İbretnüma, İbretnâme (عبرتنامه) veya Kitab-ı ibretnüma (كتاب عبرتنما) Lâmiî Çelebi'nin tasavvuf hakkında yazdığı menkıbe ve hikâyelerinden oluşan eseridir. Lâmiî Çelebi, eserini yazma sebebi olarak 1526 yılında Bursa'da bir gün düşüncelere daldığı sırada hatiften bir ses işittiğini, bu sesin kendisine fetihlerden söz edip bir fetihname telifiyle I. Süleyman menakıbı yazmasını telkin etmesi olarak göstermiştir.^[1] Fakat Lamiî, fetihleri değil de ibret hikâyeleri yazmaya karar verir. Nefahatü'l-Üns'ten sonra Lamii Çelebi'nin nüsha sayısına göre en popüler eseridir. Salih Gülerer, 1988 yılında eserin bir nüshasını transkript etmiştir.

Kitap ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.