Sîn-lēqi-unninn (Akadca: 𒁹𒀭𒌍𒋾𒀀𒅆 md30-TI-ER2),[1] MÖ 1300 ile MÖ 1000 yılları arasında Mezopotamya'da yaşamış olan mašmaššu'dur. Edebi çevrelerde, Gılgamış Destanı'nın en iyi korunmuş versiyonunu derlemesiyle bilinmektedir. Adı, çivi yazısıyla yazılmış çalışmalarda pek rastlanmayacak bir şekilde metnin içerisinde yer almıştır. Yazdığı versiyon, açılışıyla bilinmektedir: "Sha naqba īmuru" ("Derinleri gören adam" ya da "Boşluğu gören kişi"). Versiyonunun önceki metinlerden ne kadar farklı olduğu bilinmiyor.
Prolog, Sîn-lēqi-unninni'nin birinci kişi anlatımının tek örneğini sunmaktadır. Versiyonu, XI. tabletteki Utnapiştim'in tufan hikâyesi ile XII. tabletteki Sümer Gılgamış, Enkidu ve Ölüler Diyarı'nı içermektedir.
Sîn-lēqi-unninni'nin adı "Sîn (Ay Tanrısı), duamı kabul eden kişi" anlamına gelmektedir. Bazen -daha az olasılıkla da olsa- "Ey Sin! Duamı kabul et." anlamına gelen "Sîn-liqe-unninni" şeklinde de kopya edilir.
Kaynakça
