Şarap etiketleri, şarabın türünü ve kökenini söylediği için tüketiciler için önemli bilgi kaynaklarıdır. Etiket, genellikle bir alıcının şarabı satın almadan önce değerlendirmek için sahip olduğu tek kaynaktır. Şarap etiketinde genellikle menşe ülke, kalite, şarap türü, alkol derecesi, üretici, şişeleyici veya ithalatçı gibi belirli bilgiler yer alır.^[1] Bu ulusal etiketleme gerekliliklerine ek olarak üreticiler, web sitesi adreslerini ve vintajla ilgili özel bilgiler içeren bir QR Kodunu ekleyebilirler.

Bazı şarap imalathaneleri etiket tasarımına büyük önem verirken diğerleri vermez. Château Simone örneğinde olduğu gibi , 60 yılı aşkın süredir etiketlerinin tasarımını değiştirmeyen şarap imalathaneleri varken, diğerleri her yıl değiştirmek için tasarımcılar işe alır. Etiketlerde Picasso , Chagall ve diğer sanatçıların eserlerinin görselleri bulunabilir ve bunlar koleksiyonluk parçalar olabilir.  Etiketin zarafeti şarabın kalitesini belirlemez. Bunun yerine, tüketicilere bu tür bir bilgi sağlayabilen şey etikette yer alan bilgilerdir.

Yeni Dünya tüketicilerinin çoğu ve giderek artan bir şekilde Avrupalı tüketiciler, şarapları çeşit etiketleri ve/veya marka adı etiketleriyle satın almayı tercih ediyor. ABD'deki genç şarap içicileri üzerinde yapılan yakın tarihli bir çalışma, üzerinde şatolar bulunan etiketleri sıkıcı veya eski moda olarak algıladıklarını buldu. Üreticiler genellikle etiketlerini eğlenceli ve davetkar hale getirerek şarap seçmeyi ve satın almayı kolay ve korkutucu olmayan hale getirmeye çalışırlar.  Yeni Dünya şarabının çarpıcı etiket tasarımlarına atfedilen finansal başarısı, bazı Avrupalı üreticilerin de Mouton Cadet'in yeniden tasarımında olduğu gibi bu yolu izlemesine yol açtı .

Şarap sınıflandırma sistemleri ülkeden ülkeye farklılık gösterir. Şaraplar yalnızca bölge ve alana göre sınıflandırılabilir. Örneğin, Bordeaux'da etiketlerinde " Figeac" yazan 151 şato ve Burgonya'da etiketlerinde "Corton" yazan 22 malikane vardır. Burgonya'da, Bordeaux'nun yalnızca beşte biri büyüklüğündeki bir alanda 110 unvan vardır. Sistemi karmaşıklaştıran şey, köylerin en ünlü bağlarının adını köyün adına eklemelerinin yaygın olmasıdır.

İspanya ve Portekiz'de şarabın orijinalliği, etiketteki bir mühürle veya kapsülün altındaki mantarın üzerindeki bir bantla garanti altına alınır. her bölgedeki yetiştiriciler derneği tarafından ilan edilir.

Alman şarap etiketleri, şarabın kalitesini ve stilini belirlemede sağlayabilecekleri ayrıntılarla özellikle dikkat çekiyor.

Neredeyse her Yeni Dünya şarabı üzüm çeşidine ve coğrafi kökenine göre etiketlenir. Yarı-genel adlandırmalar bir zamanlar Avustralya ve ABD gibi ülkelerde oldukça yaygındı, ancak Champagne gibi bölgelerdeki şarap otoriteleri , isimlerinin kendi bölgeleri dışında kullanılmasına karşı dava açmaktan çekinmediler ve yarı-genel isimler kullanımdan kalkıyor.

Etiketinde şarap üreticisinin veya şarap imalatçısının adı belirtilmeyen şaraplara, özellikle Avustralya'da, "temiz kabuklu" şarap denir.

Tatlılık derecesi bilgisi özellikle tutarsızdır; bazı ülkelerin üreticileri bunu her zaman kendi dillerinde standart bir şekilde belirtir (brut, dolce, vb.), bazıları geleneksel olarak bundan hiç bahsetmez veya arka etiket açıklamasında gayri resmi ve belirsiz bir şekilde atıfta bulunur ve yine de diğer ülkelerin düzenleyicileri, ithalatçı tarafından eklenmesi gereken bu tür bilgilerin (genellikle ikincil bir etikette) dahil edilmesini gerektirir. Çelişkili düzenlemelerin olduğu bazı durumlarda, bir şarap, örneğin, bir üretici tarafından "tatlı" olarak etiketlenebilir, ancak satıldığı yargı bölgesinin zorunlu kıldığı ek bir etikette yerel dil çevirisinde "yarı tatlı" (farklı bir yasaya göre) olarak da etiketlenebilir.

Etiketlerde yer alan bilgiler şarabın kalitesini belirlemek için önemlidir. Örneğin, iklimde farklılıklar olduğunda hasat tarihlerine büyük önem verilmesi gerekir.  Şarabın tadı ve kalitesi iklime bağlı olarak yıldan yıla değişebilir. Özellikle kaliteli şaraplar satın alırken hasat yılını bilmek önemlidir çünkü şarabın kalitesi iklim farklılıkları nedeniyle yıldan yıla değişebilir. Yılın kalitesini belirlemenin en hızlı yolu bir şarap çizelgesi kullanmaktır .

Vintage tarihleri önemli olmayabilir, örneğin, şeri şişelerinde vintage tarihleri yoktur. Öte yandan, şarapların vintage'ları olabilir veya olmayabilir. Şampanya genellikle bir yıldan daha uzun bir süre önce elde edilen bir karışımdır ve yalnızca bazen vintage şarap olarak satılır. Ayrıca, Port yalnızca olağanüstü kalitedeki yıllarda vintage ile satılır.

Bir şarap etiketi üreticinin, şişeleyicinin ve tüccarın adlarını içerebilir. Şişeleyicinin adı her zaman etikette bulunmalıdır. İthalatçının adı yalnızca Ortak Pazar dışındaki ülkeler için etikette bulunmalıdır . Bir şarabın menşe yerinde şişelenmesi gerekli olmasa da, sınıflandırılmış büyüme bordo ve vintage port şarabının Bordeaux ve Oporto'da şişelenmesi zorunludur .  Ayrıca, Alsace'ın şişelenmesi menşei içinde yapılmalıdır .  Bu nedenle, mis en bouteille au château veya mis au domaine gibi terimleri aramak önemlidir çünkü bunlar size şarabın mülkte şişelendiğini söyler.

Etiketler yanıltıcı olarak algılanabilecek terimler içerebilir. Blanc de blancs terimi bir etikete dahil edilebilir. Bu terim "beyaz üzümlerden yapılan beyaz şarap" anlamına gelir. Gerçek şu ki, beyaz şaraplar çoğunlukla beyaz üzümlerden yapılır, birçok köpüklü şarap hariç, Şampanya şaraplarında kırmızı Pinot noir'ın yaygın kullanımı tipik bir örnektir.

Château kelimesi en çok Bordeaux ile ilişkilendirilse de, bu şarabın Bordeaux'dan geldiği anlamına gelmez ve bağla ilişkilendirilmiş herhangi bir bina - şatodan bahsetmiyorum bile - olmayabilir. Château ismi Avustralya veya Kaliforniya şaraplarında bile bulunabilir. Vin de pays etiketlerinde asla château kelimesi bulunmaz.

Cru , şarapları sınıflandırmak için kullanılan bir kelime farklı şeyler ifade edebilir. Örneğin, Bordeaux'nun Médoc kesiminde, bu terim şatoların bölgelerdeki sınıflandırılmış büyümelerden biri olduğu anlamına gelir. Saint-Émilion'da, cru terimikaliteyle çok az ilişkisi olduğu için pek önemli değildir. Provence için cru classé terimiyalnızca tarihsel nedenlerle dahil edilmiştir. Öte yandan, cru teriminin İsviçre'dehiçbir temeli yoktur ve üreticinin takdirine bağlı olarak dahil edilmiştir.

Görme engelli veya görme engelli şarap tüketicilerinin pazarına daha iyi ulaşmak için, etiketler Braille alfabesiyle basıldı. Günümüzde etiketlerini Braille alfabesiyle basan bilinen tek şarap üreticisi, uygulamayı 1996'da başlatan Fransa'daki Chapoutier şaraphanesidir. Birçok ülkedeki diğer şaraphaneler Chapoutier'in yolunu izledi ve şişelerinin en azından bazılarında Braille alfabesi mevcut.

Şişenin üzerinde boyun ve/veya arka etiketler görünebilir. Boyun etiketi, şarap hakkında genellikle ek (ve genellikle isteğe bağlı) bilgi veren vintage tarihini içerebilir. Hükümetin zorunlu kıldığı uyarılar genellikle arka etikette ve UPC'lerde bulunur. Örneğin, Amerika Birleşik Devletleri alkollü içeceklerin hamilelik sırasında alkol tüketimiyle ilgili bir uyarı içermesini zorunlu kılar. Etikette ayrıca sarhoşken araç kullanma yeteneğinin azalması olasılığından da bahsedilmesi gerekir. ABD'deki şarap etiketleri ayrıca şarabın sülfit içerdiğini açıklamalıdır.

Şarap yasalarının farklı nedenleri vardır. Etiketleme yönetmelikleri, şarabın olduğundan daha iyi duyulmasını önlemek için tasarlanmış olabilir.  Ayrıca, bir şarabın aslında başka bir üzümden yapıldığı halde bir üzümden yapıldığını söylemek yasadışıdır.

Etikette ayrıca şarabın şişeleyicisinin adı ve adresi de bulunmalıdır. Üretici şişeleyici değilse, şişede şarabın Y üreticisi için X şişeleyicisi tarafından şişelendiği yazacaktır.  Sofra şarapları şişeleyicinin adını ve posta kodunu taşıyabilir. Etikette ayrıca menşe ülkesi de bulunmalıdır.

Zorunlu bilgiler için yazı tipi boyutu da düzenlenir. Alkol içeriği etikete eklenmelidir, bazı yargı bölgeleri ayrıca kalori değeri, karbonhidrat/şeker içeriği vb. gibi kısa besin verileri de gerektirir. Avustralya ve Amerika Birleşik Devletleri'nde bir şarap etiketi belirli durumlarda sülfit içerdiğini de belirtmelidir.

Yönetmelikler, sofra şaraplarının yalnızca renk ve tat ile etiketlenmesine ve kaliteye dair hiçbir belirti olmamasına izin verebilir.  Etiketlerde Cuvée ve grand vin gibi kelimelerin kullanımı kontrol edilir.  Yukarıda belirtildiği gibi, bir vin de pays asla bir şatodan değil, bir domaine'den olmalıdır.

Yeni Zelanda ve Avustralya etiketleme yönetmelikleri , şarabın berraklaştırılması ve berraklaştırılmasında yumurta akı, süt ve isinglass [7] kullanımı nedeniyle 2002'den beri şarap etiketlerinde alerjen uyarısı bulunmasını zorunlu kılmaktadır. Amerika Birleşik Devletleri de benzer gereklilikleri değerlendirmektedir. ABD'deki şarap üreticileri bu gerekliliğe karşı çıkmıştır çünkü  sürecinden geçirme kararı normalde etiketler sipariş edildikten sonra gerçekleşir ve bu da alerjenlere maruz kalmamış şaraplarda alerjen uyarılarına yol açabilir. [  Birliği üye ülkelerinden gelen şarap etiketlerinde ayrıca 30 Haziran 2012'den sonra şarabın sırasıyla süt ve yumurtadan elde edilen kazein ve ovalbümin ile işlendiği ve şarap yapımında berraklaştırma maddesi olarak kullanıldığı belirtilmelidir.

Kağıt şarap etiketleri uzun zamandır toplanmaktadır. Bu, koleksiyonların tema, ülke veya bölgeye göre düzenlenmesiyle tam teşekküllü bir hobiye dönüşebilir. Diğerleri için, etiketleri saklamak bir şarap tadım notları günlüğü tutmanın bir parçası olabilir veya sadece belirli bir şarabı hatırlamak için olabilir. Şarap etiketleri veya Şişe Biletleri de koleksiyoncuların ilgi duyduğu bir alandır. Wine Label Circle 1952'de kuruldu. Gümüş, sedef, fildişi veya emayeden yapılmış bu nesneler, 18. ve 19. yüzyıllarda, üzerine asıldıkları sürahi veya şişenin içeriğini tanımlamak için kullanılırdı; bunların içerikleri arasında şarap ve içkilere ek olarak soslar, çeşniler, tatlandırıcılar, parfümler, tuvalet suları, ilaçlar, mürekkepler, meşrubatlar, reçeller ve likörler bulunabilirdi

Etiketler bir zamanlar kolayca buharla çıkarılabiliyorken, şarap imalathanelerindeki son otomatik şişeleme ve etiketleme süreçleri daha güçlü yapıştırıcıların kullanılmasına yol açtı. Bu etiketleri çıkarmak genellikle zordur ve etikete önemli hasarlar verebilir. Bu sorunu aşmak için son zamanlarda ortaya çıkan, ancak evrensel olmayan bir yenilik, içiciye şarabın adını ve adını hatırlatmak için etiketin küçük bir kısmını koparma olanağına sahip şişelerin kullanılmasıdır.

Etiketin tamamen çıkarılması isteniyorsa, yaygın bir yaklaşım, şişenin içine sıcak su koyup yapıştırıcının tutuşunu zayıflatmaktır. Daha sonra, etiketi eşit basınçla kaldırarak bir taraftan çıkarmak için bir bıçak kullanılabilir.

Ticari etiket çıkarma kitleri, etiket yüzeyine güçlü, şeffaf bir etiket uygular. Amaç, etiketi dikkatlice çekip çıkarmak ve etiketin ön tasarımını yapıştırılmış arkadan kelimenin tam anlamıyla yırtmaktır. Uygulamada, çeşitli başarı dereceleriyle karşılaşılır ve etikette kapsamlı hasar meydana gelebilir.

• Alkollü içecek ambalajlarında uyarı mesajları