Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek madde içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir. Kaynak ara: "The Final Cut" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Nisan 2021) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin)

The Final Cut
Pink Floyd stüdyo albümü
Yayımlanma	21 Mart 1983
Tarz	Progressive rock
Süre	43:27 & 46:40
Şirket	Harvest Records UK Columbia Records ABD
Yapımcı	Roger Waters, Michael Kamen, James Guthrie
Pink Floyd kronolojisi
'A Collection of Great Dance Songs' (1981) The Final Cut (1983) 'Works' (1983)
The Final Cut teklileri
"Not Now John" Yayınlanma: 1983

Roger Waters'ın Pink Floyd ile yaptığı son albüm. Klasik kadrodan Rick Wright bu albümde yer almamıştır. Nick Mason ise "Two Suns In The Sunset" şarkısında bateri çalmamıştır. Albüm sırasında Waters ve Gilmour arasında büyük fikir ayrılıkları çıkmıştır. Gilmour'un da albüme katkısı "Not Now John"'da vokal ve bazı şarkılarda duyulabilen klasik gitar çalışıydı.

Albümün alt başlığı "A Requiem for the Post War Dream" yani "Savaş Sonrası Rüyasına Bir Ağıt"'tır. Pek çok kişi The Final Cut'ı Pink Floyd'un en zayıf albümleri arasında gösterse de, albümü Pink Floyd'un en değeri bilinmemiş eseri olarak görüp bir başyapıt olarak değerlendiren insan sayısı da az değildir. Albümden üç şarkı, yaklaşık 15 dakikalık küçük bir film şeklinde çekilmiştir. Not Now John single'ında The Hero's Return şarkısının albümde olmayan ikinci bölümü de yayınlanmıştır. Albümün 2004'te yeniden yayınlanmış versiyonunda "Pink Floyd: The Wall" filminde yer alan yayınlanmamış "When The Tigers Broke Free" şarkısı da yer almaktadır.

The Final Cut ilk olarak 1982 tarihli Pink Floyd The Wall filminin soundtrack'i olarak planlanmıştı. Spare Bricks adıyla başlanan bu projede film için yeniden kaydedilen "When the Tigers Broke Free" ve "Bring the Boys Back Home" şarkılarının yanı sıra Roger Waters tarafından The Wall albümünün devamı olacak birkaç yeni şarkının yer alması planlanıyordu. Falkland Savaşı'nın bir sonucu olarak Waters fikir değiştirdi ve yeni şarkılara odaklanma kararı aldı. İngiliz Başbakanı Margaret Thatcher'ın Arjantin'in Falkland adalarını işgaline verdiği cevabı yanlış bulan Waters, ilk adı Requiem for a Post-War Dream olan bu çalışmayı babası Eric Fletcher Waters'a adadı. İkinci Dünya Savaşı'nda çarpışan bir asker olan Eric Waters, 18 Şubat 1944'te İtalya'nın Aprilia şehrinde ölmüştü. Gilmour ise Waters'ın gün yüzüne çıkan politikleşmesi ve yeni yaratıcı fikirlerinden etkilenmedi ve ikili albümün yaratımı dışında fikir ayrılıkları yaşadı. The Wall için düşünülen ama albüme dahil edilmeyen "Your Possible Pasts", "One of the Few", "The Final Cut" ve "The Hero's Return", Spare Bricks projesi için bir köşeye konulmuştu ancak Pink Floyd sık sık eski şarkılarının üstünde çalışıp albümlerinde yer verse de Gilmour bu şarkıların yeni bir albümde yer alacak kadar güçlü olduklarını düşünmüyordu. Gilmour yeni besteler yapmak isterken, Waters ise gruba son dönemlerde daha az beste vermekte olan Gilmour'un bu isteğine şüpheyle yaklaştı.

Albümün adı William Shakespeare's Julius Caesar oyunundaki bir replikten esinlenerek The Final Cut oldu. 26 Temmuz 1982'de "When the Tigers Broke Free", arka yüzünde "Bring the Boys Back Home" ile single olarak piyasaya sürüldü. Single'da bu şarkının albümde yer alacağı belirtilse de şarkı albümün 2004 yılındaki yeni baskısına dek şarkı listesinin dışında kaldı.

The Final Cut, hayatlarını savaş sonrası barışçıl bir dünya hayali uğruna İkinci Dünya Savaşı'nda kaybeden Waters'ın babası gibi İngiliz askerlerinin anısına yapılan ihaneti anlatıldığı savaş karşıtı bir konsept albümdü. Albümün sözleri, çıkarttığı yasaların ve verdiği kararların Waters'a göre bu ihanetin kanıtı olduğu Thatcher'ı eleştirmekteydi. Thatcher, albüm boyunca "Maggie" lakabıyla anılmaktadır. Albümün ilk şarkısı "The Post War Dream", Falklands çıkartmasında batan Atlantic Conveyor gemisinin bir benzerinin Japonya'da imal edileceğinin anlatıldığı bir açıklama kaydıyla başlamaktadır. Waters'ın sözleri hayatını kaybetmemiş babasına, Büyük Britanya'nın gemi imalatında Japonya'ya geçilmesine ve Margaret Thatcher'a değindikten sonra The Wall albümüne dahil edilmekten sonra yeniden yazılan şarkılardan "Your Possible Pasts"a geçer. Bir başka reddedilen şarkı olan "One of the Few"'de The Wall'ın ana karakterlerinden biri olan öğretmenin sivil hayata dönmüş olan bir savaş kahramanı olduğu anlatılır. Yaşadıklarını eşine anlatmakta zorluk çeken kahraman, "The Hero's Return" şarkısında hava kuvvetlerinden bir arkadaşının hayatını kaybetmesinin ona yaşattığı zorlukları anlatır. "The Gunner's Dream", diktatörlükten ve terörizm tehdidinden uzak bir savaş sonrası hayalini tanımlar ve bir sonraki "Paranoid Eyes" şarkısında ise öğretmenin alkolizme çöküşüne değinilir.

Albümün ikinci kısmı da farklı farklı savaş temalı konuları işlet. "Southampton Dock" savaştan dönen savaş kahramanları ve diğer askerlerin olası bir ölüme ilerlemesinin bir ağıdıyken, "Not Now John" toplumun politik ve ekonomik problemlere karşı ilgisizliğine değinir. "Get Your Filthy Hands Off My Desert", Waters'ın savaş ve işgal hakkındaki düşünceleriyle ilgiliyken, isminde Waters'ın babasına bir gönderme olan "The Fletcher Memorial Home", Leonid Brezhnev, Menachem Beginve Margaret Thatcher gibi liderlere uygulanacak hayali bir "nihai çözüm"ü anlatır. Albüme adını veren şarkı bir insanın tecridini ve cinsel bunalımlarına değinir. Albüm, savaş ve kontrol ile huzuru kaçan bir dünyanın sonu olacak nükleer bir soykırımı anlatan "Two Suns in the Sunset" ile biter.

The Wall'a da katkıda bulunan Amerikan besteci Michael Kamen, albümün orkestral kayıtlarını yaptı. Ayrıca gruptan ayrılan klavyeci Richard Wright'ın boşluğunu doldurdu, prodüktörlerden biri oldu ve Waters ve Gilmour arasında arabuluculuk yaptı. James Guthrie albümün diğer bir prodüktörü oldu ve stüdyo mühendisi olarak da görev yaptı. Nick Mason'un davulları perküsyonist Ray Cooper ile desteklenirken, Mason'un kompleks ritim değişimlerini çalamadığı "Two Suns in the Sunset" şarkısında davulları Andy Newmark çaldı. Raphael Ravenscroft saksafonları çalmak için kayıtlara dahil edildi. Albüm kayıtları 1982 yılının ikinci yarısında Gilmour'un ev stüdyosu Hookend Manor ve Waters'ın ev stüdyosu Billiard Room Studios dahil olmak üzere sekiz stüdyoda kaydedildi.

Waters ve Gilmour albüm kayıtlarının başlarında uyumlu bir şekilde beraber çalışsa da zamanla gerilim artınca farklı stüdyolarda çalışmaya karar verdi. Mühendislerden Andy Jackson, Waters'ın vokalleri üstünde çalışırken, Guthrie de Gilmour'un gitarlarını kaydetti. İkili zaman zaman tamamlanan kayıtları tartışmak için buluştu ancak bu metot daha önce de Pink Floyd'da uygulanmış olsa da Gilmour bu toplantılarda gergin hissetmeye başladı. Kamen de aynı problemlerden muzdaripti.

Önceki Pink Floyd albümlerinde olduğu gibi bu albümde de ses kayıt teknolojilerindeki gelişmeler sayesinde bolca ses efektleri kullanıldı. Mason'un bazı şarkılardaki katkısı sadece deneysel Holophonic sisteminde ses efekt kaydı yapmak ile sınırlıydı. Kayıtlara üç boyutlu bir ses efekti katabilen bu tekniğin kullanıldığı ikinci albüm bu albüm oldu. Dinleyiciyi sarmalayan bir patlama sesi "Get Your Filthy Hands Off My Desert" şarkısında kullanıldı.

Aylar süren gergin ilişkiler ve son bir tartışma sonrası, Gilmour'un adı prodüktörler listesinden silindi ancak sanatçıya yine de telif hakları ödendi. Waters daha sonra albüm kayıtları sırasında büyük bir baskı altında olduğu ve bu albümün kayıtlarının daha başında Gilmour ve Mason'la bir daha çalışamayacağına inandığını itiraf etti. Mason ise evliliğinde yaşadığı problemlerle uğraştığı için bu albüm kayıtlarında kendini geri planda tuttu.

Tüm şarkılar - David Gilmour ve Waters tarafından yazılan "Not Now John" dışında - Roger Waters tarafından yazılıp bestelendi. 

Müzik ve Sözler: Roger Waters ("Not Now John" hariç)

Pink Floyd Roger Waters - vokaller, bas gitar, akustik gitar, ritm gitar, synthesizer, efektler
David Gilmour - ana ve ritm gitar, "Not Now John" da vokal
Nick Mason - davul, efektler

Diğer müzisyenler Michael Kamen - piyano, harmonium
Andy Bown - Hammond org
Ray Cooper - perküsyon
Andy Newmark - "Two Suns In The Sunset"te davul
Raphael Ravenscroft - tenor saksofon Doreen Chanter - "Not Now John"da geri vokal Irene Chanter - "Not Now John"da geri vokal