Jack William Nicklaus (21 de xineru de 1940, Columbus) ye un exgolfista profesional d'Estaos Xuníos, consideráu por munchos como'l meyor golfista de la historia, por ser quien ganó un mayor númberu de torneos majors (un total de 18 profesionales y 20 si cunten los dos Abiertos d'Estaos Xuníos Aficionáu que ganó en 1959 y 1961).[4] La so robusta apariencia y el so pelo dorao diéron-y el nomatu de Golden Bear (osu doráu).[5]
Nel Abiertu d'Estaos Xuníos de 1962 ganó'l so primer tornéu profesional, al empar que foi tamién el so primera major. Nesta ocasión imponer a Arnold Palmer empezando una enorme rivalidá ente dambos. En 1966, ganó'l The Masters per segundu añu consecutivu, siendo l'únicu en consiguilo hasta esi momentu. Esi añu tamién ganó'l Abiertu británicu colo que llogró axudicase a lo menos nuna ocasión tolos torneos majors (consiguiera'l Campeonatu de la PGA en 1963).
Ente 1971 y 1980, ganó nueve majors más, superando'l récor de 13 majors qu'ostentaba Bobby Jones. A los 46 años llogró'l so 18º tornéu major, nel The Masters de 1986, siendo'l ganador de más edá d'un tornéu major na hestoria. En 1990 xunir al PGA Tour senior y en 1996 ganara diez torneos del tour, incluyendo ocho majors. Siguió xugando los cuatro majors del PGA Tour hasta 2005, cuando apostó les sos últimes apaiciones nel Abiertu británicu y en The Masters.
Amás d'estos títulos entama'l so propiu tornéu del PGA Tour, el Memorial Tournament, escribe llibros sobre téunica de xuegu y autobiográficos, diseña campos de golf (la so compañía ye una de les más importantes del mundu) y tien la so propia marca d'equipamientu de golf, que foi fundada en 1992.[6]
Nicklaus nació en Columbus, Ohio, fíu d'un farmacéuticu. Vivió nun suburbiu de Upper Arlington y foi al Upper Arlington High School. Cuando yera neñu venció un casu de polio y a los 10 años empezó a xugar al golf realizando 51 llanzamientos en 9 fuexos. A los 12 ganó'l so primer títulu de cinco consecutivos nel tornéu junior del Estáu d'Ohio.[7] Ganó'l Abiertu d'Ohio en 1956 a los 16 años, compitiendo contra profesionales. Mientres asistía a la Universidá Estatal d'Ohio, ganó'l títulu d'Estaos Xuníos aficionáu en dos causes (1959 y 1961) y un Campeonatu NCAA (1961). Nel US Open de 1960 realizó 282 golpes, terminando'l segundu, a dos golpes d'Arnold Palmer.
Representó a los Estaos Xuníos contra Gran Bretaña ya Irlanda, ganando la Walker Cup tantu en 1959 como en 1961 (ganó coles mesmes los sos partíos individuales). Tamién foi miembru de la victoria nel Troféu Eisenhower de 1960, ganando'l títulu non oficial individual con cuatro rondes de 269, un rexistru inda vixente.[8] Foi nomáu como'l líder mundial aficionáu pola revista Golf Digest mientres tres años consecutivos, de 1959 a 1961. Tamién ganó dos Trans-Mississippi Amateurs en 1958 nel Club de campu de Prairie Dunes y en 1959 nel Club de campu Woodhill.
Profesional
Primeres victories
Empezó la so carrera profesional en 1962. El so primer títulu profesional foi esi mesmu añu ganando a Arnold Palmer nel playoff en Oakmont pol Abiertu d'Estaos Xuníos. Nesi momentu nació la rivalidá ente dambos qu'atraxo espectadores de la nueva teunoloxía de televisión.[9] Nel final del añu Nicklaus consiguió dos victories más, nel Abiertu de Seattle y nel Abiertu de Portland. Esi añu terminó con unes ganancies de 60.000 dólares, siendo'l terceru nel ranking del añu y nomáu "novatu del añu".[7]
En 1963 ganó dos torneos majors más, el The Masters y el Campeonatu de la PGA, amás d'otros trés torneos, ente ellos el Tornéu de campeones. A final de temporada foi'l segundu na llista de ganancies con 100.000 dólares.[7] En 1964, nun ganó nengún tornéu major pero foi'l primeru na llista de ganancies, con namái 81.13 dólares de diferencia con al respective de Palmer. Nel Abiertu británicu en Saint Andrews marcó un nuevu récor al realizar los postreros 36 fuexos con 66-68, anque esto nun foi abondu pa ganar el títulu a Tony Lema.[7]
Ganó'l The Masters en 1965 y 1966, siendo'l primeru en llograr el títulu en dos causes consecutives del tornéu, y amás batió'l récor del tornéu en 1965 con 271 (foi batíu en 1997 por Tiger Woods con 270). En 1966, tamién ganó l'Abiertu británicu en Muirfield, Escocia, que yera l'únicu major que-y quedaba por axudicase. Con esta victoria convertir nel xugador más nuevu en ganar los cuatro majors (dempués superólu Woods con 24 años), que tamién habíen consiguíu Gene Sarazen, Ben Hogan y Gary Player. En 1971, llogró ganar otra vegada los cuatro majors, y dempués de ganar el so tercer Abiertu británicu en 1978, realizar por tercer vegada. En 1967, ganó'l so segundu Abiertu d'Estaos Xuníos nel campu de Baltusrol, batiendo'l récor de Hogan de 72 fuexos con 275 golpes.[7]
Males resultaos
Dempués de la so victoria nel Abiertu d'Estaos Xuníos de 1967 nun ganó nengún tornéu major hasta 1970 en St Andrews, siendo amás dende 1968 gasta 1970 el segundu o terceru na llista de ganancies. Aumentó de pesu y perdió condiciones físiques que lu afectaron. A la fin de 1969 ameyoró la so condición física y volvió recuperar el so rendimientu.[10] En 1970, morrió'l so padre, Charlie Nicklaus. Poco dempués ganó l'Abiertu británicu ganando al estauxunidense Doug Sanders nun emocionante playoff. Nicklaus llanzó'l so putter al aire dempués del so últimu golpe pola emoción de ganar en St Andrews.[11]
Récores
Cola victoria nel Campeonatu de la PGA de 1971 en febreru, convertir nel primer golfista en ganar los cuatro majors dos veces na so carrera.[7] Nel final del añu ganó amás cuatro títulos más, incluyendo'l Tornéu de campeones y el Campeonatu nacional por equipos, xunto a Arnold Palmer. En 1972, ganó los dos primeros majors, el The Masters y l'Abiertu d'Estaos Xuníos, amás d'otros cinco torneos y ser segundu n'otros trés. Sicasí, nun pudo ganar los cuatro majors nel mesmu añu yá que Lee Trevino repitió nel Abiertu británicu (Nicklaus foi segundu a un namái golpe) y Gary Player ganó'l Campeonatu de la PGA.
Tres l'Abiertu de los Estaos Xuníos igualó'l récor de Bobby Jones como'l xugador con más torneos majors na so carrera, y n'agostu de 1973 ganó'l Campeonatu de la PGA col que lo superó, con 14. Esi añu ganó otros seis torneos y el premiu al xugador del añu de la PGA per tercer añu y segundu consecutivu. En 1974, nun ganó nengún major, pero foi compensáu cola inclusión nel Salón de la Fama del Golf Mundial, siendo unu de los trelce incluyíos dende l'empiezu.[12] Tres esti honor dixo que yera una alcordanza prestosa dempués de la decepcionante temporada que fixera.[13]
Empezó bien l'añu en 1975, ganó'l Abiertu Doral-Eastern, l'Heritage y el The Masters, nel cual batió'l récor de victories, con cinco, que más tarde volvería bater. Tamién anguaño ganó'l Campeonatu de la PGA per cuarta vegada na so carrera, foi nomáu per cuarta vegada xugador del añu de la PGA y ganó'l premiu al atleta del añu pa l'American Broadcasting Company. Foi otra vegada'l primeru na llista de ganancies en 1976, a pesar de competir namái en 16 torneos, nos que ganó namái dos y nengunu un major.[14] Coles mesmes ganó esi añu'l premiu al xugador del añu de la PGA per quinta vegada.
L'añu 1977 ganó'l so 63º títulu, pasando a Ben Hogan como'l segundu xugador con más títulos na hestoria por detrás namái de Sam Snead. Esi añu nun ganó nengún major pero quedó en segunda posición nel Abiertu Británicu tres Tom Watson, nel que foi unu de los meyores mano a mano de la hestoria. Nicklaus pegó 65-66 nos dos últimes rondes, namái siendo superáu por Watson, 65-65. Nicklaus dixo que nun taba cualificáu pa dicir si foi'l meyor de frente de la historia pero que, sicasí, pa él fuera'l final más emocionante de la so carrera.[15]
En ganando l'Abiertu británicu de 1978 convertir nel primer golfista en ganar los cuatro torneos majors en trés causes (en 2008 foi igualáu por Tiger Woods). Esi añu ganó otros trés torneos del PGA Tour, incluyendo'l Tournament Players Championship, amás de ser nomáu deportista del añu pola revista Sports Illustrated. Dempués d'anguaño nun ganó nengún tornéu hasta xunu de 1980, siendo 1979 l'únicu añu nel que nun ganó nengún tornéu dende'l so debú como profesional.
El so entrenador Jack Grout y el so amigu Phil Rodgers ayudáronlu a correxir ciertos aspeutos de la so téunica, inclusive Rodgers vivió mientres un tiempu na casa de Nicklaus.[10] En 1980, namái quedó en trés causes ente los diez primeros, anque dos d'elles fueron les sos victories nel Abiertu d'Estaos Xuníos y el Campeonatu de la PGA. Nos siguientes cinco años namái ganó dos veces nel PGA Tour, el Colonial Invitational en 1982 y el so propiu tornéu, el Memorial Tournament en 1984.
En 1986, Nicklaus coronó la so carrera cola so sesta victoria en The Masters en circunstancies increíbles. Convertir a los 46 años nel ganador más vieyu d'un major na hestoria (un rexistru entá vixente). El columnista deportivu Thomas Boswell dixo al respeutu qu'había coses que posiblemente nun pudieren pasar por ser demasiáu improbables, como que Nicklaus ganara'l The Masters con 46 años.[16] Con esta victoria sumó la so 18º tornéu major.
Ganó'l The Masters de 1986 con un putter Response ZT y el so fabricante, MacGregor Golf, recibió 5.000 pidimientos a otru día de la victoria, cuando se planiara vender namái 6.000 exemplares mientres tol añu. Esta victoria foi la postrera de la so carrera nel PGA Tour.
Senior
Xunir al Champions Tour a los 50 años mientres 1990.[17] Nel so primer tornéu, ganó en The Tradition, que ye unu de los torneos majors del circuitu senior. Esi añu apostó otru major más, el Mazda Senior Tournament Players Championship, que tamién s'axudicó. En 1991, ganó trés de los cinco torneos qu'apostó y amás trés fueron majors, l'Abiertu d'Estaos Xuníos senior, el Campeonatu de la PGA senior y The Tradition per segundu añu consecutivu. Con estos títulos volvió axudicase la victoria nos cuatro majors del circuitu, esta vegada nel Champions Tour.
Dempués d'un añu ensin victories (1992), volvió ganar l'Abiertu de los Estaos Xuníos senior en 1993. Tamién esi añu axudicóse'l Wendy's 3-Tour Challenge xunto a Chi Chi Rodriguez y Raymond Floyd nel Champions Tour por equipos. Dichu tornéu ganar coles mesmes los dos años siguientes.[18] En 1994, ganó la versión senior del Mercedes Championships y The Tradition al añu siguiente.[19][20] Ganó'l so tornéu n.° 100 en 1996, cuando s'axudicó The Tradition per cuarta vegada na so carrera. Esti títulu foi'l postreru oficial de la so carrera.[21]
Final de la so carrera
Tres el so últimu títulu en 1986, foi octavu nel Abiertu de los Estaos Xuníos d'esi añu y séptimu en The Masters del siguiente añu, dempués de lo que nun volvió tar ente los diez primeros hasta 1990, que foi sestu. A los 58 años, Nicklaus fixo otru gran tornéu en The Masters de 1998, onde foi sestu con 283 golpes, polos 279 del campeón, Mark O'Mexara.[22][23] Nel Abiertu d'Estaos Xuníos del añu 2000 tuvo 73-82 y nun pasó la corte.[24] Esi mesmu añu foi empareyáu con Tiger Woods y Vijay Singh nel Campeonatu de la PGA, pero tampoco pasó la corte.[25][26]
Xugó ensin muncha preparación en The Masters del añu 2005, un mes dempués de la muerte del so nietu de 17 meses Jake (el neñu del so fíu Steve) el 1 de marzu de 2005. Xugó con Steve como terapia pola pena de la so muerte y foi ésti'l que-y animó por que xugara The Masters per última vegada.[27] Esi mesmu añu terminó la so carrera profesional nel Abiertu británicu, xugando en St Andrews el 15 de xunetu.[28] Xugó con Luke Donald y Tom Watson la ronda final.[29]
Nicklaus dedica la mayor parte del so tiempu al diseñu de campos de golf y remana una de los diseñadores de campos de golf más importantes del mundu. El so primer diseñu foi'l Harbour Town Golf Links, que foi abiertu pa xugar en 1969.[30] Mientres los primeros años, los sos proyeutos fueron creaos xunto a Pete Dye o con Desmond Muirhead, quien naquellos tiempos yeren los diseñadores de campos de golf más importantes del mundu. El so primer diseñu solu foi'l Glen Abbey Golf Course en Oakville, Ontario, que s'inauguró en 1976.[31] Esti campu sirvió pa la disputa del Abiertu de Canadá mientres munchos años, siendo'l primeru en 1977.[32]
Escribió dellos llibros sobre enseñanza del golf, una autobiografía (My Story), un llibru sobre los sos métodos de diseñu de campos y produció dellos videos sobre golf. L'escritor Ken Bowden de cutiu ayudábalu nestos trabayos. El so llibru Golf My Way ye unu de los clásicos de tolos tiempos sobre la enseñanza y foi reeditáu en delles ocasiones. Escribió artículos d'instrucción en columnes de revistes, como la Golf o la Golf Digest, cola que ta anguaño acomuñáu. Tamién apaeció como analista y comentarista de televisión en retresmisiones de golf pa la ESPN on ABC.[38] Dellos de los sos llibros fueron reeditaos, dacuando so títulos distintos, y My Story inclusive como edición llindada. Una seleición de los sos trabayos principales ye esta:[39]
The Greatest Game of All, por Jack Nicklaus, 1969.
Golf My Way, por Jack Nicklaus, con Ken Bowden, 1974, 1998, 2005.
On and Off the Fairway, por Jack Nicklaus, con Ken Bowden, 1978.
Play Better Golf: The Short Game and Scoring, por Jack Nicklaus, con Ken Bowden, 1987.
Play Better Golf: Short Cuts to Lower Scores, por Jack Nicklaus, con Ken Bowden, 1990.
Jack Nicklaus: My Story, por Jack Nicklaus, con Ken Bowden, 1997 (mas una edición llindada de 225 páxines n'honor a Nicklaus nel Tornéu Memorial 2000).
Jack Nicklaus' Lesson Tee, por Jack Nicklaus, con Ken Bowden, 1998.
Nicklaus by Design: Golf Course Strategy and Architecture, por Jack Nicklaus y Chris Millard, 2002.
Jack Nicklaus: Memories and Mementos from Golf's Golden Bear, por Jack Nicklaus, 2007.
Golf and Life, por Jack Nicklaus y el Dr. John Tickell, 2007.
Otros intereses
Niklaus sigui entamando'l Memorial Tournament qu'él mesmu creó nel so estáu, Ohio. Apostar en Muirfield nun campu que tamién diseñó. El precursor a esti tornéu, el Columbus Pro-Am, remató en 1975 y al añu siguiente celebróse la primer edición del Memorial. Dichu tornéu ye unu de los más prestixosos del PGA Tour.[40] Amás tien una marca de equipación de golf, que foi fundada en 1992.[6] Dicha marca dispón de tres clases distintes: la "Golden Bear", la "Jack Nicklaus Signature" y la "Nicklaus Premium", dependiendo del nivel de cada golfista.[41]
El golfista ganó 73 torneos del PGA Tour, siendo'l tercer golfista que más tien tres Tiger Woods y Sam Snead, y llogró 286 top 10, segundu nel historial detrás de Snead.
Foi n'ocho temporaes el líder en ganancies del PGA Tour (1964, 1965, 1967, 1971, 1972, 1973, 1975 y 1976), segundu en cinco temporaes, y terceru n'otros trés.[42] Amás, llogró'l premiu a xugador del añu en cinco causes (1967, 1972, 1973, 1975 y 1976).
Per otra parte, xugó en seis causes la Ryder Cup, onde llogró 18,5 puntos en 28 partíos, y encabezó al equipu ensin xugar n'otros dos ediciones.
1 Derrota a Arnold Palmer nel playoff de 18-fuexos - Nicklaus (71), Palmer (74) 2 Derrota a Tommy Jacobs & Gay Brewer nel playoff de 18-fuexos - Nicklaus (70), Jacobs (72), Brewer (78)
³ Derrota a Doug Sanders nel playoff de 18-fuexos - Nicklaus (72), Sanders (73)
Resultaos añales
El presidente George W. Bush xunto a Tim Finchem (comisionado del PGA Tour) y los capitanes Jack Nicklaus y Gary Player el 13 d'abril de 2005 na oficina oval cola Copa Presidente.
↑Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6fk7vxt. Apaez como: Jack Nicklaus. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
↑Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 12012326n. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
.svg){kind=small}
