PROFILPELAJAR.COM

Maria de Lourdes Pintasilgo
eurodiputada
108. Primer ministru de Portugal
Vida
Nacimientu	Abrantes, 18 de xineru de 1930
Nacionalidá	Portugal
Muerte	Lisboa, 10 de xunetu de 2004 (74 años)
Sepultura	Cemitério dos Prazeres (es)
Causa de la muerte	infartu de miocardiu
Estudios
Estudios	Instituto Superior Técnico (es) ; Universidá Téunica de Lisboa
Llingües falaes	portugués
Oficiu	política, inxeniera
Llugares de trabayu	Estrasburgu y Bruxeles
Premios	ver Gran Cruz de la Orden de la Libertad ; Gran Cruz de la Orde Militar de Cristu ; Gran Cruz de la Orde del Infante Don Enrique (9 xunu 1994) ;
Creencies
Partíu políticu	Partíu Socialista ; Partido Renovador Democrático (es)

Maria de Lourdes Ruivo da Silva de Matos Pintasilgo, GOIH (18 de xineru de 1930, Abrantes – 10 de xunetu de 2004, Lisboa) foi una inxeniera química, dirixente eclesial y política portuguesa.

Exerció de primer ministra de Portugal nun executivu provisional dende'l 1 d'agostu de 1979 hasta'l 3 de xineru de 1980, siendo la primer muyer con cargu de gobiernu non solo nel so país, sinón tamién en tola península Ibérica. Enantes foi ministra nos primeros años de la Revolución de los Claveles y en 1975 convertir na primer embaxadora de Portugal na UNESCO.

En 1986 presentar a les eleiciones presidenciales como independiente y un añu dempués foi escoyida eurodiputada pol Partíu Socialista. Destacó amás pol so trabayu en favor de los derechos de la muyer.^[5]

Biografía

Orixe y formación

Nació en 1930 nuna familia de clase media d'Abrantes qu'a los siete años camudar a Lisboa. Cursó estudios básicos nuna escuela particular y dempués fixo secundaria nel Llicéu Filipa de Lencastre, onde destacó como la meyor alumna de la so promoción. Amás, foi dirixente de la Mocidade Portuguesa Femenina.^[5]

Llicenciar n'Inxeniería Químicu-Industria pol Institutu Cimeru Téunicu en 1953, siendo una de les poques muyeres portugueses en consiguilo hasta esa fecha.^[5] De siguío completó una beca d'investigadora na Xunta d'Enerxía Nuclear y depués foi contratada pola química Companhia União Fabril (CUF), qu'aceptó per primer vegada una muyer nos sos cuadros téunicos superiores.^[6] Asumió la direición de proyeutos del Departamentu d'Estudios y Proyeutos ente setiembre de 1954 y ochobre de 1960.^[5]

Alternó'l so llabor con cargos n'organizaciones sociales venceyaes a la Ilesia Católica, nos que lluchó contra la discriminación de les muyeres en tolos sos ámbitos.^[7] Yera católica prauticante de base.^[8] Na década de 1950 afiliar a la Mocedá Universitaria Católica Femenina, que llegó a presidir ente 1952 y 1956. Esi mesmu añu foi escoyida presidenta internacional del movimientu estudiantil Pax Romana. En 1957 foi fundadora de la delegación lusa del institutu secular Graal, dedicáu n'esclusiva a proyeutos d'emancipación, desenvolvimientu ya igualdá,^[5] y a partir de 1960 exerció la coordinación de proyeutos formativos. Eses esperiencies marcaron la so trayeutoria política y discursu.^[5]

Trayeutoria política

En payares de 1969 refugó una invitación del dictador de Portugal, Marcelo Caetano, pa integrar la llista de diputaos a l'Asamblea Nacional. Sicasí, sí aceptó ser designada procuradora na Cámara Corporativa (órganu consultivu) mientres los dos últimes llexislatures del Estáu Nuevu.^[5]^[9] Nel exerciciu d'eses funciones integró la delegación portuguesa na Asamblea Xeneral de les Naciones Xuníes.^[5]

Tres la Revolución de los Claveles de 1974, foi escoyida Secretaria d'Estáu de Seguridá Social nel primer executivu provisional.^[5] Mientres la presidencia de Vascu Gonçalves foi Ministra d'Asuntos Sociales dende'l 17 de xunetu hasta'l 26 de marzu de 1975.^[5] Dexó'l cargu pa convertise na primer embaxadora de Portugal na UNESCO y un añu dempués foi xubida a miembru del Conseyu Executivu.^[5] Aprovechó'l cargu pa desenvolver contactos internacionales con otros estaos, cuantimás antigües colonies luses y del Tercer Mundu.^[9]

Con una situación política complicada pola falta de sofitos, el presidente portugués António Ramalho Eanes encargó a Pintasilgo la formación d'un nuevu gabinete provisional pa preparar les eleiciones llexislatives de 1979.^[9] Ocupó'l cargu de Primer Ministru de Portugal dende'l 1 d'agostu de 1979 hasta'l 3 de xineru de 1980, conocíu históricamente por "gobiernu de los 100 díes". D'esta miente convirtióse na primer muyer qu'exerció la presidencia de gobiernu na península Ibérica.^[5]

En 1981 convertir na primer muyer condecorada cola Orde Militar de Cristu. Sofitó la reeleición de Ramalho Eanes y foi consultora de la Presidencia dende 1981 hasta 1985.^[9] Per otru llau, constituyó movimientos sociales y cívicos pa consolidar el sistema democráticu en Portugal.^[9]

Presentar a les eleiciones presidenciales de 1986 como candidata independiente y remató en cuarta posición col 7,4% de los votos.^[8] Un añu dempués salió escoyida diputada nel Parllamentu Européu como miembru adscritu al Partíu Socialista, y caltúvose nel escañu hasta 1989. Al poco tiempu retirar de la primer llinia política, anque se caltuvo activa na sociedá civil. Asina, publicó diverses obres sobre'l papel de la Ilesia Católica na sociedá y sobre l'ascensu de les muyeres na vida pública.^[10] El 9 de xunu de 1994 foi condecorada cola gran cruz de la Orde del Infante Don Enrique, ente qu'en 1997 recibió la Medaya Machado de Assis de l'Academia Brasilana de Lletres.