Sovyetler Birliği Komünist Partisi (SBKP) Merkez Komitesi Sekreterliği, çoğunlukla Politbüro tarafından idare edilen hükûmet politikasının hazırlanmasından ziyade partinin merkezi yönetiminden sorumluydu. Üyeleri Komünist Parti Merkez Komitesi tarafından seçildi, ancak ilk yıllarında oy kullanmadan önce kıdemli liderler tarafından kararlar alındığından seçimler resmiyetsizdi. Aynı zamanda Politbüro üyesi olan SBKP Genel Sekreteri, Sekreteryanın ve partinin lideriydi. Sekreterya ve Politbüro'daki ikili üyelik, Sovyet liderliğinin iki ya da üç çok üst düzey üyesi için ayrılmıştı ve Joseph Stalin sonrası dönemde nihai bir güce adım atmıştı. Son beş Sovyet liderleri (Nikita Kruşçev, Leonid Brejnev, Yuri Andropov, Konstantin Chernenko ve Mikhail Gorbaçov) birinci veya genel sekreter olmadan önce üst düzey sekreterlerdi. Buna ek olarak, Georgi Malenkov kısa bir süre Sekretarya'nın en üst üyeliği nedeniyle Stalin'in ölümünün ardından bir hafta partinin genel başkanı olarak değerlendirildi.

Sekretarya, 6 Ağustos 1917'de Merkez Komitesi tarafından kuruldu ve başlangıçta Feliks Dzerjinski, Matvei Muranov ve Yakov Sverdlov tam üye ve Adolph Joffe ve Elena Stasova aday üyeler (veya diğerleri) olarak seçildi. 1917 Ekim Devrimi'nden sonra Sverdlov ve Stasova, diğer organların diğer görevlerini üstlendiği Sekretarya'nın çalışmalarını gerçekleştirdiler. O dönemde, Sekretarya,^[1] bölgesel parti organizasyonlarının faaliyetlerinin koordinasyonu ve partinin rutin idari işleriyle uğraşması gibi teknik konulardan sorumluydu. Çalışanları 1919'da sadece 30'dan 1921'de 600'e, 1925'te 767'ye yükseldi.

1922 yılına gelindiğinde, teknik bir komiteden partinin en önemli bileşenlerinden birine dönüştürülmüş ve bu noktadan itibaren Komünist Partinin günlük operasyonlarından sorumlu olmuştu. Ayrıca 1922'de Genel Sekreter görevlendirildi. Genel Sekreter, Sekreteryanın başkanı oldu ve Lenin'in ölümünden sonraki yıllarda partide ve ülkede en önemli kişi oldu.