Yoshida Doktrini, ekonomik kalkınmayı ülkenin birinci öncelik sırasına koyan ve diplomasiyi düşük profilde uygulayan bir milli politikadır. Bu milli politika ismini savaş sonrası dönemde bu politikayı uygulayan dönemin Japonya BaşbakanıShigeru Yoshida'dan alır.[1]
Yoshida'nın amacı, ülkenin bütün gücünü II. Dünya Savaşı sonrası dönemdeki ekonominin iyileştirilmesi işine kullanıp o sırada milli savunmayı Amerika Birleşik Devletleri'nin sırtına yüklemekti. Amerika Birleşik Devletleri ise, Japonya'nın askeri bütçesini artırmak için defalarca talepte bulunsa da Yoshida, Japon Anayasası'nın Japon Anayası'nın Dokuzuncu Maddesi "Nizam ve adalete müstenit milletlerarası bir sulhu gönülden dileyen Japon milleti, halkın hükümranlık hakkı olarak harpten ve milletler arası anlaşmazlıkları hal işinde tehdit ve kuvvet kullanmaktan, daimî şekilde feragat eder." ifadesini kullanarak bunu reddetmiştir.
Böylece, Yoshida'nın başta uyguladığı bu diplomasi politikası pasifizmin temel alındığı bir şeyden ziyade, Meiji Restorasyonu'dan sonra sonra Japonya'da uluslararası ilişkilerle alakalı olarak yaygın olan gerçekçi bir yaklaşımdı. Bu politikanın esas amacı, uluslararası durumdan iyi bir şekilde yararlanıp Japonya'nın uluslararası toplumdaki mevcudiyetini artırmaktı.
^Beeson, Mark. (2001). "Japan and Southeast Asia: The Lineaments of Quasi-Hegemony," 3 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. p. 4 of linked e-reprint, citing Pyle, Kenneth B. (1998) "Restructuring Foreign Policy and Defence Policy: Japan," in McGrew, A. et al. (1998). Asia-Pacific in the New World Order, pp. 121-36. (İngilizce)
Masuda, Hajimu. "Fear of World War III: Social Politics of Japan’s Rearmament and Peace Movements, 1950–1953." Journal of Contemporary History (July 2012), vol. 47, no. 3, 551-571. http://jch.sagepub.com/content/47/3/551.short