El so términu municipal ta formáu por un solu nucleu de población, ocupa una superficie total de 34,82 km² y según los datos demográficos recoyíos nel padrón municipal ellaboráu pol INE nel añu 2017, cuenta con una población de 222 habitantes.
La so hestoria, al igual que'l restu de llocalidaes salmantinas fronterices con Portugal y riberanes del Duero, pertenecieron mientres la Edá Media al conceyu de Ledesma, y a una serie de señores medievales o de realengu, dientro del Reinu de Llión. La zona d'apuertes foi fortificada antes del Tratáu de Alcañices pa defender la frontera lleonesa frente a Portugal, que s'independizara en 1143 de Llión: hubo castiellos y fortaleces en Vilvestre, Barruecopardo (anterior a 1212), Mieza, Aldeadávila (caltiénse la Torre del Homenaxe reconvertida), Pereña y Masueco. Parte d'ellos pasaron al infantado de don Pedro de Molina escontra 1252.
Repobláu polos monarques lleoneses, Mieza foi señoríu de realengu sol reináu d'Alfonsu IX de Llión, pasando a pertenecer darréu al condáu de Ledesma, al que pertenecía'l Sexmo de Mieza nel sieglu XVIII.
Coincidiendo col Tratáu de Alcañices, dízsenos que'l conceyu de Ledesma pertenecía al señoríu del infante Don Pedro (1297). Darréu, en 1313 y 1315, na celebración de les Cortes de Castiella y Llión en Burgos, les aldegues de Dieza, L'Aldea d'Ávila, Cabeza de Furamontanos, Pereña y Villarino d'Arias piden al nuevu monarca la so restitución al conceyu de Ledesma, con tolos sos derechos, a lo que la Rexencia del reinu apuerta. Esti antiguu testu fai pensar qu'estes aldegues fueron fortificaes en dicha dómina,pa evitar nueves ocupaciones portugueses como les que realizó en 1296 el rei portugués dom Dinis. Confírmase la cesión de "la Rivera salmantina" al conceyu de Ledesma nes Cortes de Valladolid de 1322, yá muertu l'infante Don Pedro, y desaposiáu de los sos derechos el so herederu Sancho. Mientres los reinaos d'Alfonsu XI, Pedru I y Enrique II la zona vuelve ser señoríu y a tener sentíu militar, a partir de 1341. El territoriu ye donáu a una socesión d'infantes bastardos, y futures reines y reis ente ellos l'infante Fernando Alfonso, o la reina Leonor de Alburquerque, que casó con Fernandu I d'Aragón en 1393, xuniéndose'l so señoríu al de les cinco villes.
La segunda metá del s. XV conoz una gran prosperidá na zona, y una redistribución de la población dientro del conceyu de Ledesma; los nucleos más habitaos son: Ledesma, Aldeadávila, Villarino, Pereña, y Masueco y Mieza. Escontra 1500 créase la Roda de Mieza con un ampliu territoriu so la so xurisdicción y derechu a un escribán de númberu del conceyu. Por cuenta de l'alta población, escontra 1534-censos de Tomás González- hai una nueva reditribución de Rodas, y la de Villarino estremar en dos, creándose una nueva: la Roda de Mazuecos.Aldericóse sobre'l significáu del términu Roda, asimilándolo a rueda o campu.
Cola creación de les actuales provincies en 1833, Mieza, xunto al restu de La Ribera, quedó incluyíu na provincia de Salamanca, dientro de la Rexón Lleonesa, pasando a formar parte del partíu xudicial de Vitigudino en 1844.[6]
Mieza nos documentos históricos
Otru sí que les villes é los logares que fueron de Don Alfonso fixu del Infante Don Fernando, é de Don Sancho fixu del Infante Don Pedro, que son Beiar, é Montemaior, é Miranda, é Granada, é Galisteo, é Alba, é Salvatierra é Ledesma con tolos sos términos, qu'estes diches villes que non sían daes a Reynas, nin á infanzones, nin a ricos omes, nin á érdenes, nin á cavalleros, nin a los dichos Don Alfonso nin a Don Pedro que se lama fixu de Don Sancho, nin a nengún de los regnos nin de fora de los regnos, nin sían metíos á xuiciu, más que finquen Reales segunt en tiempu del Rei Don Fernando que ganó a Sevilla. Otrosí confirmamos al conceyu de Ledesma que haian les sos aldegues que son estes: Penna, Villarino, Darios, La Cabeza de fora mercaos, L'Aldea d'Ávila, Mieza... Pereña, Villarino, Corporario, La Cabeza de Framontanos, Aldeadávila, Mieza. Representaron al Conceyu de Ledesma nesta Hermandá los caballeros: García Suárez y Alfonso Phelipe (Mss de Salazar: Gonzalo Johannes y Alfonso Felipes).
Tomando escontra l'este dende'l pueblu, nel puntu llamáu Mirador de la Code, almírase'l cañón que forma'l ríu Duero, frente a Portugal. Hai tamién otros riscos con vistes sobre'l Duero, como'l Mirador de la Águila, al suroeste de la llocalidá, y el Mirador del Cura, más al sur entá.
Partíu, 1º cuartelado, un caballeru armáu sobre un caballu con una llanza; 2º en campu de plata dos cabeces d'águila de carbayu ranversadas, y 3º en campu d'azur un monte o peñascu de sinople, con un camín, sobre ondes d'agua d'azur y plata y superáu d'una olivar.[7]
Bandera
Fileteada de gules con un escudu municipal de Mieza nel centru sobre fondu blancu.[7]
Fiestes
20 de xineru: San Sebastián.
15 de xunu: Virxe del Amparu.
20 d'agostu: Virxe de la Code.
8 de setiembre: Virxe del Árbol.
Monumentos y llugares d'interés
Ilesia parroquial de San Sebastián.
Ermita del Campusantu.
Ermita del Santísimu Cristu d'El Humilladero.
Miradores
En Mieza esisten dellos miradores dende los que pueden llograse unes amplies vistes panorámiques.
el mirador de la Águila
el mirador de la Code
el mirador del Colagón del Tíu Paco
el mirador del Cura
el mirador de la Peña de la Salve
Miezucos pernomaos
Frai Bartolomé de Ledesma: pernomáu teólogu del Sieglu XVI.[4]
Padre Fermín de Mieza: escritor, publicista y poeta.[4]
Santiago Hernández Milanés: obispu de Mérida Maracaibo.[4]
Jesús Cifuentes: cantante de la banda de pop-rock Celtes Curtios.
.jpg)
