010). The Roots of Perestroika: the Soviet Breakdown in Historical Context. McFarland & Company, páx. 217. ISBN 978-0786444861.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 Bliss Eaton, Katherine (2004). Daily Life in the Soviet Union. Greenwood Publishing Group, páx. 32. ISBN 978-0313316289.
  22. ↑ Anderson, John (1994). Religion, state, and politics in the Soviet Union and successor states. Cambridge University Press, páx. 188. ISBN 978-0521467841.
  23. ↑ Gobiernu de la Xunión Soviética (1982). Gran Enciclopedia Soviética 29. Macmillan, páx. 650.
  24. ↑ «Петр Демичев : Умер министр культуры СССР Петр Демичев» (rusu). Peoples.ru (Lenta.Ru). Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xunetu de 2011. Consultáu'l 8 d'avientu de 2010.
  25. ↑ 25,0 25,1 Evtuhov, Catherine; Stites, Richard (2004). A History of Russia: Peoples, Legends, Events, Forces since 1800. Houghton Mifflin Harcourt, páx. 474. ISBN 978-0395660737.
  26. ↑ Schwirz, Michael (24 de setiembre de 2010). «Gennadi I. Yanayev, 73, Soviet Coup Plotter, Dies». The New York Times. http://www.nytimes.com/2010/09/25/world/europe/25yanayev.html. Consultáu'l 8 d'avientu de 2010. 
  27. ↑ Staff writer (10 de febreru de 2011). «Soviet Coup Leader Gennady Yanayev Dies». BBC Online. Consultáu'l 8 d'avientu de 2010.
  28. ↑ 28,0 28,1 Gobiernu de la Xunión Soviética: Gorbachov, Mikhaíl (5 de setiembre de 1991). «Закон "Об органах государственной власти и управления Союза ССР в переходный период"» (rusu). Soyuz Sovietskikh Sotsialisticheskikh Respublik. Consultáu'l 13 de febreru de 2011.