Vecihizâde İsmail Sâdık Kemâl (1828-1892), Son Osmanlı döneminde devlet adamı ve Meclis-i Âyan üyesi.
Vüzerâdan Yozgatlı Mehmed Vecîhî Paşa’nın oğludur. İsmâil Sâdık Kemâl tahsilini tamamladıktan sonra çeşitli kalemlerde ve memuriyetlerde görevler almıştır. Mîr-i Mîrân rütbesine kadar yükselmiştir. İsmâil Sâdık Kemâl 1856’da daha önceden babasının da görev yaptığı Rumeli Beylerbeyliği görevine getirilmiştir. Bir dönem Meclis-i Mâliye azalığına tayin edilmiş, 14 Aralık 1879’da Meclis-i Âyan üyesi seçilmiştir.[1]
Eserleri
Kemâl Paşa’nın daha çok dinî tasavvufî konuları ele alan pek çok eser kaleme almıştır. Kaynakların belirttiğine göre eserleri şunlardır
- Âsâr-ı Kemâl
- Tefsîr-i Sûre-i İhlâs
- Müflihîn-i Hazîne
- Rûh-ı Kemâl
- Kitâb-ı Şerh-i Delâil-i Şerîf
- Şerh-i Fezâil-i Salavât
- Menâkıb-ı Düğümlü Baba (Kemâlnâme-i Düğümlü Baba)
- Hayrü’l-Kasas
- Kitâb-ı Tefeyyüz
- Şerh-i Nutk-ı Çehâr-yâr
Bunlardan başka İsmâil Sâdık Kemâl’in karalama tarzında Manzûm Tefsîr, Kitâbü’l İbrâ, Dinî Bir Manzûme, Ebcedli Manzûmeler, Sâdıku’l Makâl Mecmau’l Kemâl, Kitâb-ı Tefeyyüz ve Şiirler adındaki eserleri de bilinmektedir.[1]
Kaynakça