La Confederación Alemana del Norte (alemán: Norddeutscher Bund) tuvo'l so entamu en 1867, tres la disolución de la Confederación Xermánica. Formada por 22 Estaos del norte d'Alemaña, foi un agrupamientu transitoriu, que duró solo hasta la proclamación del Imperiu alemán en 1871.
A diferencia de la Confederación Xermánica, la Confederación Alemana del Norte foi un verdaderu Estáu. El so territoriu taba entendíu peles partes de la Confederación Xermánica que s'atopaben al norte del Meno; los territorios orientales de Prusia y el Ducáu de Schleswig, pero escluyía a Austria, Baviera, Wurtemberg, Baden y los territorios meridionales del Gran Ducáu d'Hesse.
Sicasí, consolidó'l poder prusiano nel norte d'Alemaña y punxo los cimientos del control prusianu sobre'l sur d'Alemaña, gracies a la Zollverein y a Trataos de Paz Secretos (roblaos colos Estaos meridionales el día anterior a la Paz de Praga1866).
Magar dexó d'esistir tres la creación del Imperiu alemán, foi la «primer piedra» d'este. La so constitución daba grandes poderes al nuevu Canciller (Bismarck), quien foi designáu pola Presidencia del Bundesrat (Prusia). Esto foi asina porque'l canciller yera inmune ante'l Reichstag, lo que-y dexó ser l'únicu nexu ente'l Presidente y el pueblu. Sicasí la constitución nun yera tan conservadora: el Canciller retuvo'l poder sobre l'aparatu militar (dempués de l'amargosa esperiencia de la Crisis Constitucional de 1862 en Prusia, que cuasi taramia a Guillermu I). Amás nun se toleraba oposición dalguna al Canciller: los civiles que s'opunxeron a Bismarck na década del 1860 teníen prohibíu exercer cargos públicos.
Historia
La Confederación entró na hestoria en ganando Prusia a Austria y al restu de los Estaos de la Confederación Xermánica na guerra de les Siete Selmanes de 1866. Bismarck redactó la constitución qu'entró a valir el 1º de xunetu de 1867. Nesta constitución declarábase Presidente al Rei de Prusia y a Bismarck como Canciller. Los Estaos taben representaos nel Bundesrat (Congresu Federal) con 43 escaños (de los cualos 17 yeren prusianos). Pa les eleiciones al Reichstag, Bismarck introdució n'Alemaña'l sufraxu masculín. El Bundesrat convertir nel Parllamentu del Zollverein en 1867, intentando crear una cercanía mayor colos Estaos meridionales, dexándo-yos unviar representantes al Bundesrat.
Una de les funciones de la Confederación yera xestionar el serviciu de corréos y emitir sellos postales, cosa qu'empezó a faer el 1 de xineru de 1868. P'afaese a los distintos sistemes monetarios que s'usaben nos distintos Estaos, emitiéronse series valoraes en groschens pa los Estaos del norte, y otres valoraes en kreuzers pa los Estaos del sur, estremándoles con señales simples: les valoraes en Groschens teníen el preciu zarráu nun cuadráu y les valoraes en Kreuzers, en círculos. Toles estampillas teníen la inscripción «Norddeutscher Postbezirk» (n'español, «Distritu postal d'Alemaña del Norte»).
Amás había estampillas especiales d'un cuartu de chelín para Hamburgu, cola inscripción adicional «Stadtpostbrief Hamburg» (n'español, «Carta postal de la Ciudá de Hamburgu»).
Poco primero de 1869 los sellos empezar a emitir furaos pa facilitar l'alministración y contabilidá d'estos. Los que fueren emitíos enantes tamién fueron furaos. A partir del 1 de marzu del mesmu añu fueron emitíes estampillas valoraes en 10 y 30 gramos d'oru, notables por ser impreses en cueru d'intestín de carneru, pa prevenir el so reutilización.
El 1 de xineru de 1872, los sellos de la Confederación fueron reemplazaos polos primeros sellos del Imperiu alemán.