La Legio V Alaudae (Quinta lexón «calandria») foi una lexón romana, que dende la so creación nel 52 e. C. hasta'l so fin nel 87, tomó parte activa nes guerres imperiales romanes.
Historia
Los oríxenes de la Legíon: De César a la fin del segundu triunviratu
La Legio V Alaudae, Calandries, conocida dacuando como Gallica, foi creada por Xuliu César nel 52 e. C. con nativos galos de la Galia Tresalpina. El so emblema yera un elefante y el so alies Alaudae vieno dau pola alta cresta de los sos cascos, típicos galos, que-yos faía paecer calandries. (La pallabra francesa Alouette deriva direutamente Alauda).
La V Gallica foi la primera lexón romana integrada por soldaos provinciales, en contraposición coles habituales formaes por ciudadanos romanos, con soldaos de la Galia Tresalpina .
César pagó a los soldaos colos sos propios recursos pero, darréu, la lexón foi reconocida pol senáu romanu. Lluchó nes Galias hasta'l 49 e. C. como una de les lexones más valientes del César.
Cola reorganización del exércitu romanu decidida por Augustu dempués, la Legio V Alauda foi unviada a la Península Ibérica en 27 e. C., como guarnición de la provincia Lusitania, a les órdenes del legáu Publio Carisio, pa participar nes guerres contra cántabros y ástures, nel frente ástur.
Dempués foi acantonada en Ara Ubiorum, tresformada en Colonia Agrippinenesis (Colonia, Alemaña), nel distritu militar de Germania Inferior, participando nes espediciones de Drusu, Tiberio y Xermánicu al otru llau del Rin.
Sol Imperiu: L'añu de los cuatro emperadores y los Flavios
El final del Legio V Alaudae nun ta claro, pero delles fontes suxeren que foi destruyida na rebelión de los bátavos nel añu 70. Otres fontes atestigüen que tres la primer batalla de Tapae, y el subsiguiente tratáu de paz ente Domiciano y el rei daciuDecébalo nel 87, la Legio V Auladae, foi dafechu aniquilada polos dacios y los sos aliaos.