Süzerenlik, bir devletin veya bir yönetimin, bir haraçgüzar devletin dış politikası ve ilişkilerini kontrol etmesi; aynı zamanda haraçgüzar devletin de kendi içinde özerk olmasına izin vermesidir.^[1] Hükmeden bu devlete "süzeren devlet" denir.

Süzerenlikte, hükümranlıktan farklı olarak; özerk devlet teknik olarak bağımsızdır ancak kısmi olarak kendi kendini yönetir. Bu durum tarihteki pek çok imparatorlukta görülmüş olsa da, egemenliğin ya var olup ya da var olmayan bir gerçeklik olarak görüldüğü 20. veya 21. yüzyıl uluslararası hukuk anlayışıyla bağdaştırmanın zor olduğu düşünülmektedir. Egemen bir devlet, anlaşma yoluyla daha güçlü bir gücün himayesi altına girmeyi kabul edebilir ancak modern uluslararası hukuk, bu ilişkiyi zayıf olan taraf için zorunlu kılmayı hiçbir şekilde tanımaz. Süzerenlik; yasal bir yol olmaktan ziyade daha çok fiili bir durumdur.