PROFILPELAJAR.COM

Ríu Nevá
	Нева (ru)
Situación
País	Rusia
Óblasts	Óblast de Leningráu
Tipu	ríu
Parte de	Unified Deep Water System of European Russia (en)
Coordenaes	59°57′24″N 31°02′44″E / 59.9567°N 31.0456°E
	Ríu Nevá Ríu Nevá (Rusia)
Datos
Conca hidrográfica	cuenca del Nevá (es)
Superficie de la conca	281 000 km²
Llonxitú	74 km y 70 verstá (es)
Caudal	2500 m³/s
Nacimientu	Llagu de Ládoga
Desembocadura	Bahía del Neva (es)
Afluentes	ver Ríu Mga, Ríu Tosna, Ríu Izhora, Ríu Slavyanka, Ríu Okhta, Ríu Moyka, Dubrovka (en) , Duderhof Channel (en) , Kronverksky Strait (en) , Moyka (en) , Murzinka (en) , Svyatka (en) , Spartak (en) , Chyornaya Rechka (en) , Utka (en) , Chyornaya (en) , Ladoga Canal (en) , Pryazhka (en) , Salnobuyansky Canal (en) , Svyatukha (en) y Kiselëvka (en) ;

El ríu Nevá (rusu: река Нева) ye un ríu nel noroeste de Rusia, de 74 km de llargor y que va dende'l llagu Ládoga (Ладожское озеро Ládozhskoye ózero) y en pasando pol ismu de Carelia (Карельский перешеек Karelskii pereshéyek) al traviés de la parte occidental del óblast de Leningráu (rexón histórica d'Ingria) y la ciudá de San Petersburgu, desagua nel golfu de Finlandia.

El ríu Nevá coles sos riberes y cais» forma parte, col códigu 540-029, del sitiu Patrimoniu de la Humanidá llamáu «Centru históricu de San Petersburgu y conxuntos monumentales anexos».^[2] A pesar del so modestu llargor, ye'l tercer ríu más caudalosu d'Europa, tres el Volga y el Danubiu.

Xeografía

De los 74 quilómetros de llargor del ríu, 28 km atópense dientro de les llendes de la ciudá de San Petersburgu, mientres el restu atópase dientro del óblast de Leningráu. Flúi escontra'l suroeste dende'l llagu Ládoga, algama'l so puntu más meridional cerca del so confluencia col ríu Tosna, y xira escontra'l noroeste enfusándose nel golfu de Finlandia. L'anchor medio ye de 400 a 600 metros, siendo la máxima 1200 m y la mínima 8-11 m. La mayor fondura qu'algama ye 24 metros, na so parte central de la corriente, non lloñe de la ponte Liteyny. La cuenca del Nevá inclúi al llagu Ládoga y el llagu Onega, los dos mayores llagos d'Europa y toma una amplia rexón del noroeste de Rusia y Finlandia meridional.

Delta del Nevá

Les islles del delta del Nevá formáronse tantu de manera natural como por aciu canales artificiales; tán ocupaes pela parte histórica de San Petersburgu. Los brazos del ríu más grandes son:

Les canales y pequeños ríos más significativos son

Ente les islles más notables tán

Afluentes

El Nevá tien 26 afluentes. Los principales son:

Ríu Mga (esquierda)
Ríu Tosna (esquierda)
Ríu Izhora (esquierda)
Ríu Ojta (derecha).

Ciudaes a veres del Nevá

Shlisselburg (na so fonte)
Kírovsk
Otrádnoie (na confluencia col Tosna)
San Petersburgu (nel delta).

Historia

Na Edá Media, el ríu tenía una Ruta comercial de los varegos a los griegos gran importancia, yá que al ser anchu y navegable constituyía una canal de comunicación ente'l mar Bálticu y el Volga, escontra l'oriente. L'asentamientu na confluencia del Nevá y el Izhora foi l'escenariu de la famosa, anque escasamente documentada, Batalla del Nevá (1240) ente los suecos y los rusos. Alejandro Yaroslávich, príncipe de Nóvgorod, ganó esta batalla y asumió'l nomatu de «Nevski», que significa «del Nevá».

Mientres el sieglu XVI, la desaguada del Nevá allugó la fortaleza sueca de Nyen, y un entrante de tierra nel Ládoga, la fortaleza rusa d'Oréshek, dempués llamada Shlisselburg. La fortaleza de Nyen foi destruyida por Pedro'l Grande, dempués de fundar la Fortaleza de San Pedro y San Pablo (Петропавловская Крепость Petropávlovskaya Krépost), en 1703. Asitiada na Islla de Llebre (Заячий Остров Záiаchii Óstrov), la fortaleza considerar na actualidá la primer estructura del San Petersburgu de los nuesos díes. Foi tamién Pedro quien ordenó la construcción de la canal de Ládoga xuniendo'l Nevá col Vóljov y el Svir unos quilómetros al sur del Ládoga.

L'afamáu clérigu rusu Rasputin afogar nel ríu en 1916.

Referencies

↑ Dmitriy Rikhter. «Q24465373» (en rusu). Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary. Volume XXа, 1897.
↑ «Historic Centre of Saint Petersburg and Related Groups of Monuments». UNESCO Culture Sector. Consultáu'l 5 d'abril de 2015.