SNR B0525-66.1

SNR B0525-66.1
(LHA 120-N 49)
HUT tarafından elde edilen N49 fotoğrafı.
Tarih1956 (keşif)
1973 (tanımlanma)
TakımyıldızKılıçbalığı
Sağ açıklık05sa 26d 05,00s[1]
Dik açıklık−66° 05′ 06,0″[1]
DönemJ2000
Galaktik koordinatlarG.276.0964-33.2447[1]
Uzaklık170.000 Iy[2]
Boyut0,40 yay-dakika
KalıntıKabuk
Ana gökadaBüyük Macellan Bulutu
En yüksek kadir (V)12,71[1]
BelirtmelerSNR J052559-660453 • 1ES 0526-66.1 • RBS 650 • [FHW95] LMC B0525-6607 • CAL 36 • LHA 120-N 49 • RX J0526.0-6605 • [FPH98] LMC 28 • DEM L 190 • LMC RASS 207 • 1RXS J052559.2-660450 • [HP99] 241 • 2E 1279 • PKS 0525-66 • SNR B0525-66.1 • [MBB72] 43 • 2E 0525.9-6607 • PMN J0526-6604 • WHHW 0525.9-6608 • [SHP2000] LMC 146
[Vikiveri'de düzenle]


SNR B0525-66.1 (LHA 120-N 49 veya kısaca N49) Kılıçbalığı takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 170.000 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir süpernova kalıntısıdır. Büyük Macellan Bulutu içinde yer alan ve yaşı 5.000 yıl olarak tahmin edilen bulutsu, δ Doradus yıldızının 2 derece batısında yer alır. Patlama enerjisinin ortalama bir süpernova patlamasının hemen hemen iki katı olduğu tahmin edilmektedir.

N49, bir H-alfa salma bulutsusu olarak 1956 yılında Karl G. Henize tarafından keşfedilmiş ve kataloğa eklenmiştir.[3] 1973 yılında bir süpernova kalıntısı olarak tanımlanmıştır.[4]

Chandra X-ışını Gözlemevi ile yapılan yeni ve uzun gözlemlerde, patlayan yıldızdan kalıntı bölgesinin dışına doğru fırlatılmış olan ve mermiyi andıran bir yapının kanıtları tespit edilmiştir. Silikon, sülfür ve neon bakımından zengin olan bu mermi, saatte 8 milyon km gibi yüksek bir hızla kaynağından uzaklaşmaktadır. Bu merminin belirlenmesi, patlamanın yıldızı asimetrik bir şekilde yok ettiğini göstermektedir. Bu parlak kaynak, ani parlamalar şeklinde gama ışını ve x-ışını salmaları yapan ve yumuşak gama ışını yineleyicisi olarak tanımlanan SGR 0526-66 olabilir. Bu kaynakla ilgili başlıca düşünce, onun oldukça güçlü manyetik alana sahip bir nötron yıldızı (magnetar) olduğu yönündedir.[5]

Kaynakça

  1. ^ a b c d "SNR B0525-66.1 -- SuperNova Remnant". SIMBAD. Erişim tarihi: 15 Mart 2013. 
  2. ^ "Celestial Fireworks". NASA/ESA and The Hubble Heritage Team (STScI/AURA). 3 Temmuz 2003. 13 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2013. 
  3. ^ Karl G. Henize, Catalogues of H-alpha emission stars and nebulae in the Magellanic Clouds, Astrophysical Journal Supplement Series, 2, 315-344 (1956)
  4. ^ D. S. Mathewson & J. N. Clarke, Supernova remnants in the Large Magellanic Cloud, Astrophysical Journal, 170, 725-738 (1973)
  5. ^ "N49: Stellar Shrapnel Seen in Aftermath of Explosion". Chandra. 5 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2013.