Uncus, parahipokampal girusun ön uzantısı olarak tanımlanabilir. Temporal lobun apeksinden incisura temporalis adı verilen hafif bir fissürle ayrılır.
Hipokampal girusla yüzeysel olarak devam eden sınır komşuluğuna karşın, uncus morfolojik olarak rhinensefalonun parçasıdır.
Yine uncus'un inferior yüzeyinden geçen önemli bir anatomik yapı, Giacomini bandıdır.[1]
Terim, kanca anlamına gelen Latince uncus kelimesinden gelir ve anatomik yapı Félix Vicq-d'Azyr (1748-1794) tarafından isimlendirilmiştir.[2]
Klinik önemi
Olfaktoryel korteksin temporal lobdaki kısmı, spesifik olarak unkus bölgesinde yerleşmiştir. Bu bölge, klinik pratikte iki açıdan önemlidir: "uncinate" epileptik nöbetler ve unkal fıtıklaşmalar.
Genellikle rahatsız edici bir koku duyulmasıyla karakterize sanrıları takiben gelen epileptik nöbetler, unkustan kaynaklanır.
Unkus'un işlevselliğine dair kapsamlı bakış için yeterli miktarda neşriyat mevcut değildir. Bir çalışmada esrar kullanan bireylerde 14-19 yaşları arasında psikoz-benzeri deneyimlerin unkus içinde azalmış genişleme ile ilişkili olduğunu gösterilmiştir.[3]