PROFILPELAJAR.COM

Shukri al-Kuwatli
presidente de Siria (es)
presidente de Siria (es)
Presidente de la República Siria bajo mandato francés (es)
Vida
Nacimientu	Damascu, 21 d'ochobre de 1891
Nacionalidá	Imperiu Otomanu (1891 - 1918); Reinu Árabe Xuníu de Siria (1918 - 1920); Estado de Damasco (1920 - 1925); Estado de Siria (1925 - 1930); Segunda República de Siria (1932 - 1958); República Árabe Xunida (1958 - 1961); Siria (1961 - 1967)
Muerte	Beirut, 30 de xunu de 1967 (75 años)
Sepultura	Cementerio de Bab al-Saghir (es)
Causa de la muerte	infartu de miocardiu
Familia
Casáu con	Bahira al-Dalati
Estudios
Llingües falaes	árabe; francés; turcu otomanu; curdu
Oficiu	políticu
Movimientu	nacionalismo árabe (es)
Creencies
Relixón	islam
Partíu políticu	National Party (en) (dende 1947); National Bloc (en) (hasta 1947)

Shukri al-Kuwatli (21 d'ochobre de 1891, Damascu – 30 de xunu de 1967, Beirut) (n'árabe: شكري القوتلي) foi'l presidente de Siria ente 1943 y 1949 y ente 1955 y 1958.

Trayeutoria

Quwatli empecipiar na política siria nos años 30 como miembru del Bloque Nacional, una coalición de partíos árabes que coordinó la oposición al dominiu colonial francés. De mozu tuvo implicáu en al-Fatat, un grupu d'oposición clandestina contra l'Imperiu otomanu, y foi arrestáu poles sos actividaes en 1916. Na cárcel, por mieu a vencer a la tortura y delatar al so compañeru abrió les venes nun intentu de suicidiu, del que foi salváu nel últimu momentu pol so amigu y colega el doctor Ahmad Qadri. Foi lliberáu cuando terminó la Primer Guerra Mundial pa sirvir na Siria post-otomana sol reináu del rei Faysal ibn Husayn. Cuando se proclamó'l Mandatu de la Sociedá de Naciones en xunetu de 1920, los franceses sentenciar a muerte. Con éses Shukri fuxó a Exiptu, depués a Xinebra, y co-estableció'l Congresu Siriu-Palestín nel exiliu con un grupu nacionalistes exiliaos de Siria, El Líbanu y Palestina. Volvió al país en 1924 y participó na Revolución Siria de 1925-1927, anque llueu entró en contradicción col principal protagonista de la revuelta, el líder drusu Pasha Al-Atrash poles sos polítiques pro-hachemís. En 1927 volvió a exiliase, anque pudo tornar en 1932 gracies a una amnistía xeneral. Sociu y protexíu de Hashim al-Atassi, primer presidente de la república, Kuwatli xubió gradualmente nes files del Bloque Nacional.

Cuando Atassi arrenunció a la presidencia en 1939 como protesta poles continues intervenciones franceses en Siria, abrióse un periodu de gran inestabilidá (venceyada cola Segunda Guerra Mundial), y Siria quedó so mandu francés y británicu. El Bloque Nacional siguió siendo'l mayor esponente del nacionalismu sirio y, cuando se celebraron nueves eleiciones en 1943, el bloque sofitó la eleición de Kuwatli como presidente. La so principal esmolición consistió en roblar un nuevu tratáu con Francia, qu'exercitara'l so control sobre Siria mientres más de dos décades. Llograr con ayuda británica, y para 1946 toles tropes estranxeres abandonaren el país. En 1947 Kuwatli reformó la constitución, que nun dexaba permanecer más d'un mandatu como presidente, y foi reelixíu pal cargu en 1948.

Tres la victoria d'Israel sobre les fuercies árabes en 1948, y por cuenta de una creciente insatisfaición escontra'l so mandatu, Kuwatli foi derrocáu por Husni al-Za'im nun golpe d'Estáu en 1949. Tres un curtiu periodu de prisión, escapó al exiliu a Exiptu, n'espera d'una oportunidá pa recuperar el so poder. Mientres, una serie de golpes d'estáu paralizaron la vida política siria. Les siguientes eleiciones llibres tuvieron llugar en 1955, sol auspicio del venerable Hashim al-Atassi, y Kuwatli, como líder del Partíu Nacional (herederu del Bloque Nacional), foi escoyíu presidente de nuevu. Sicasí, aquel día esti cargu había perdíu gran parte de la so relevancia, y volviérase práuticamente ceremonial, polo que nos años siguientes malapenes tuvo influencia na política siria.

Escontra'l final de la década, el panarabismu estendiérase por Siria, y Kuwatli aceptó la unión de Siria con Exiptu, pa formar la República Árabe Xunida, presidida por Gamal Abdel Nasser. Escontra 1959, sicasí, yá tuviera desavenencies con Nasser, y foi obligáu a exiliase una vegada más. Esti exiliu marcó'l final de la so carrera política. Cuando morrió en 1967, y dempués de que les autoridaes siries primeramente negárense a aceptar nin siquier un funeral priváu, foi soterráu en Damascu nuna luxosa ceremonia que reflexaba afechiscamente les ambiciones que demostrara en vida.

El legáu políticu de Kuwatli tien aspeutos lluminosos y escuros, y ta marcáu por un xenuinu nacionalismu sirio y pola ambición personal. Los críticos cola so figura señalen que foi la tolerancia escontra la corrupción de dalgunos de los sos socios lo que-y dexó perpetuar se nel poder. En fuerte contraste col so mentor, Hashim al-Atassi, Kuwatli buscaba constantemente'l poder, ente que Atassi aceptar con reticencies, y arrenunció a él cada vez que se vio forzáu poles presiones esternes o internes. El mayor llogru de los mandatos de Kuwatl, ensin dulda, ye presidir la retirada de les tropes europees, lo que punxo'l puntu final al procesu pa la independencia de Siria.

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.