The Brick Moon is 'n novelle deur die Amerikaanse skrywer Edward Everett Hale, in die reeks gepubliseer in die tydskrif The Atlantic Monthly in 1869. Dit is 'n werk van spekulatiewe fiksie wat die eerste bekende fiktiewe beskrywing van 'n kunsmatige satelliet en ‘n ruimtestasie bevat (hoewel in 1728 'n publikasie deur Isaac Newton het 'n beskrywing van Newton se kanonkoeël, 'n hipotetiese kunsmatige voorwerp wat vanaf 'n berg geprojekteer word, ingesluit as 'n gedagte-eksperiment om te verduidelik hoekom natuurlike satelliete beweeg soos hulle doen).

The Brick Moon word as 'n joernaal aangebied. Dit beskryf die konstruksie en lansering in 'n wentelbaan van 'n sfeer, 200 voet in deursnee, gebou van bakstene. Die toestel is bedoel as 'n navigasiehulpmiddel, maar word per ongeluk met mense aan boord gelanseer.^[1] Hulle oorleef, en so verskaf die verhaal ook die eerste bekende fiktiewe beskrywing^[1] van 'n ruimtestasie. Die skrywer het selfs die idee korrek aangeneem van vier satelliete wat bo die horison sigbaar moet wees vir navigasie, soos die geval is vir vir die moderne GPS.

The Brick Moon is vir die eerste keer in drie dele in The Atlantic Monthly vrygestel in 1869.^[2][3] 'n Vierde deel of opvolg, getiteld Life on the Brick Moon, is ook in 1870 in The Atlantic Monthly gepubliseer.^[4] Dit is versamel as die titelwerk in Hale se bloemlesing The Brick Moon and Other Stories in 1899.^[5]

In 1877 het Asaph Hall die twee mane van Mars ontdek. Hy het aan Hale geskryf en die kleiner Mars-maan, Deimos, met die baksteenmaan vergelyk.^[2]

In die Long Earth-reeks deur Terry Pratchett en Stephen Baxter word 'n ruimtestasie gebou in "The Gap" (waar die Aarde ontbreek) "the Brick Moon" genoem. Dit verskyn in twee van die romans: The Long War (2013) en The Long Mars (2014).