La so adautación a la vida terrestre ye estensiva: como toles ratites, nun tienen quilla nel esternón pa fondiar los músculos de les ales, y cuasi tampoco ales: les muertes son tan pequeños que son invisibles sol so plumaxe, que escarez de rémixes y timoneres. Esi plumaxe ye típicu de l'ave en cuestión. Diríase que, por razones evolutives y d'adautación al ecosistema, los plumones nun llegaron a la etapa de verdaderes plumes, polo qu'adoptaron el característicu aspeutu de nidies cerdes que tien el plumaxe del quivi. Ente que xeneralmente los páxaros tienen güesos acovanaos p'aforrar pesu y faer el vuelu más práuticu, el quivi tien migollu, al igual que los mamíferos.
Bioloxía
Los quivis son criatures cobardes y nocherniegues con un sentíu del olfatu bien desenvueltu por cuenta de la esistencia de verdaderos bigotes en redol al picu; tales bigotes son eficaces órganos olfativos. Otra traza xeneralmente inusual nun ave ye la presencia de fueses nasales na punta de la so llongura y filoso picu. Son omnívoros; p'alimentase, encuallen el picu nel suelu en busca de merucos, inseutos y otros invertebraos. Tamién comen cocos y, si la oportunidá preséntase, pequeños cámbaros de ríu, anfibius y anguiles.
Los machos encargar de guarar los güevos (güevos que son los más grandes en rellación a les proporciones del animal adultu y pueden llegar a midir 140 mm de llargu x 90 mm de diámetru), efectuándose la puesta mientres diez selmanes en niales soterraños asemeyaos a llurigues, sicasí nengunu de los proxenitores dedicar a alimentar a les críes les cualos son nidífugues (apenes tienen lo suficientemente desenvueltu'l cuerpu salen del nial p'alimentase por cuenta propia).
Sistemática y evolución
Ente que la visión tradicional de les rellaciones filoxenétiques de los quivis con al respective de los otros paleognatos establecer más cercanos a les moes, tolos estudios moleculares recién allugar como'l grupu hermanu d'un clado formáu polos casuarios y los emúes.[3][4] De la mesma, un estudiu molecular de 2014 rellaciona a estes aves como'l grupu hermanu de les aves elefante y dambos formen un clado hermanu de casuarios y emúes.[5]
El quivi apaeció como símbolu per primer vegada a finales del sieglu XIX nes insinies del reximientu de Nueva Zelanda, en 1886, nes del Batallón Sur de Canterbury y en 1887, nes de los Voluntarios de Rifle Hastings. En 1906, cuando'l la marca de betume quivi foi llargamente vendida nel Reinu Xuníu y nos Estaos Xuníos, el símbolu fíxose más conocíu.[7]
Mientres la Primer Guerra Mundial, yera bien habitual qu'a los soldaos neozelandeses llamárase-yos "quivis" y dibuxóse la figura d'un quivi xigante na fastera d'una llomba xunto al Campu Sling n'Inglaterra. El so usu estendióse tantu que los neozelandeses son conocíos como "quivis".[8]
Convirtióse nel símbolu meyor conocíu de Nueva Zelanda, y ta nun llugar destacáu en munchos escudos ya insinies de munches ciudaes, clubes o organizaciones neozelandeses. La escarapela de la Real Fuercia Aérea de Nueva Zelanda (RNZAF) ye la figura d'un quivi coloráu dientro d'un círculu de color azul.[9] El quivi figura nel logo de la Lliga de Rugby de Nueva Zelanda y la seleición nacional de Rugby de Nueva Zelanda ye conocida como "los quivis", amás de como los All Blacks.
L'aviesu d'una moneda del dólar de Nueva Zelanda apaez la imaxe d'un quivi, y nel mercáu de divises, al dólar neozelandés llámase-y de cutiu "el quivi".[10]
↑Burbidge et al. (2003) [Molecular and other biological evidence supports the recognition of at least three species of brown quivi]. Conservation Genetics 4:167-177.
