İki ipin uçlarını sabit ve güvenilir bir şekilde birleştiren bir düğüm çeşididir. Gerilip gevşemelerle şekil değiştirerek kendiliğinden çözülme eğilimi göstermez. Benzer güvenli düğümlere göre belirgin bir üstünlüğü yük bindiğinde sıkışıp kalmamak, çözülemez hale gelmemek gibi özellikleri ve ip bedenine dikey köprümsü karşılıklı iki kıvrımından tutulup çekildiğinde çok kolay çözülebilmesidir.
Son geçişte uç yerine dirsek geçirilerek, yani adi düğümler yerine ilmeklerle bağlanırsa, hem kıvrımlarından hem de uçlarından çekerek çözülebilir. Dirsek yalın uca göre daha kalın olacağından ucu çekince bile direneceği için kendiliğinden çözülme eğilimi daha da imkansızlaşır. Ayrıca uçları kavrayan ip bedenlerine en yakın ve en bükük iki kıvrım (yani yük bindiğinde düğümün en fazla gerilen noktaları) iki yerine dört ip kalınlığını çevreledikleri için daha geniş çaplı olur, daha az bükülme stresi etkisi altında kalırlar. Ekleme iplerde her zaman en zayıf nokta olan ekleme düğümü bu durumda daha az zayıflık gösterir ve eklenmiş ip daha ağır yüke dayanabilir.
Kullanım
Her durumda kullanılabilir. Az kullanılışı az tanınmasındandır. Az tanınması ise eskiden bilinmemesinden olabilir. Sadece yeni kitaplarda yer alır. En fazla düğüm içeren ABOK'ta bile bu düğüm yoktur. Buna en benzeyen ama bir ip ortası düğümü olan #582 numaralı düğümün bile benzer çok faydalı özellikleri fark edilip belirtilmemiştir. Örneğin #582 ortası S ya da Z katlı bağlandığında çok güzel bir ip kısaltma yöntemidir.
İki ipin uçlarının her biri kendi ip bedeni yanından geçirilir. Bir ip 6 gibi (uç üstte), diğer ip 9 gibi (uç altta) görünür.
6 ve 9 un gözleri üt üste gelecek şekilde yerleştirilir (bir uç en altta, bir uç en üstte kalmıştır).
En alttaki uç göz kenarlarını dıştan içe dolandırılıp üste, ilmekli olacaksa sonra gene iç tarafta en üstten en alta, iki gözden birden geçirilir.
En üstteki uç da ayni şekilde dıştan içe dolandırılıp alta, ilmekli olacaksa sonra gene içt tarafta en alttan en üste, diğeriyle karşı yönde, iki gözden birden geçirilir.
Önce uçlar, ilmekliyse dirsekler, sonra ip bedenleri karşılıklı çekilerek düğüm sıkıştırılır.
İki ip ucu yan yana tutulup iç ip gövdesi öne çıkartılır
Dış uç bir el üstü halka ile iki ip üzerine yatırılır
Dış uç alttan geri getirilip kendi halkası içinden üste çıkartılır
İç uç iç beden altından üste, halkalar içinden dış uca ters alta geçirilir
Uçları ve ip bedenlerini karşılıklı çekerek sıkıştırılır.
Yonca yaprağı yöntemi: Bir ucun Adi düğümünü tutup diğer ucu işleyerek. Ilk düğümün ucun önden ya da arkadan aşırılarak bağlanmış olmasına (el altı ya da el üstü, bir başka deyişle S ya da Z tipi olmasına) bağlı olarak iki yöntem vardır[3][4]
Sağ el arkadan yöntemi:
sol ipin ucuna yakın, uç ip bedeninin arkasından dolaştırılıp bir adi düğüm atılır (el üstü ya da Z tipi). Bu adi düğümün çıkışları (ip bedeni ve uç) altta yan yana sol elde yonca yaprağı ya da çiçek tutar gibi tutulur.
Sağ elle tutulan sağ ip ucu sol eldeki adi düğümün üç ip-arası deliğinin en solda olanından sol ip bedeni yanı sıra onun girdiği yönde geçirilir,
sağ uç dolandırılıp sağ ip bedeni üzerinden aşırılıp ayni yönde geçirilerek ikinci adi düğüme başlanır,
sağ ip ucu hem sol eldeki düğümün en sağdaki deliğinden hem de sağ ipin kendi oluşturduğu tek delikten sol uç yanı sıra onunla ters yönde geçirilir.
Önce uçları, sonra ip bedenlerini karşılıklı çekerek düğüm sıkıştırılır.
Sağ el önden yöntemi: sol ipin ucuna yakın, uç ip bedeninin önünden dolaştırılıp bir adi düğüm atılır (el altı ya da S tipi). Bu adi düğümün uçları altta yan yana sol elde çiçek tutar gibi tutulur.
Sağ elle tutulan sağ ip ucu sol eldeki adi düğümün üç ip-arası deliğinin en solda olanından sol ip bedeni yanı sıra onun girdiği yönde geçirilir,
sağ uç dolandırılıp sağ ip bedeni altından aşırılıp ilkiyle ayni yönde geçirilerek ikinci adi düğüme başlanır, sağ ip ucu hem sol eldeki düğümün en sağdaki deliğinden hem de sağ ipin kendi oluşturduğu tek delikten sol uç yanı sıra onunla ters yönde geçirilir.
Önce uçları, sonra ip bedenlerini karşılıklı çekerek düğüm sıkıştırılır.
Bu son iki yöntem Zeppelin bağının bir uçtaki adi düğümün diğer uçtaki adi düğüm ile belli bir şekilde iç içe geçirtilmesiyle oluşan bir düğüm olması gerçeğine dayanır. Alp kelebeği, Gerçek aşık düğümü gibi düğümler de küçük farkla benzer özelliğe sahiptirler ve benzer bağlama yöntemleri vardır. Bu son iki yöntem bir ipin ucunu kendi ip bedeni ortasına bağlayıp zeppelin bağı halkası yapmaya da yarar.[5]
1-Sugalısının bağlanışı: Adi ilmekle başlanır
2-Öbür uçta bir simetrik adi ilmek buna işlenir
3-Öbür uçtaki simetrik adi ilmek bitirilir
4-Sıkıştırılır
5-Sugalar kendi uçlarıyla kilitlenir
6-Sugalar daraltılır
7-Uçlar çekilir
Çeşitleri
Sade
Uçlar durdurma düğümlü
Uç dirseklerinde, iki halkalı
İp ortasında, üç halkalı
Çifte sugalısı
Sugaları uçlarla kilitlisi
A#582 solda, S-katlısı altta, Zeppelin sağda
Özellikleri
Ağır yükten, yüklenme boşanma tekrarlarından ve sarsıntıdan çözülmez.
Yük yok iken istenince köprüler karşılıklı çekilerek çok kolay çözülür.
Az ip kullanır (iki uçta birer adi düğüm bağlayacak kadar ip gerekir, uçlarda emniyet düğümü ve uzunca emilme payı gereksinimi daha azdır).
Yük yok iken bağlanmalıdır, bir ipte yük var iken bağlanması yüksüz ucun son geçişinin öbür ipin yüklü ip bedenine en yakın gözü içinden olduğu için zordur.
