Ciudá termal, Aix-en-Provence ye una ciudá turística, conocida pola so autenticidá, el so patrimoniu arquiteutural ricu y los sos festivales d'arte llírico.
Xeografía
Aix-en-Provence ta asitiada a un altor de 173 m sobre'l nivel del mar, del cual falta unos 30 km. La superficie total de la comuña de Aix-en-Provence ye de 18 608 hectárees[5] siendo, d'esta forma, la decimoquinta comuña más estensa de la Francia continental.
Llocalización
Ta enclavada nuna depresión formada pol ríu Arc y el regueru de la Torse, a unos 15 km al oeste del monte Sainte-Victoire y a unos 30 km al norte de Marsella, formando, xunto a ésta, una vasta aglomeración demográfica de más d'un millón d'habitantes.
Clima
Aix-en-Provence tien un clima mediterraneu: branos templaos y soleyeros, iviernos frescos y temperatures nidies en primavera y seronda. Les temperatures bazcuyen ente los 5 °C en xineru y en redol a los 22 °C en xunetu, anque s'algamaron cifres negatives pel iviernu: (-8,5 °C y -12 °C en febreru de 2005) y desaxeradamente elevaes (más de 40 °C) pel branu.
El permediu añal de díes de sol ye de 300, ente que la media de díes lluviosos ye d'unos 91.
Una y bones la ciudá ta enclavada nuna cuenca formada pel ríu Arc, a una altitú menor que les contornes aledañas, l'aire caliente queda conteníu ensin apenes posibilidá de circulación. La influyencia del Mistral produz dacuando raches de vientos y umbaes.
Pa los censos de 1962 a 1999 la población llegal correspuende a la población ensin duplicidaes (Fonte: INSEE[Consultar])
Historia
-y cours Mirabeau
Aix-en-Provence foi fundada'l 123 e.C. pol cónsul romanu Cayo Sextio Calvino, que-y punxo'l nome de Aquae Sextiae.
En 102 e.C. tuvo llugar la batalla de Aquae Sextae ente tropes romanes al mandu de Cayo Mario contra les tribus invasores de los ambrones y teutones, na que'l xeneral romanu impúnxose espectacularmente con tan solo 37 000 homes a más de 100 000 xermanos.
Nel sieglu IV foi nomada capital de la Narbonensis Secunda. Más tarde, en 477, foi ocupada polos visigodos. En 731 foi afarada polos árabes. Finalmente, en 1487 pasó a la Corona de Francia.
Foi construyida ente los sieglos V y XVIII, lo cual manifiéstase na ausencia d'homoxeneidá estética na fachada principal, influyida poles corrientes arquiteutóniques de los sieglos XII a XVI. Presenta un pimpanu campanariu octogonal construyíu en dos cuerpos ahusados, que data de 1323. L'interior presenta tres naves: una románica, una barroca y una gótica.
La obra artística más importante de la catedral ye'l Triptyque du Buisson ardent (Trípticu de los artos encesos) de Nicolas Froment. Importantes tapices como Vie de la Vierge et de Jesus, de finales del sieglu XV; del mesmu periodu data'l Retable de la Légende Saint Mitre.
Destaca la falsa caxa d'órganu pintada en relieve frente a l'auténtica. Significativu bautisteriu prerrománicu. El claustru de la catedral ta consideráu una de les xoyes del Románicu en Provenza.
Place des Quatre-Dauphins: (Plaza de los cuatro delfines), construyida en 1667.
Asitiada na confluencia de les cais rue du 4 Septembre y rue Cardinale. Destaca pola so fonte decorada con cuatro escultures de delfines coles aletes llevantaes. Ta arrodiada de casones, como la de Boisgelin, que data del sieglu XVII.
.jpg)
