PROFILPELAJAR.COM

Ánxel
	Personaxe d'Adoración de los pastores (es)
Información
	[editar datos en Wikidata]

Un ánxel ye un ser sobrenatural, inmaterial o espiritual presente en delles relixones que los sos deberes son asistir y sirvir a Dios. Los ánxeles son de cutiu representaos como mensaxeros de Dios na Biblia hebrea, Biblies cristianes y el Corán. Según los trés principales relixones monoteístes, los ánxeles executen los xuicios de Dios y sirven a los creyentes. Dende esti puntu de vista, son de normal consideraos como criatures de gran pureza destinaes en munchos casos a la proteición de los seres humanos. Nesti sentíu, nel catolicismu, falar del ánxel de la guardia o ánxel curio, que sería aquel que Dios tien señaláu a cada persona pa protexela. Por contraposición, tamién esiste la figura del ánxel cayíu, aquel que foi espulsáu del cielu por desobedecer o remontase contra Dios. Los ánxeles más conocíos nel cristianismu son: San Miguel, San Gabriel y San Rafael.

Nel cristianismu medieval, el términu ánxel fai referencia a la categoría más inferior de los nueve, en que tradicionalmente estrémense los seres anxélicos. La caña de la teoloxía que s'ocupa de los ánxeles denominar angeloloxía.

Etimoloxía

La pallabra asturiana "ánxel" procede del llatín angĕlus, que de la mesma deriva del griegu ἄγγελος ángelos, 'mensaxeru'. La pallabra hebrea más asemeyada ye מֵלְאָךְ mal'ach, que tien el mesmu significáu. El términu ánxel tamién s'usa na Biblia pa les siguientes trés pallabres hebrees:

אביר abbir (lliteralmente 'poderosu'), nel Llibru de los Salmos (78:25).
אלהים Elohim ('dioses' o plural maxestáticu de Dios, según los autores), en Salmos (8:5).
שנאן shin'an, en Salmos (68:17) y (34:11)

Ánxeles nel arte

Tradicionalmente, sobremanera en pintura, los ánxeles fueron representaos como seres alaos (afechu de la iconografía d'Eros), anque pueden ser espíritus invisibles o inclusive a cencielles rayos de lluz que tou lo reparen, que pueden apaecer na Tierra non yá como seres humanos sinón tamién como animales o inclusive oxetos. Posiblemente, pa seres visionarios o en trance místicu, les "ales" fueren el movimientu tenue o enérxicu que visualizaben alredor de les sos apaiciones y que, por una traslación a daqué intelixible culturalmente, foi asimiláu a "ales".

Anque tamién cabo amestar el deséu del home al volar, y los Ánxeles siendo seres con forma humana perfecta, Dios dio-yos el don de volar pelos cielos.

Ánxeles na relixón

Tanto nel cristianismu y el xudaísmu como nel islam, esiste la creencia nos ánxeles. Concebir a los ánxeles como seres creaos de lluz y dedicaos totalmente al serviciu de Dios, por que'l so mandatu realicen determinaes xeres, como introducir l'alma nel cuerpu de los neonatos, recoyer l'alma de los que muerren, rexistrar determinaos fechos de la vida o sirvir de mensaxeros divinos.^{[ensin referencies]} Los ánxeles, al contrariu que los seres humanos, nun comen nin procreen. Pueden adoptar apariencia humana y xeneralmente descríbese-yos como seres extraordinariamente bellos.

Xerarquía d'ánxeles nel cristianismu

Xerarquía d'ánxeles nel xudaísmu

Nel islam

Los ánxeles en llingua árabe reciben el nome de ملاك, malāk (plural ملائكة, malā'ika), del mesmu raigañu que l'hebréu מלאך, malākh o malāj. La creencia nos ánxeles ye tradición nel islam, empezando pol que, según la tradición, foi'l xefe de los ánxeles, Yibril o Yibrail (Gabriel), quien se dirixó a Mahoma en nome de Dios pa dicta-y la so revelación, el Corán. La figura del demoniu nel Islam que tendría na so forma auténtica seiscientes ales, apaez acomuñada a la de los xenios, seres creaos de fueu y non de lluz, polo que nun ye consideráu como un ánxel cayíu.

L'Islam nun establez ente los ánxeles xerarquíes complexes como les que crearon los teólogos cristianos medievales. Hai cuatro ángel que se consideren principales, Yibril, Azra'il, Mika'il y Israfil, toos ellos mentaos nel Corán salvu Azra'il, y otros ánxeles menores. Yibril o Yibra'il (Gabriel) ye'l xefe de tolos ánxeles y ye tamién el mensaxeru de Dios pa tolos profetes. Ye'l preséu de la revelación non solo del Corán sinón tamién de los Evanxelios, los Salmos y la Torá a les sos destinatarios respeutivos. Azra'il (Azrael) ye l'ánxel de la muerte, encargáu de que l'alma humana abandone'l cuerpu. La separación d'alma y cuerpu puede faese d'una manera más duce o más violentu dependiendo del comportamientu que tuviera la persona en vida. Mika'il (Miguel) ye l'encargáu de l'agua y del truenu. A lo último, Israfil (Rafael) ye l'encargáu de dar la señal de la llegada del Día del Xuiciu, cola trompeta de la verdá», y de semar les almes nos sos cuerpos antes de nacer.

Ente los otros ánxeles presentes nes creencies islámiques, podemos atopar a Rakīb y Athīd, que rexistren les bones y males aiciones realizaes poles persones a lo llargo de la vida; Nakīr y Munkar, qu'entruguen a la persona qu'acaba de morrer alrodiu de la so fe; Radwān, l'ánxel responsable del Paraísu, según Mālik lo ye del Infiernu; Hārūt y Mārūt, dos ánxeles de la maxa; y Charrsk, conocíu como ánxel de lluz y escuridá, a que'l so cargu tán diecinueve ángel qu'alministren los castigos a los condergaos al fueu tamién apaez nel Cristianismu Antiguu como un arcánxel neutru. Otros ocho ánxeles sostienen el tronu de Dios.