El gansu faberu mide ente 68 y 90 cm, con un valumbu alar de 140-174 cm y suel pesar ente 1,7–4 kg.[3] Los machos suelen ser daqué mayores que les femes, na subespecie nominal, los machos pesen de media 3,2 kg y les femes 2,84 kg.[3] El so picu ye negru na base y la punta y naranxa na parte central. Les sos pates son de color naranxa intensu.
El plumaxe de la so parte cimera ye de color pardu escuru como'l gansu caretu (Anser albifrons) y el gansu nanu (A. erythropus), pero estrémase d'ellos por tener el cantu de les coberteres de les sos ales blancu, pol color pardu buxu claru de los sos inferiores.
El so pariente cercanu, el gansu picucurtiu (A. brachyrhynchus) como indica'l so nome tien el picu más curtiu y de color rosáu, lo mesmo que les sos pates, y les coberteres de les sos ales son cuasi del mesmu color gris azuláu que'l gansu común. Tamién ye d'aspeutu asemeyáu al Anser serrirostris, qu'enantes considerábase subespecie del gansu faberu.
Tien una voz tipu trompetéu, de dos sílabes o trés.
Taxonomía
Foi descritu científicamente pol naturalista británicu John Latham en 1787. El so nome científicu, fabalis, que remanez de la pallabra llatinafaba que significa «fabona, faba», vien del vezu d'esti gansu de pastiar nos campos de llegumes pel iviernu. Reconócense trés subespecies:[4][5]
A. f. fabalis (Latham, 1787) - estiéndese dende Escandinavia hasta los Urales. Ye grande, col picu llargu y estrechu con una banda naranxa ancha.
A. f. johanseni (Delacour, 1951) - ocupa la taiga del oeste de Siberia. Ye grande col picu llargu y estrechu y con una banda naranxa estrecha.
A. f. middendorffii (Severtzov, 1873) - ocupa la taiga del este de Siberia. Bien grande, col picu llargu y anchu y una banda naranxa estrecha.
Enantes esta especie incluyía dos subespecies más, serrirostris y rossicus, que foron dixebraes nuna nueva especie, Anser serrirostris.
Distribución y hábitat
Migren na típica formación en V de los gansos.
El gansu faberu ye una ave migratoria que cría en tola taiga euroasiática, dende Escandinavia hasta l'estremu nororiental de Rusia, y muévese al sur pa pasar l'iviernu n'Europa (alredor del mar del Norte, y tremáu por Europa occidental, central y el Mediterraneu septentrional) y l'estremu oriente (China oriental, Corea y Xapón) con delles poblaciones entemedies nel sur de Kazakstán.
Comportamientu
Trátase d'un gansu bastante sociable, que suel tornar a los mesmos llugares de descansu, en llagos y campos de cultivu. Ye común velo formando bandaes.
Alimentación
Ye un fitófagu que s'alimenta de yerba, ceberes y raigaños en yerbazales y campos agrícoles; por ello ta bien amestáu a les zones agraries.
Reproducción
Anser fabalis
Añera nel suelu, nun buecu tapizáu por plumón, n'escampaes abiertes o n'escamplaes de los montes de la taiga. La so puesta suel componese de 4 a 6 güevos, puestos nuna única niarada, en xunu.
,_Naturschutzgebiet_Schellbruch,_L%C3%BCbeck,_Germany.jpg)
