George Harrison (25 de febreru de 1943, 12 Arnold Grove(en) – 29 de payares de 2001, Los Angeles) foi un músicu multiinstrumentista, compositor, cantante, productor musical y productor cinematográficu británicu, integrante de la banda The Beatles. Anque John Lennon y Paul McCartney fueron los principales compositores dientro del grupu, Harrison tamién incluyó composiciones propies nos discos de The Beatles, tales como «While My Guitar Gently Weeps», «Something» y «Here Comes the Sun».
Les influencies musicales más tempranes de Harrison incluyeron músicos como Big Bill Broonzy, Chet Atkins, Chuck Berry y Ry Cooder. En 1965, foi pioneru n'introducir música hindú n'occidente al traviés de preseos como'l sitar, que tocó en cantares como «Norwegian Wood (This Bird Has Flown)» y «Within You Without You». Harrison caltuvo tamién un especial interés pola cultura y relixón hindú al traviés del movimientu Hare Krishna ya introdució a los sos compañeros de The Beatles na filosofía oriental al traviés del maharishi Mahesh Yogi, determinante na evolución musical del grupu dende la grabación de The White Album (1968).
Tres la disolución de The Beatles, Harrison publicó All Things Must Pass (1970), el primer álbum d'un beatle en solitariu qu'algamó'l primer puestu na llista Billboard 200. Esti álbum cuntó cola participación de dellos músicos, ente ellos Ringo Starr na batería y Eric Clapton na guitarra.[14] La producción tuvo a cargu del mesmu George Harrison y Phil Spector, quien trabayó al pie de The Beatles nel álbum Let It Be. Tamién entamó con Ravi Shankar The Concert for Bangla Desh (1971), el primer conciertu benéficu de la historia de la músicarock y precursor d'eventos benéficos como Live Aid. A lo llargo de la so carrera, llogró dellos ésitos musicales con senciellos como «My Sweet Lord», «What is Life», «Give Me Love (Give Me Peace on Earth)» y «Got My Mind Set on You», participó como guitarrista en grabaciones d'una llarga llista de músicos y grupos como Badfinger, Ronnie Wood, Billy Preston y Eric Clapton, y cofundó con Bob Dylan, Jeff Lynne, Roy Orbison y Tom Petty el supergrupu Traveling Wilburys. La so trayeutoria musical foi reconocida con dellos premios: entró nel Salón de la Fama del Rock and Roll de forma póstuma en 2006, y la revista Rolling Stone #asitiar nel puestu once de la llista de los cien guitarristes más grandes de tolos tiempos.[15]
De forma paralela al so trabayu como músicu, Harrison tamién trabayó como productor musical y cinematográficu. En 1974 fundó Dark Horse Records, un sellu independiente sol que publicó los sos discos dende Thirty Three & 1/3 (1976) hasta Brainwashed (2001), y creó HandMade Films, una productora que financió llargumetraxes como Life of Brian y Time Bandits.
Harrison casóse en dos causes: con Pattie Boyd, de quien se divorció en 1977, y con Olivia Trinidad Arias, con quien tuvo el so primeru y únicu fíu, Dhani. En payares de 2001, Harrison finó a los 58 años en sufriendo un cáncer de pulmón, y les sos cenices fueron espardíes nuna ceremonia privada nos ríos Ganges y Yamuna.
Biografía
1943-1960: los primeros años
George Harrison nació'l 25 de febreru de 1943 nel 12 de Arnold Grove, Liverpool, Inglaterra, nel senu d'una familia católica y d'ascendencia irlandesa per parte de la so madre, Louise.[16] Foi l'únicu Beatle que la so infancia nun foi avafada pola muerte o'l divorciu de los sos padres. El so padre, Harold Harrison, fuera marín hasta qu'abandonó'l so puestu y desempeñó el de conductor d'autobús.
Allegó a la escuela infantil Dovedale Road, cerca de Penny Lane, coles mesmes que John Lennon, anque pola diferencia d'edá nun se conocieron.[16] A los once años, en pasando una prueba, foi-y concedida una plaza nel Liverpool Institute for Boys, edificiu anguaño convertíu nel Liverpool Institute for Performing Arts, nel cual conoció a Paul McCartney. A los dolce años, poco primero de dar entamu'l cursu, foi ingresáu nel hospital por cuenta de una nefritis. Mientres la so convalecencia mercó la so primer guitarra, una Egmond, a un compañeru de Dovedale, Raymond Hughes, por 3 llibres con 10 chelines.
Pocu dempués, de la que consiguía la so primer "guitarra decente", una Hofner President, forma'l so primer grupu tres la puxanza del skiffle: The Rebels, al pie del so hermanu Peter y Arthur Kelly.[17] Ente los artistes qu'inflúin na so forma de tocar destaquen Elvis Presley, Little Richard, Buddy Holly, Fats Domino, Bill Halley, Eddie Cochran, Lonnie Donegan y Chet Atkins.
N'abandonando la escuela en 1959, alternó mientres poco tiempu a la so afición a la música con un trabayu d'aprendiz de lletricista. L'entrenamientu ayudó a faer de Harrison el miembru más eficaz del grupu a la d'esperimentar nuevos soníos y d'iguar equipos. A mediaos de los 60, foi'l primeru en fornir la so casa de Esher con un estudiu personal onde podría componer y trabayar con mayor eficacia.
The Quarrymen
George vio a la banda per primer vegada mientres un conciertu'l 6 de febreru de 1958 nel Wilson Hall.[18] Más palantre, Harrison ufiertó una audición pa The Quarrymen al envís de xunise a ellos en marzu d'esi mesmu añu.[19][20] Lennon pensaba que Harrison yera demasiáu nuevu pa formar parte de la banda, polo que McCartney entamó otru alcuentru onde'l so amigu volvió interpretar cantares pa ellos.[21] Gracies a la insistencia de McCartney, Lennon aportó a que Harrison, de quince años d'edá, fora'l guitarrista de The Quarrymen.[22][23] Dempués d'un tracamundiu que causó discordia ente los miembros de la banda, Griffithes #abandonar.[24] Tiempu dempués, McCartney amosó a Lennon el so primer cantar, "I've Lost My Little Girl", quien taba "por demás impresionáu", según pallabres de Shotton.[25][26] Más palantre, Duff Lowe, otru amigu de McCartney xunióse a la banda ocupando'l llugar de pianista nel branu de 1958.[27]Nos primeros díes de The Quarrymen, McCartney animó a Harrison a que se xuniera. Al empiezu, y por cuenta de la so curtia edá, yera vistu con desdeñu polos otros miembros del grupu.[28] Nun principiu, Harrison nun podía considerase como un guitarrista virtuosu, magar el fechu de que supiera abondos acordes pa tocar delles temes fizo que John Lennon #aceptar nel grupu. Magar ello, a mediaos de los 60, la práutica fixo de Harrison un guitarrista más fluyíu y creativu, realizando los llabores de guitarrista principal y rítmicu. Más palantre, entraos los 70, el soníu que consiguía cola steel guitar #convertir nel so sellu personal.
1960-1970: The Beatles
Tres l'afitamientu de los Quarrymen a The Beatles depués de que dellos miembros abandonaren la banda y cola llegada de Stuart Sutcliffe nel baxu y Pete Best na batería, Harrison colos #demás miembros aventurose a una serie de conciertos en Hamburgo, Alemaña. Mientres la estadía Harrison perfeccionó'l so estilu pero con 17 años siendo menor d'edá ingresara al país illegalmente y cuando The Beatles empezaron a tocar nel club Top-Ten, ruempen asina'l so contratu que teníen col club Kaiserkeller y Harrison en consecuencia ye delatáu y deportáu al so país pero retorna a Hamburgo un añu dempués en cumpliendo 18 años.
Harrison foi'l primeru de The Beatles en viaxar a los Estaos Xuníos col fin de visitar a la so hermana, Louise, en Benton (Illinois), en setiembre de 1963, cinco meses antes de l'apaición del grupu en The Ed Sullivan Show.[29] Mientres la visita, George visitó una tienda de discos y mercó dellos singles ensin que'l dueñu #reconocer debíu a la escasa conocencia que teníen los estauxunidenses de la música pop británica; naide pudo vende-y un discu de The Beatles. Al so regresu a Inglaterra, comentó a los sos compañeros de grupu que sería difícil collechar l'ésitu n'América.
McCartney, Harrison, la cantante sueca Lill-Babs y Lennon nel programa de televisión suecu Drop-In, el 30 d'ochobre de 1963.[30]
Mientres la Beatlemanía, Harrison foi carauterizáu como'l "Beatle sele" o'l "Beatle Silenciosu", por cuenta del so calter introspectivu y el so enclín a un segundu planu nes conferencies de prensa. A pesar de la imaxe de "Beatle sele", la mayoría de compañeros y amigos, como Eric Idle, miembru de Monty Python, aseguren que nes distancies curties yera bien falador y parllador, contraponiéndose a la imaxe que solía tener d'él la prensa.[31]
Mientres el primer viaxe de The Beatles a los Estaos Xuníos en febreru de 1964, Harrison recibió un nuevu modelu de guitarra, el "360/12", de la compañía Rickenbacker, llétrica y con dolce cuerdes, qu'empezaría a tocar en futuros álbumes del grupu. Roger McGuinn, interesáu nel soníu, adoptó como modelu propiu'l 360/12, dando llugar al soníu característicu de los cantares de The Byrds.
Harrison escribió'l so primer cantar, "Don't Bother Me", mientres un día de convalecencia en cama, en 1963, col fin de probar, como declararía darréu, "si yera capaz de componer un cantar". Apaez publicada nel álbum With the Beatles de 1963 y na so versión americana, Meet the Beatles!, de 1964. Magar pal siguiente álbum del grupu, Beatles For Sale, tamién compunxera una tema, ésti foi refugáu, escaeciendo la composición hasta que contribuyera al álbum Help! coles temes "I Need You" y "You Like Me Too Much".
Paul McCartney y George Harrison en 1964.
Harrison foi'l cantante de tolos cantares compuestos por él na so etapa con The Beatles. Coles mesmes, tamién cantó temes d'otros artistes, incluyendo "Chains" y "Do You Want to Know a Secret" en Please Please Me, "Roll Over Beethoven" y "Devil In Her Heart" en With the Beatles, "I'm Happy Just to Dance With You" n'A Hard Day's Night, y "Everybody's Trying To Be My Baby" en Beatles For Sale.
Un importante puntu d'inflexón na so carrera musical tuvo llugar mientres la xira americana de 1965, na que David Crosby, de The Byrds, introdució a Harrison na cultura india al traviés de la música de Ravi Shankar. Bien llueu, quedó esteláu col especial soníu de la so música, dexando la lenta introducción de la mesma na cultura occidental. En mercando un sitar pocu dempués de dar per rematada la xira de 1965 foi, primero que Dave Davies, guitarrista de The Kinks, unu de los primeros músicos de la cultura pop n'introducir el preséu nun álbum d'estudiu, nel cantar "Norwegian Wood (This Bird Has Flown)", del álbum Rubber Soul.
Otru importante momentu de la so vida tuvo llugar mientres el rodaxe de la película Help! nes islles Bahamas, al apurri-y un hindú un llibru sobre la reencarnación. Tamién por aquel tiempu caltuvo una decisiva correspondencia con Joan Mascaró en lleendo la versión de los Upanishads d'aquel traductor mallorquín.[32] El so interés pola cultura hindú espandiríase formalmente al abrazar l'hinduismu. Nuna pelegrinación cola so muyer Pattie a la India ente la última xira de The Beatles en 1966 y l'entamu de les grabaciones de Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, Harrison estudió lleiciones de sitar, conoció a dellos gurúes y visitó sitios sagraos, averándose asina a la cultura oriental. Pocu dempués, de vuelta a Inglaterra, conoció a Maharishi Mahesh Yogi, a quien presentó al restu del grupu pa empecipiar unos exercicios de meditación trescendental que tendría llugar a empiezos de 1968 en Rishikesh.
Nel branu de 1969, produció'l single "Hare Krishna Mantra", interpretáu por devotos del templu londinense de Radha-Krishna. El mesmu añu, él y John Lennon conocieron a A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, fundador de la Sociedá Internacional pa la Conciencia de Krishna (ISKCON) .[1] Pocu dempués, Harrison abrazaría la tradición Hare Krishnasobremanera'l cantar del mantra usáu como meditación privada y llamáu japa-mala, similar al rosariu na tradición católica.
A midida que trescurría'l tiempu, les composiciones de Harrison fueron faciéndose más notables, pasando d'un segundu planu a competir coles composiciones de Lennon y McCartney en materia calidable. Ente 1965 y 1970, les temes compuestes por George Harrison fueron: "If I Needed Someone", "I Want to Tell You", "Think For Yourself", "Taxman" (qu'abría l'álbum Revolver), "Within You Without You", "Blue Jay Way", "Only a Northern Song", "It´s All Too Much", "Love You To", "Old Brown Shoe", "I Need You", "While My Guitar Gently Weeps" (con Eric Clapton na guitarra), "Piggies", "Long, Long, Long", "Savoy Truffle", "Something", "The Inner Light", "Here Comes the Sun", "I Míneme" y "For You Blue".[33]
Les fregadures ente Harrison, Lennon y McCartney empezaron a faese patentes a partir de la muerte de Brian Epstein, mánager del grupu, y n'especial dende les sesiones de grabación de The Beatles, llegando a intentar dexar el grupu naquel momentu. Ente 1967 y 1969, McCartney espresó en más d'una ocasión la so insatisfaición cola forma de tocar de Harrison. Les tensiones ente dambos queden patentes mientres los ensayos del proyeutu Get Back en Twickenham Studios, qu'acabará per editar #se como documental sol títulu Let It Be, onde Harrison acaba per dicir con sorna: "Bien, nun m'importa. Voi Tocar lo que quieras que toque o nun voi tocar nada si nun quies que toque nada. Tou lo que seya por complacer te, voi #facer." Descontentu coles probes condiciones nes que se desenvolvíen les sesiones y dormilientu peles hores de trabayu, Harrison acabará per abandonar el grupu'l 10 de xineru, magar va retornar al so trabayu'l 22 del mesmu mes, tres dos #reunión de negocios.[34]
Les rellaciones internes del grupu desenvolviéronse más cordiales mientres les sesiones de grabación de Abbey Road, nes que s'inclúin les composiciones de Harrison "Something" y "Here Comes The Sun". "Something" foi reconocíu como unu de los meyores trabayos de The Beatles tantu por Elvis Presley como por Frank Sinatra quien declaro a McCartney ser un de los sos cantares favoritos. La creciente productividá de Harrison a la fin de la vida de The Beatles dexaría-y arrexuntar suficiente material pa desenvolver una carrera musical en solitariu bastante esitosa y llarga, que daría empiezu a partir de la última sesión xunto al restu del grupu'l 4 de xineru de 1970, con cuasi 27 años.[35]
Dempués de The Beatles (1970-2001)
1970-1980
Tres la disolución de The Beatles en 1970, y tres años opacado poles solombres de Lennon y McCartney, publicó gran parte del material qu'atropara mientres los últimos años nel so proyeutu más aponderáu pola crítica, All Things Must Pass, el so primer álbum (triple).
All Things Must Pass supunxo una entrada triunfal pa la carrera musical en solitariu de Harrison, acallantando asina les voces discrepantes qu'agoraben una mala carrera pa él. Xunto al álbum John Lennon/Plastic Ono Band de John Lennon, Ram de Paul McCartney y Ringo de Ringo Starr, All Things Must Pass ye consideráu unu de los álbumes más trabayaos por un Beatle na so carrera en solitariu.
L'álbum, qu'algamó'l puestu 1 nes llistes d'ésitos britániques y estauxunidenses, incluyía los singles d'ésitu "My Sweet Lord" y "Isn't It A Pity", según "What Is Life", qu'entró ente los diez primeros puestos. Años dempués, Harrison sería demandáu por cuenta de una violación de derechos d'autor en "My Sweet Lord", onde supuestamente asonsaña'l single de The Chiffons "He's So Fine". Magar Harrison negó l'acusación, acabó perdiendo'l xuiciu en 1976. Mientres el mesmu, la corte aceptara la posibilidá de que Harrison copiara " subconscientemente" l'ésitu de The Chiffons como base al so propiu cantar, lo qu'utilizó pa moflase del tribunal na so tema "This Song", publicada nel álbum Thirty Three & 1/3. Les disputes polos derechos d'autor siguieron na década de los 90, col antiguu mánager de The Beatles Allen Klein denunciando a Harrison en mercando Bright Tunes, la compañía que tenía los derechos d'autor de "He's So Fine". Finalmente, Harrison acabaría teniendo los derechos de dambes temes.[36]
Harrison foi, coles mesmes, el primer músicu n'entamar un conciertu benéficu. El so Concert for Bangladesh el 1 d'agostu de 1971 axuntó a cerca de 40.000 persones en redol a dos espectáculos entamaos nel Madison Square Garden de Nueva York col fin de recaldar fondos pa desaniciar la fame y la miseria de los refuxaos na antigua Paquistán del Este, anguaño Bangladex. Ravi Shankar abrió'l conciertu, qu'incluyía a artistes del valumbu d'Eric Clapton, Bob Dylan, Jim Keltner, Billy Preston, Leon Russell, Ringo Starr y Klaus Voormann. Desafortunadamente, problemes colos impuestos y gastos cuestionables asombraron la lleenda del mesmu. N'ochobre de 2005, Apple Corps. reeditó'l conciertu en CD y DVD, siendo'l dineru recaldáu poles ventes destináu a UNICEF.
De forma adicional al so propiu trabayu, Harrison escribió dos tarrezas pa Ringo Starr, "It Don't Come Easy" y "Photograph", y amás apaeció nel álbum Imagine de John Lennon, según nes temes "You're Breakin' My Heart" de Harry Nilsson, "Day After Day" de Badfinger, "That's The Way God Planned It" de Billy Preston y "Basketball Jones" de Cheech & Chong.
El siguiente álbum de Harrison, Living in the Material World, sería publicáu en 1973. El so primer single, "Give Me Love (Give Me Peace on Earth)" brindaría-y el so segundu 1 n'Estaos Xuníos, mientres "Sue Me Sue You Blues" sirviría de mofla al procesu xudicial que taba desenvolviendo McCartney pa eslleir de forma oficial The Beatles. Con un soníu más intimista y una llírica más espiritual y filosófica, l'álbum caltenose nel primer puestu de les llistes d'ésitos estauxunidenses mientres cinco semanas. En setiembre de 2006, una reedición del álbum con "Deep Blue" y "Miss O'Dell" como temes extra, según con DVD, algamaría'l puestu #38 del Billboard Pop Catalog Chart.
En 1974, vio la lluz Dark Horse, de la que daba entamu a una xira polos Estaos Xuníos. La xira foi duramente criticada pola duración del actu principal, al cargu de Ravi Shankar, y pola voz ronca de Harrison debida a una larinxitis. Aun así, l'álbum algamó'l puestu #5 nes llistes d'ésitos estauxunidenses, magar les crítiques desfavorables y el pocu interés amenáu provocaríen que Dark Horse nun entrara nes llistes d'ésitos britániques. El single "Dark Horse" algamaría'l puestu #15 nes llistes de Billboard.
Mientres el periodu de preparación pa la xira estauxunidense, abrió oficines en La Brea Avenue de Los Angeles pal so futuru sellu discográficu, Dark Horse Records. Dientro de les oficines conocería a la so segunda muyer, Olivia Trinidad Arias, asignada pa trabayar nel sellu al pie de Terry Doren d'Apple y Jack Oliver. La so rellación sentimental daría frutos a partir de la xira, hasta qu'en 1978 contraxeren matrimoniu.
El so últimu álbum d'estudiu sol sellu Apple, Extra Texture (Read All About It), foi publicáu en 1975, del cual estrayxéronse dos singles: "You", qu'algamó'l Top 20 de les llistes de Billboard, y "This Guitar (Can't Keep From Crying)", que supunxo'l postreru single editáu por Apple y el primer senciellu d'un Beatle que nun entró nes llistes estauxunidenses.
Tres la salida de John Lennon, George Harrison y Ringo Starr del sellu EMI (Paul McCartney permanecería nél hasta qu'en 2007 fichara por Hear Music), la compañía discográfica tuvo llibertá pa editar el trabayu del grupu y de los sos componentes en solitariu nun mesmu álbum, utilizando a Harrison como esperimentu en The Best of George Harrison, na que se combinaben los sos ésitos compuestos en The Beatles y en solitariu. Coles mesmes, Harrison viose envolubráu en problemes cola industria discográfico. Mientres la grabación del so primer álbum en Dark Horse Records, Thirty Three & 1/3, Harrison viose aquexáu d'hepatitis, retrasando la so publicación ya incumpliendo una clausa del contratu robláu primeramente cola distribuidora A&M. En siendo denunciáu, Warner Bros. Records fíxose cargu de la distribución del so sellu, dexándo-y abondu tiempu pa recuperase de la enfermedá y grabar l'álbum.
Thirty Three & 1/3 supunxo un considerable ésitu tres los sos dos álbumes anteriores, algamando'l puestu 11 nes llistes d'ésitos estauxunidenses. El primer single, "This Song", supón una sátira del procesu xudicial pol plaxu inconsciente" de "He's So Fine" de The Chiffons, mientres "Crackerbox Palace" sería darréu publicáu como segundu single.
Tres el so segundu matrimoniu con Olivia Trinidad Arias y la nacencia del so primer y únicu fíu Dhani Harrison, Harrison entamaría la grabación del so álbum epónimu, George Harrison, publicáu en 1979 colos singles "Blow Away", "Love Comes To Everyone" y "Faster". Tantu l'álbum como'l primer single algamaron el Top 20 nes llistes d'ésitos de Billboard.
1980-1990
En 1980, Harrison convirtióse nel primer Beatle n'escribir, una autobiografía, titulada I Míneme. El publicista de The Beatles Derek Taylor ayudó-y na trabayosa xera d'escribir el llibru, publicáu primeramente por Genesis Publications. Magar la biografía de Harrison cunta delles anécdotes de la so etapa con The Beatles, #centrar na so mayoría nos hobbies del artista, dende la xardinería hasta la Fórmula Unu.
Tres l'asesinatu de John Lennon el 8 d'avientu de 1980, Harrison sufrió una grave conmoción, debíu en parte al so escasu contautu con Lennon y al enfadu d'ésti por non trate mentáu na so autobiografía.[37] La muerte de Lennon forzó a Harrison a arrodiase de midíes de seguridá na so casona de Friar Park, en Henley-on-Thames. Pocu dempués, modificó la lletra de "All Those Years Ago", cantar que compunxera nun principiu pa Ringo y que darréu sirvió de tributu a Lennon nel so álbum Somewhere in England. Con Ringo Starr na batería y con Paul y Linda McCartney nos coros, tantu l'álbum como'l senciellu, publicaos en 1981, recibieron bones reseñes per parte de la crítica musical, algamando'l puestu 2 nes llistes d'ésitos estauxunidenses.
Tres la publicación en 1982 de Gone Troppo, George Harrison viose estremáu del mundu de la música un total de cinco años pa dar prioridá a otres aficiones. Mientres esti tiempu, apaecería públicamente nel especial Carl Perkins and Friends, con Ringo Starr y Eric Clapton ente los invitaos, y grabaría un cantar pa la banda sonora de "Porky's Revenge" y la tema "I Don't Want To Do It" de Bob Dylan. En 1987, tornaría con Cloud Nine, unu de los sos álbumes más aponderaos pola crítica, producíu por Jeff Lynne, algamando'l so tercer númberu #1 n'Estaos Xuníos col single "Got My Mind Set On You". "When We Was Fab", una tema retrospectiva de la so etapa con The Beatles, supunxo tamién un notable ésitu. L'álbum algamó'l puestu #8 nes llistes d'ésitos estauxunidenses y el #10 nes britániques, dando a Harrison el so meyor resultáu dende Living in the Material World.
Una de les empreses desenvueltes por Harrison mientres la dómina foi la productora cinematográfica Handmade Films, pocu dempués de que EMI Films refugara'l proyeutu Life of Brian, de los Monty Python. Handmade Films financió'l proyeutu, dando entamu a un llistáu de películes producíes pola compañía de Harrison ente les que figuren Mona Lisa, Time Bandits, Shanghai Surprise y Withnail and I. En delles d'elles, Harrison llegó inclusive a realizar cameos, como nel casu de "Shanghai Surprise" como cantante d'un club nocherniegu, y carauterizáu como Mr. Papadopolous en Life of Brian. Unu de los cameos más memorables foi como reporteru na parodia de The BeatlesThe Rutles, creada por Eric Idle. Magar tou, Handmade Films entraría en quiebra por cuenta de la mala alministración y a les demandes qu'aquexaron les finances de Harrison.
A empiezos de 1989, George Harrison, Lynne y Starr participaron na grabación de la tema "I Won't Back Down", de Tom Petty, onde George toca la guitarra llétrica. Esi mesmu añu tien llugar la publicación del segundu recopilatorio de la carrera musical de Harrison, Best of Dark Horse 1976-1989, colos ésitos de la so etapa sol sellu Dark Horse Records. l'álbum inclúi dos tarrezas grabaos pa la ocasión, "Poor Little Girl" y "Cockamamie Business", según la tema de la banda sonora Lethal Weapon 2 "Cheer Down".
En 1991, Harrison entamó per Xapón y al pie d'Eric Clapton la so primer xira dende 1974 llamada George Harrison–Eric Clapton 1991 Japan Tour, magar entá tenía en mente l'agria alcordanza d'aquel momentu. Tres una docena de conciertos, en 1992 vería la lluz l'álbum Live in Japan, acreditáu a George Harrison, Eric Clapton & Band. N'ochobre del mesmu añu, Harrison participaría nel conciertu tributo a Bob Dylan nel Madison Square Garden de Nueva York interpretando tres canciones: "If Not for You", "Absolutely Sweet Marie" y "My Back Pages".
A mediaos de los 90, y debíu en parte a la so condición de fumador, Harrison llibró una batalla contra'l cáncer, siendo esaniciáu en socesives operaciones primero de la boca y darréu del pulmón.
El 30 d'avientu de 1999, Harrison vivió una remortina del asesinatu de John Lennon al sobrevivir a un ataque de navaya na so propia casona de Henley-on-Thames, favorecíu por un intrusu. Harrison y la so muyer, Olivia, #enfrentar al intrusu y #amenorgar pa darréu ser treslladáu a dependencies policiales pola autoridá. Michael Abram, de 35 años, declaró que taba teníu pol espíritu de Harrison y que yera una misión concedida por Dios el mata-y. Más tarde foi treslladáu a un sanatoriu mental. Tres el sucesu, Harrison quedó relativamente traumatizáu y llindó entá más les sos apaiciones públiques. En 2002 concedióse-y a Abram llibertá condicional autorizada pol Tribunal de Revisión de la Salú Mental.[38]
En 2001, Harrison apaeció como convidáu nel álbum Zoom d'Electric Light Orchestra, tocó la steel guitar nos cantares "Love Letters" pa Bill Wyman's Rhythm Kings, remasterizó y restauró cantares de Traveling Wilburys y compunxo un nuevu cantar, "Horse To The Water". El cantar, que sería la so última publicación en vida, foi grabada'l 2 d'ochobre, dos meses antes de la so muerte, y apaeció nel álbum Small World, Big Band de Jools Holland.
Fallecimientu
El cáncer de pulmón que sufría Harrison remaneció en 2001, con dos metástasis nel celebru. Harrison sometiese a tratamientos agresivos en Suiza y en Nueva York, pero'l 22 de payares los médicos confirmáron-y el so calter terminal. Decidieron aplicar entós tratamientos namái paliativos, que-y dexaren pasar los sos últimos díes en familia, con amigos y dar les últimes indicaciones de dellos proyeutos que darréu seríen terminaos Dhani y Olivia. Entamó un últimu alcuentru absolutamente quitáu con Paul y Ringo, de quien pudo despidise en paz, según cola so hermana Louise, con quien tuviera enfrentamientos nel pasáu.
Harrison taba esmolecíu por facilitar esos últimos díes a la so familia y evitar que la so casa #convertir nun llugar de cultu pa mitómanos. Por ello contrató al asesor Gavin de Becker, que-y encamentó pasar los sos últimos díes en Los Angeles. Olivia recordó que Paul McCartney tenía una villa en Hollywood Hills, Los Angeles, y ésti ufiertiose de momentu.[39] Ellí foi onde finalmente finó, el 29 de payares de 2001, a la edá de 58 años. La so muerte foi atribuyida al cáncer de pulmón que carecía y les sos metástasis. Darréu foi incineráu, y magar dellos medios afirmaron que les sos cenices fueren depositaes nel ríu Ganges, nun hubo nenguna declaración familiar que la certifique.[40]
Tres la muerte de Harrison, la so familia emitió'l siguiente comunicáu: "Abandonó esti mundu como vivió: consciente de Dios, ensin mieu a la muerte y en paz, arrodiáu de familiares y amigos". N'ocasiones Harrison dicía: "Tou lo demás puede esperar, pero la busca de Dios non; #amar los unos a los otros".[39]
Harrison y Aaliyah fixeron historia nes llistes d'ésitos britániques al convertise, hasta la fecha, en dos númberos unu consecutivos tres el fallecimientu del artista, cola tema "More than a Woman" de Aaliyah algamando'l primera puestu'l 13 de xineru de 2002 y la reedición de "My Sweet Lord" alzándose hasta lo más alto de les llistes el 20 de xineru de 2002.
L'álbum póstumu de George Harrison, Brainwashed, foi completáu pol so fíu Dhani Harrison y Jeff Lynne y publicáu el 18 de payares de 2002, recibiendo positives crítiques y algamando el puestu 18 nes llistes d'álbumes de Billboard. La promo "Stuck Inside a Cloud", foi radiáu con frecuencia en los emisores americanes, mientres el primer single, "Any Road", publicáu en mayu de 2003, algamó'l puestu 37 nes llistes d'ésitos britániques.
Vida familiar
Harrison casóse cola modelu Pattie Boyd, a la que conoció nel rodaxe de la película A Hard Day's Night, el 21 de xineru de 1966 nel rexistru civil de Esher, con Paul McCartney como testigu. George dedicaría-y la cantar Something, anque muncho depués dixo habela compuestu pensando na música de Ray Charles, y qu'en definitiva yera una tema d'amor que podría ser dedicáu a cualesquier.[41]
Dhani Harrison, únicu fíu de George Harrison.
A finales de los años 60, Eric Clapton namorose de Pattie, dexando patente'l so amor nel cantar Layla. Pocu tiempu dempués, Pattie Boyd abandonó a Harrison pa casase con Eric Clapton; sicasí, dambos siguieron calteniendo una fuerte amistá; de fechu nel matrimoniu de Eric con Pattie en 1979 George tocó con Paul McCartney y Ringo Starr.
El 2 de setiembre de 1978, Harrison casóse per segunda vegada con Olivia Trinidad Arias. Pocu tiempu dempués, nacería el so primer y únicu fíu, Dhani Harrison, que guarda tal paecíu al so padre que sirvió a Paul McCartney d'anéudota nel Concert for George, diciendo al públicu: "Olivia díxome que nesti escenariu paez que George permaneció mozu mientres toos nós avieyemos", en referencia a Dhani.
Una de les principales aficiones de Harrison foi la Fórmula 1. Antes inclusive de ser músicu, coleccionó semeyes de pilotos y de les sos monoplaces. En más d'una ocasión tuvo accesu a los paddock del Gran Premiu d'Inglaterra nel Circuitu de Silverstone, según n'otros circuitos. La tema "Faster", publicáu nel álbum George Harrison, ta dedicáu a Jackie Stewart y a Niki Lauda. Coles mesmes, en The Beatles Anthology puede trate un póster del pilotu brasilanu de Fórmula 1 Ayrton Senna detrás de McCartney, Starr y Harrison mientres alderiquen alrodiu de dellos episodios de les sos vides.
Premios y reconocencies
Guitarra de George en Hard Rock Café, San Francisco, California.Estrella de George Harrison nel Paséu de la Fama de Hollywood.
La primer reconocencia de Harrison tuvo llugar el 12 de xunu de 1965, cuando Harrison y el restu de The Beatles fueron reconocíos como Miembros de la Orde del Imperiu Británicu, recibiendo una insinia de manes de la Reina Isabel II na so invistidura nel Palaciu de Buckingham el 26 d'ochobre.
L'asteroide (4149) Harrison, afayáu'l 9 de marzu de 1984 por B. A. Skiff na Estación Anderson Mesa del Observatoriu de Lowell, foi nomáu como tal nel so honor.[42]
Pocos díes dempués del so fallecimientu, l'episodiu de The Simpsons "A Hunka Hunka Burns in Love" foi dedicáu na so memoria.[43] Primeramente, Harrison apaeciera como convidáu nel episodiu "Homer's Barbershop Quartet".
El 29 de payares de 2002, conmemorando'l primer aniversariu de la so muerte, McCartney, Starr, Eric Clapton, Tom Petty and the Heartbreakers, Jeff Lynne, Billy Preston, Joe Brown, Jools Holland, Sam Brown, Olivia Harrison y Dhani Harrison participaron al pie de otros músicos nel Concert for George, celebráu nel Royal Albert Hall de Londres.
Nél, McCartney tocó "Something" acompañáu d'un ukelele, cuntando como anéudota que cuando solía visitar a Harrison na so casa acabante cenar, George solía sacar un ukelele y tocar dalgún cantar. Coles mesmes, McCartney, Clapton y Starr axuntáronse por primer vegada nel cantar "While My Guitar Gently Weeps" desque foi grabada en 1968. Los beneficios del conciertu fueron cedíos a la organización The Material World Charitable Foundation que Harrison fundó en 1973.
En 2011 la revista Rolling Stone publicó una llista votada por un panel de reconocíos guitarristes y otros espertos, George Harrison llogró'l puestu númberu 11 na Llista de los 100 guitarristes más grandes de tolos tiempos.[15]
Harrison foi incluyíu nel Salón de la Fama del Rock and Roll como artista en solitariu'l 15 de marzu de 2004 polos sos #compañeru en Traveling Wilburys Jeff Lynne y Tom Petty, y nel Salón de la Fama del Madison Square Garden el 1 d'agostu de 2006 conmemorando'l 35º aniversariu de The Concert for Bangladesh.[44]
El legáu musical y la vida de George Harrison fueron la tema principal de la revista Time na so publicación del 10 d'avientu de 2001, marcando la primera portada dedicada a una persona o a una tema n'especial tres los atentaos del 11-S.
El 14 d'abril de 2009, la Cámara de Comerciu de Hollywood homenaxó póstumamente a Harrison con una estrella nel Paséu de la Fama de Hollywood, allugada frente al edificiu de Capitol Records.[45] Al eventu asistieron la so vilba Olivia, el so fíu Dhani, el so ex compañeru de banda Paul McCartney, Jeff Lynne, Tom Hanks, ente otros. Tres la ceremonia, EMI Records anunció la publicación de Let It Roll: Songs by George Harrison, un álbum recopilatorio de la carrera musical de Harrison.
N'ochobre de 2011 estrenóse George Harrison: Living in the Material World, un documental sobre la vida de Harrison empobináu por Martin Scorsese.[46] Y depués en 2012 salió a la venta l'álbum Early Takes Volume 1 el cual inclúi deamos y material inédito del artista.
↑ 5,05,1Afirmao en: Who's Who. Identificador de Who's Who (Reino Unido): U19252. Editorial: A & C Black. Llingua de la obra o nome: inglés británicu. ISSN: 0083-937X.
↑Afirmao en: Oxford Dictionary of National Biography. Oxford Biography Index Number: 76565. Editorial: Oxford University Press. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2004.
↑Afirmao en: The London Gazette 43667. Páxina: 5487. Llingua de la obra o nome: inglés británicu. Data d'espublización: 12 xunu 1965. Númberu d'exemplar: 43667.
↑Lewisohn, Mark (1992). The Complete Beatles Chronicle. Pyramid Books, páx. 13.
↑Lewisohn, Mark (1992). The Complete Beatles Chronicle, páx. 122.
↑Miles, Barry (2001). The Beatles Diary—Volume 1: The Beatles Years (n'inglés), páx. 111. ISBN 0711983089.
↑ (2003) Concert for George. A Celebration on the life of George Harrison. Genesis Publications. ISBN 0-904351-92-0.
↑Mir, Gregori (Palma de Mallorca, 1998). Correspondència de Joan Mascaró. Editorial Moll. ISBN 84-273-0724-1.
↑MacDonald, Ian (2005). Revolution in the Head: The Beatles' Records and the Sixties, Second Revised Edition, London: Pimlico (Rand), páx. 337. ISBN 1-844-13828-3.
↑Sulpy, Doug; Schweighardt, Ray (2003). Get Back: The Unauthorized Chronicle of the Beatles' Let It Be Disaster. Helter Skelter Publishing. ISBN 1-900924-83-8.
↑Lewisohn, Mark (New York, 1988). The Beatles Recording Sessions. Harmony Books. ISBN 0-517-57066-1.
↑Huntley, Elliot J (2004). Mystical One: George Harrison: After the Breakup of the Beatles. Guernica Editions Inc.. ISBN 1-55071-197-0.
.jpg)
,_Hollywood_Boulevard,_George_Harrison_--_2012_--_4991.jpg)
