ابو على الحسين ابن عبد الله ابن سينا بلخى و هوا من بلخ و البلخى هوا فارسى الاصل المعروف بابن سينا اتعرف فى اوروبا باسم " افيسينا Avicenna " ( ولد سنة 980 م جنب بخارى, اوزبيكيستان- مات 1037 فى همدان , ايران) كان فيلسوف و طبيب فارسى متعدد المواهب و كتب فى الفلك و الكيمياء و الجيولوجيا و المنطق و الشعر بالاضافه للطب و الفلسفه.
اشهر كتبه هو القانون فى الطب اللى كان المرجع الاساسى فى العصور الوسطى و ايضا من مؤلفاته كتاب الشفاء
لقب ابن سينا بالقاب كثيرة زى الشيخ الرئيس و حجة الحق و شرف الملك و بيعتبر ابو الطب الحديث.
وفاة ابن سينا
بعد سجنه, قرر ابن سينا ترك همدان سنة 1022 م بسبب وفاة الامير بويد اللى كان يعمل عنده , وومن بعدين سافر اصفهان.
هنا دخل لمحكمة الامير المحلى و قضى السنين الاخيره من حياته فى سلام. انهى فى اصفهان كتاباته الرئيسيه اللى بدات فى همدان و كتب ايضا كثير من الاعمال الاخرى فى الفلسفه و الطب و اللغه العربيه.
فى واحده من الحمالات العسكريه سنة 1037, اصيب ابن سينا بآلام ف البطن, و عالج نفسه بحبوب من الكرفس, صنعها بنفسه. لكن احدا من مساعدينه اتلفها بمضاعفة نسبة الماده الفعاله فى الدواء فسبب باصابته بالقرحه.
فى تحضير ادوية اخرى بعدين , حاول اخر تسميم ابن سينا مرة اخرى, سنة 1037 م نجحت واحده من المحاولات فى تسميم ابن سينا, و توفى وقت سفره لهمدان رغم محاولاته استخدام مهاراته الطبيه لانقاذ نفسه.