Heyke Kammerling-Onnes (niderlandcha: Heike Kamerlingh Onnes) — golland fiziki va kimyogari. Tarixda ilk bora, past haroratlar fizikasida amaliy natijalarga erishgan olim hisoblanadi. Uning oʻz davri uchun rekord hisoblangan 0.9 Kelvin haroratga erishgani va bu orqali suyuq geliy olish usulini kashf etgani uchun, fizika boʻyicha 1913-yilgiNobel mukofoti bilan taqdirlangan. Shu tufayli ham uning ilmiy doiralardagi hazilomuz unvoni (Janob Mutlaq nol) boʻlgan.[1]
Tarjimai holi
Kammerling-Onnes 1853-yilning21-sentabr kuni, GollandiyaningGröningen shahrida tugʻilgan[2]. Oʻrta taʼlimni oʻz shahridagi maktabda tamomlagach, 1870-yilda Groningen universitetining Fizika va Matematika boʻlimiga oʻqishga kiradi. Keyinroq oliy taʼlimni Geydelberg universitetida, mashhur olimlar Kirxgof va Bunzenlar qoʻl ostida davom ettirgan. 1873-yilda u yana Groningenga qaytib keladi. 1878-1882-yillar davomida Kammerling-Onnes, Delfta universitetida maʼruzalar oʻqiy boshlagan. 1882-yilda uni, Gollandiyaning eng mashhur oliy taʼlim muassasalaridan biri boʻlgan Leyden universitetiga, amaliy fizika fanlari professori lavozimiga taklif etishadi va Kammerling-Onnes ushbu lavozimni qabul qiladi.
Faoliyati
Kammerling-Onnesning doktorlik dissertatsiyasi oʻziga xos mavzuda boʻlib, unda olim Yerning oʻz oʻqi atrofida aylanishini gʻayrioddiy usul bilan isbotlashga uringan. 1883-yilda himoya qilingan mazkur dissertatsiya, yirik ilmiy doiralarda katta qiziqish va munozaralarga sabab boʻlib, olimga ilk muvaffaqiyatlar uchun katta yoʻl ochib beradi. Bu orada uning ilmiy qiziqishlari doirasi, gazlarni siqish va ularning past haroratlardagi xossalarini oʻrganish masalalariga qaratilib, olim laboratoriya sharoitlarida mutlaq nol haroratga erishish uchun ilmiy tadqiqotlar oʻtkazishni boshlagan. Ushbu maqsadda uning shaxsiy tashabbusi bilan, 1894-yilda Leyden universiteti qoshida Kriogen texnikasi laboratoriyasini tashkilkashtiradi va laboratoriyaning eng birinchi direktori etib, aynan Kammerling-Onnes tayinlanadi. Laboratoriyaning ilmiy-amaliy ehtiyojlari uchun, olimning oʻzi oʻsha yildayoq maxsus yangicha qurilma — gazlarni siqib-suyultiruvchi ilmiy-tajriba dastgohini yasaydi. Mazkur qurilmaning ishlab chiqarish samaradorlik koʻrsatkichlari shu darajada yuqori boʻlganki, undan keyingi bir necha oʻn yilliklar davomida ham yetarlicha foydalanish mumkin boʻlgan ekan. Kammerling-Onnes, oʻzi tayyorlagan qurilma va laboratoriyada, tarixda ilk bora suyuq kislorod va suyuq neon moddalarini olishga muvaffaq boʻlgan[2]. 1906-yilda esa suyuq vodorod olishni ham uddalagan.
1908-yilga kelib olim, tarixda ilk bora suyuq geliyni olishga erishgan va bir vaqtning oʻzida, oʻsha davr uchun eng past haroratni, yaʼni, 0.9 Kelvinni hosil qilishga erishgan. Ushbu tajribaning asosiy maqsadi mutlaq nol haroratga erishish boʻlmay, balki, oʻta past haroratlarda moddalarning xossalarini tadqiq qilish boʻlib, jumladan uning asosiy muddaolari:
oʻta past haroratlardagi elementlarning yutish spektrlari;
hamda, moddalarning magnit xossalarini oʻrganish masalalarini oʻz ichiga olgan.
1911-yilga kelib, Kammerling-Onnes, simobning elektr oʻtkazuvchanligi 4.2 Kelvin haroratda birdaniga keskin kamayishini aniqlashga muvaffq boʻlgan. Ushbu hodisa fizikada oʻta-oʻtkazuvchanlik nomini olgan[3]. Bir yil oʻtib, u suyuq geliyning oʻta oquvchanlik xossasini kashf etadi[4]
. Ushbu masalalar yuzasidan tekshiruvlarni davom ettirib, 1913-yilda, kuchli magnit maydoni ham toklar taʼsirida oʻta-oʻtkazuvchanlikning buzilishi hodisasini aniqlaydi. Aynan shu yili Heyke Kammerling-Onnes, Natijasi suyuq geliy ishlab chiqarishni yoʻlga qoʻyilishiga sabab boʻlgan, oʻta past haroratlardagi moddalarning xossalarini tadqiq qilgani uchun fizika boʻyicha Nobel mukofotiga loyiq koʻrilgan. Past haroratlar fizikasida erishgan yutuqlari sharafiga u, hamkasblari orasida (Janob Mutlaq nol) taxallusi bilan atala boshlangan[5][6].
Olimning past haroratlar fizikasida faqat nazariyot bilan cheklanib qolmasdan, balki, mazkur soha yutuqlarini amaliyotga tadbiq etish borasida ham amalga oshirgan. Chunonchi u, sovutgichli vagonlar (refrijeratorlar) hamda, oziq-ovqat mahsulotlarini saqlash tizimlarini loyihalash-muhandislik ishlarida faol ishtirok etgan.
Kammerling-Onnesning fan oldidagi sharafli xizmatlari uchun, uni koʻplab nufuzli akademiya va ilmiy muassasalarning faxriy aʼzoligiga saylashgan boʻlib, masalan u Berlin universitetining Faxriy Doktori, Amsterdam Qirollik Fanlar Akademiyasining haqiqiy aʼzosi, shuningdek, Kopengagen, Gettingen, Galle, Uppsala, Turin va Venadagi joylashgan Fanlar Akademiyalarining faxriy aʼzoligiga saylangan[7].
Bulardan tashqari olim, fan oldidagi xizmatlari uchun:
Uning oʻzi tashkillagan ajoyib ilmiy laboratoriyasi va koʻp sonli mutaxassis shogirdlari, keyingi davrlarda ham ilm-fanning turli sohalarida yangidan-yangi yutuqlarga erishib, Kammerling-Onnes maktabining nufuzini yanada ortishiga sabab boʻlishgan. Xususan uning eng iqtidorli shogirdlaridan bir boʻlgan olim Willem Hendrik Keesom, 1926-yilda, tarixda ilk bora qattiq holatdagi geliyni olishga erishgan.
Hozirda, Heyke Kammerling-Onnes tashkil etgan Leyden kriogen laboratoriyasi, uning nomi bilan ataladi; shuningdek, oʻsha laboratoriyada, olimning oʻzi loyihalagan mashhur kriogen qurilmasi namoyishga qoʻyilgan boʻlib, ushbu qurilmaga ham, uning nomi berilgan. Bundan tashqari, Oydagi kraterlardan biri, Kammerling-Onnes sharafiga, uning nomi bilan ataladi[8].
Tanlangan asarlari
Kamerlingh Onnes, H., "Nieuwe bewijzen voor de aswenteling der aarde." Ph.D. dissertation. Groningen, Netherlands, 1879.
Kamerlingh Onnes, H., "Algemeene theorie der vloeistoffen." Amsterdam Akademik Verhandl; 21, 1881.
Kamerlingh Onnes, H., "On the Cryogenic Laboratory at Leyden and on the Production of Very Low Temperature." Comm. Phys. Lab. Univ. Leiden; 14, 1894.
Kamerlingh Onnes, H., "Further experiments with liquid helium. C. On the change of electric resistance of pure metals at very low temperatures, etc. IV. The resistance of pure mercury at helium temperatures." Comm. Phys. Lab. Univ. Leiden; No. 120b, 1911.
Kamerlingh Onnes, H., "Further experiments with liquid helium. D. On the change of electric resistance of pure metals at very low temperatures, etc. V. The disappearance of the resistance of mercury." Comm. Phys. Lab. Univ. Leiden; No. 122b, 1911.
Kamerlingh Onnes, H., "Further experiments with liquid helium. G. On the electrical resistance of pure metals, etc. VI. On the sudden change in the rate at which the resistance of mercury disappears." Comm. Phys. Lab. Univ. Leiden; No. 124c, 1911.
Kamerlingh Onnes, H., "On the Lowest Temperature Yet Obtained." Comm. Phys. Lab. Univ. Leiden; No. 159, 1922.
Manbalar
↑"Kamerling-onnes Xeyke" OʻzME. K-harfi Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil
↑Matthiessen, A.; von Bose, M. (1862). „On the Influence of Temperature on the Electric Conducting Power of Metals“. Philosophical Transactions of the Royal Society of London. 152-jild. 1–27-bet. doi:10.1098/rstl.1862.0001.
↑Matthiessen, A.; Vogt, C. (1864). „On the Influence of Temperature on the Electric Conducting-Power of Alloys“. Philosophical Transactions of the Royal Society of London. 154-jild. 167–200-bet. doi:10.1098/rstl.1864.0004.
''Волков В. А., Явелов Б. Е.'' Переписка А. Г. Столетова с Г. Камерлинг-Оннесом // Исследования по истории физики и механики. 1990. — {{М.}}: Наука, 1990. — С. 186—197. ISBN5-02-000738-2
de Bruyn Ouboter, Rudolf (March 1997). „Heike Kamerlingh Onnesʼs Discovery of Superconductivity“. Scientific American. 276-jild, № 3. 98–103-bet. doi:10.1038/scientificamerican0397-98.
Levelt-Sengers, J. M. H., „How fluids unmix : discoveries by the School of Van der Waals and Kamerlingh Onnes“. Amsterdam, Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, 2002. ISBN 90-6984-357-9.
Kamerlingh Onnes, Heike, (Gavroglou, Kōstas. [ed.], and Goudaroulis, Yorgos [ed.]) „Through measurement to knowledge : the selected papers of Heike Kamerlingh Onnes (1853-1926)“. Dordrecht, Boston, Kluwer Academic Publishers, c1991. Goudaroulis, Yorgos. ISBN 0-7923-0825-5
International Institute of Refrigeration (First International Commission), „Rapports et communications issus du Laboratoire Kamerlingh Onnes“. International Congress of Refrigeration (7th; 1936; La Hauge), Amsterdam, 1936.