Altor: 57 metros (36 metros correspuenden a la construcción romana y 21 a la restauración del sieglu XVIII)[1]
Altor sobre'l nivel del mar: 106 metros.
Pasos: 235.
Algame: 24 milles.
Rellumos: grupu de 4 cada 20 segundos.
Mitoloxía y lleendes
Hai delles lleendes rellacionaes cola construcción de la torre de Hércules. Una d'elles cunta que Hércules llegó en barca a les mariñes qu'arrodien anguaño la Torre, y que foi precisamente ellí'l llugar onde soterró la cabeza del xigante Gerión, dempués de vence-y en combate. Esta lleenda representa la continuidá del legáu romanu de Hércules sobre'l legáu tartesiu-feniciu de Gerión.[4]
Coles mesmes, historiadores identificaron la torre como'l llugar onde pudo tar asitiada la Torre de Breogán,[ensin referencies] una torre mitolóxica qu'apaez ente otros nel ciclu mitolóxicu irlandés (más concretamente nel Leabhar Ghabhála Érenn), y dende la qu'Ith, fíu de Breogán, columbraría les mariñes d'Irlanda. Esti barruntu vien amontada pol topónimu Brigantium, que ye altamente posible que derive de Breogán, y tien sustentu na tradición de los romanos a la d'identificar a los sos propios dioses o héroes, nesti casu Hércules, colos autóctonos.
La mitoloxía diz que «hubo un xigante llamáu Gerión, rei de Brigantium, qu'obligaba a los sos súbditos a apurri-y la metá de los sos bienes, incluyendo los sos fíos. Un día los súbditos decidieron pidir ayuda a Hércules, que retó a Gerión nuna gran engarradiella. Hércules ganó a Gerión, soterrar y llevantó un túmulu que coronó con una gran antorcha. Cerca d'esti túmulu fundó una ciudá. Sicasí esta hestoria data de finales del sieglu XIII d'una crónica xeneral recurrida de la mitoloxía mediterránea pa ellaborar una hestoria del faru de Brigantia. El mitu cueye al al héroe griegu Hércules, Diz el mitu castellanu qu'esa xente foi traida de Galatia, n'Anatolia, y que "por eso foi llamada aquella tierra Galizia". Esta lleenda inspirada na mitoloxía mediterránea sera promocionada mientres el sieglu XIX y XX, cuando'l faru de Brigantium ye rebautizado col nome de "Torre de Hércules" camudando a Breogan por Hércules, como la primer persona que llegó foi una muyer llamada Cruña (o Crunia), Hércules punxo a la ciudá esti nome», versión qu'apaez na Estoria d'España.
Historia
L'orixe de la torre ye desconocíu, anque foi reedificada polos romanos nel sieglu I. La Torre de Hércules foi construyida como faru de navegación y entendida la construcción ente los reinaos de Nerón y Vespasiano en función de los afayos de fragmentos de terra sigillata y vasos de parés fines datables ente los años 40 y 80 de nuesa yera[ensin referencies]. La inscripción xunto a la torre y les referencies documentales sobre la ciudá de Brigantium (La Coruña) revelen la esistencia d'un faru de la dómina de Traxanu. N'el so base atopó una piedra votiva cola inscripción en llatínMARTI AVG.SACR C.SEVIVS LVPVS ARCHTECTVS ÆMINIENSIS LVSITANVS.EX.VO, lo que dexó identificar al arquiteutu autor de la mesma como Cayo Sevio Lupo, orixinariu d'Aeminium, güei Coímbra, en Portugal.
La mención más antigua a la Torre atopar nel Historiæ adversvm Paganos de Paulo Orosio, escritu escontra'l 415-417 d. C., que diz: «Secvndvs angvlvs circivm intendit, ubi Brigantia Gallæciæ civitas sita altissimvm farvm et inter pavca memorandi operis ad specvlam Britanniæ erigit» («Nel segundu ángulu del cursu [de circunnavegación de Hispania], onde s'asitia la ciudá de Brigantia Gallæciæ, írguese un faru peraltu ente unes poques obres recordatories de la ruta escontra Britania»).
La torre perdió, posiblemente, el so usu marítimu mientres la Edá Media al convertise en fortificación. Foi nel sieglu XVII (1682) cuando'l duque de Uceda encargó la restauración arquitectónica al arquiteutu Amaro Antune, que construyó una escalera de madera que travesaba les bóvedes hasta la parte cimera, onde s'asitien dos pequeñes torres pa soportar los fanales. Nel reináu de Carlos III realizó la reconstrucción completa. La obra neoclásica terminar en 1791 so la direición de Eustaquio Giannini.
La torre yera, antes d'empezar la reforma, un cuerpu prismáticu con base cuadrada; nel esterior presentaba un muriu de piedra con dos puertes na parte baxa y ventanes asimétriques que la percorríen hasta'l pisu cimeru, y una mordiente helicoidal que llegaba hasta la parte cimera. Nel so interior caltenía la vieya estructura romana, pero con escaleres de madera que pertenecíen a la restauración d'edificiu, harmonizándola na so decoración con marcos cimeros de puertes y ventanes.
El Parque Escultóricu de la Torre de Hércules ye un muséu al campu que, nel so percorríu, pueden contemplase más de 15 obres d'importantes artistes del sieglu XX como Francisco Leiro o Manolo Paz nun gran espaciu natural.
Patrimoniu de la Humanidá
La Torre de Hércules foi declarada pola UnescoPatrimoniu de la Humanidá el día 27 de xunu de 2009 na ciudá de Sevilla. La candidatura a llograr esta distinción, recibió un ampliu sofitu popular ya institucional.[5] La noticia foi acoyida con allegría ente tolos coruñeses concentraos na plaza de María Pita y alredor de la mesma torre, quien aguardaron mientres hores la designación.[6]