Sulh, kelime olarak barış ve uzlaşma anlamına gelir. Hukuki bir terim olarak sulh, ihtilaflı tarafların karşılıklı rıza ve fedakârlıklarıyla, aralarında bulunan hukuki ilişkiden kaynaklanan uyuşmazlık ya da tereddütlü duruma son vermek için yaptıkları sözleşmeyi ifade eder.[1][2][3][4][5][6] Sulh sözleşmesini diğer sözleşmelerden ayıran en belirgin özellik, taraflar arasında daha önce var olan bir hukuki ilişkiye dayanmasıdır.[6][7] Sulh sözleşmesinin genel olarak kısmi kabul ve kısmi feragatle gerçekleştiği düşünüldüğünde, içerisinde feragat ve kabul barındıran hukuki işlem ve ilişkilerin örtülü olarak sulh içerdiği kabul edilebilir.[3][6][8][9] Karşılıklı fedakârlık, uygulamada bir edimde bulunmak şeklinde kendisini gösterir ki bu açıdan sulh; bir şeyi vermek, yapmak ya da yapmamak şeklinde ortaya çıkabilir.[6][10]
Kaynakça
- ^ Önen, Ergun (1972). Medeni Yargılama Hukukunda Sulh. ISBN. s. 23
- ^ Kuru-Aslan-Yılmaz, Baki-Ramazan-Ejder (Ekim 2011). Medeni Usul Hukuku. Yetkin. ISBN 9789754640274. s. 554
- ^ a b Tanrıver, Süha (1996). İlamlı İcra Takibinin Dayanakları ve İcranın İadesi. Yetkin. ISBN 9754640831. s. 84
- ^ Ildır, Gülgün (2003). Alternatif Uyuşmazlık Çözümü. Seçkin. ISBN. s. 162, 163
- ^ Postacıoğlu, İlhan E. (1975). Medeni Usul Hukuku Dersleri. ISBN. s. 484
- ^ a b c d Demir, Şamil (Ocak 2014). Avukatın Uzlaşma Sağlama Yetkisi. Adalet. ISBN 9786051463179. s. 144 vd.
- ^ Önen, Ergun (1972). Medeni Yargılama Hukukunda Sulh. ISBN. s. 24
- ^ Kuru-Aslan-Yılmaz, Baki-Ramazan-Ejder (Ekim 2011). Medeni Usul Hukuku. Yetkin. ISBN 9789754640274. s. 554-555
- ^ Ildır, Gülgün (2003). Alternatif Uyuşmazlık Çözümü. Seçkin. ISBN. s. 164
- ^ Önen, Ergun (1972). Medeni Yargılama Hukukunda Sulh. ISBN. s. 27
