Emirates SkyCargo ye una aereollinia de carga con base en Dubái, Emiratos Árabes Xuníos.[1] Ye una división d'Emirates qu'empezó les sos operaciones n'ochobre de 1985, el mesmu añu de la formación de Emirates.[2] Dende entós foi la principal aereollinia de carga de la compañía, con base nel Aeropuertu Internacional de Dubái, el so principal centru de conexón. Emirates SkyCargo realiza vuelos a venti destino en quince países dende l'Aeropuertu de Dubái, y por aciu la rede de Emirates tien accesu a setenta y nueve destino adicionales.[3] Ye subsidiaria de The Emirates Group, que cunta con más de cuarenta mil emplegaos y ye propiedá del Gobiernu de Dubái.[4]
En 2008, Emirates SkyCargo treslladó les sos operaciones a una terminal especial de 43 600 metros cuadraos dientro del Aeropuertu Internacional de Dubái, que tien la capacidá de procesar 1,2 millones de tonelaes de carga añalmente.[5] Mientres l'añu financieru 2008-09, EmiratesSkyCargo tresportó 1 408 300 tonelaes de carga, un númberu 9,8 % mayor al del añu anterior.
A 2009, Emirates SkyCargo ye la séptima compañía de carga más grande del mundu.[6]
Historia
Emirates SkyCargo establecer n'ochobre de 1985, coles mesmes qu'empezó operaciones Emirates,[7] operando como una entidá separada de la mesma compañía.[8] Nel so primer añu, SkyCargo tresportó más de diez mil tonelaes de carga y arrendó la flota carguera completa a Emirates, amás d'encargase de tol tresporte de les aeronaves de pasaxeros de l'aereollinia.
SkyCargo construyó una sonadía significativa amestáu a la calidá, polo que recibió'l so primer premiu en 1989. A partir d'entós, recibió más de cien premiu internacionales, incluyendo l'apurríu a la "Meyor aereollinia de carga d'Oriente Mediu" mientres venti años consecutivos.[9]
Historia moderna
El 3 d'ochobre de 1993, Emirates SkyCargo robló un alcuerdu con EC International pa tresportar tol equipaxe de carga dende los Estaos Xuníos a venticuatro países a los que volaba Emirates, n'Oriente Mediu, la India, Europa y Alloñáu Oriente.[10]
Amestáronse nueves rutes a midida que l'aereollinia foi creciendo. En 1997 incorporóse Ámsterdam, el mesmu añu en que SkyCargo aprovió'l 16 % de los ingresos de The Emirates Group per primer vegada.
En mayu de 2003, l'aereollinia adquirió un Boeing 747-400, que sumóse a trés Boeing 747. Operaba dos B747-400 con capacidá pa 120 tonelaes de pesu y un B747-200 con capacidá pa 110 tonelaes.[11]
En setiembre de 2004, l'aereollinia llanzó servicios escontra Johannesburgu y Lahore. El 20 de payares de 2005, Emirates anunció qu'ordenara ocho Boeing 777 de carga, y que'l primeru d'estos aviones entraría en serviciu en 2007, nel Airshow de Dubái. Mientres el Airshow de Farnborough en xunetu de 2006, la compañía robló un contratu por diez Boeing 747-8, nun alcuerdu de trés mil millones de dólares.[12]
En 2005, Emirates SkyCargo y Korean Air Cargo roblaron un alcuerdu de cooperación en dos rutes escontra la India, en Delhi y Mumbai.[13]
Nel final del so añu financieru de 2006, en marzu, SkyCargo anunció ingresos por más de mil millones de dólares y tresporte de más d'un millón de tonelaes de carga. La flota carguera incluyía cuatro aviones: un Boeing 747-400F y trés A310-300. Esi mesmu añu, l'aereollinia llanzó un serviciu a Barcelona utilizando'l Airbus 310.
Historia recién
En marzu de 2009, SkyCargo adquirió un nuevu Boeing 777 cargueru d'ampliu rangu, aumentando'l númberu de la so flota a ocho aviones. Esi mesmu añu informó que'l porcentaxe de los sos ingresos en The Emirates Group aumentara a un 9,8 % con respectu al añu anterior, y que treslladara 1,4 millones de tonelaes de carga.[14] Más de mil persones trabayaron nel serviciu de carga en 2009.[15]
Emirates SkyCargo opera vuelos puramente de carga a venti destino, de los cualos dolce pertenecen tanto a les aeronaves de pasaxeros d'Emirates como a les de SkyCargo.
↑«Emirates SkyCargo». The Emirates Group. Consultáu'l 25 d'agostu de 2011.
↑David Ingram (4 d'agostu de 2009). «The world's top cargo airlines». Arabian Supply Chain. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-05. Consultáu'l 25 d'agostu de 2011.