Pasiphae grubu

Pasiphae grubu, Pasiphae'ye benzer yörüngeleri takip eden ve ortak bir kökene sahip olduğu düşünülen, Jüpiter'in ters yön yörüngede hareket eden düzensiz uydularından oluşan bir gruptur.

Yarı büyük eksenleri (Jüpiter'e olan mesafeleri), 22,8 ila 24,1 milyon km arasında değişir (Carme grubuyla aynı aralıkta), yörünge eğiklikleri 144,5° ila 158,3° arasında ve dış merkezlikleri 0,25 ile 0,43 arasındadır.

Bu diyagram, Jüpiter'in en büyük düzensiz uydularını göstermektedir. Pasiphae grubu içerisinde, Sinope ve Pasiphae'nin kendisi etiketlenmiştir. Bir cismin yatay eksendeki konumu Jüpiter'e olan mesafesini, dikey eksen ise yörünge eğikliğini gösterir. Dış merkezlik, cismin Jüpiter'e olan maksimum ve minimum mesafesini belirten sarı çubuklarla gösterilir. Daireler, bir cismin diğerleriyle karşılaştırıldığında boyutunu gösterir.

Grubun ana üyeleri aşağıdaki gibidir (negatif periyotlar ters yön yörüngeleri gösterir):[1]

İsim Çap
(km)		 Yörünge periyodu
(gün)		 Notlar
Pasiphae 57,8 −722,34 en büyük üye ve grup prototipi
Sinope 35 −777,29 kırmızı renk
Callirrhoe 9,6 −787,43 kırmızımsı renk
Megaclite 5 −747,09 kırmızımsı renk
Autonoe 4 −719,01
Eurydome 3 −722,59
Sponde 2 −734,89

Uluslararası Astronomi Birliği (IAU), tüm ters yön yörüngeye sahip uydular için -e ile biten isimleri ayırmıştır.

Köken

Pasiphae grubunun, bir çarpışmadan sonra parçalanan bir asteroidi Jüpiter'in yakalamasıyla oluştuğuna inanılıyor. Orijinal asteroit çok fazla bozulmamıştı. Bu cismin 60 km'lik çapıyla yaklaşık olarak Pasiphae'nin boyutuyla aynı olduğu hesaplanıyor. Pasiphae, orijinal cismin kütlesinin %99'unu korur. Ancak, Sponde bu gruba aitse bu oran %87 ile daha küçük olacaktır.[2]

Carme ve Ananke gruplarının aksine, Pasiphae grubunun tek bir çarpışma kökeni teorisi tüm çalışmalar tarafından kabul edilmemektedir. Bunun nedeni, Pasiphae grubunun yarı büyük eksenleri bakımından benzer olmasına rağmen, yörünge eğiklikleri açısından daha geniş bir dağılıma sahip olmasıdır.[not 1] Alternatif olarak, Sinope aynı çarpışma kalıntılarının bir parçası olmayabilir ve bağımsız olarak yakalanmış olabilir.[4] Cisimler arasındaki renk farklılıkları (Pasiphae için gri, Callirrhoe ve Megaclite için açık kırmızı) grubun tek bir çarpışmadan daha karmaşık bir kökene sahip olabileceğini düşündürmektedir.[4]

Bu diyagram, Pasiphae grubunun ana üyelerinin yörünge elemanlarını ve göreceli boyutlarını karşılaştırır. Yatay eksende Jüpiter'den ortalama mesafeleri, dikey eksende yörünge eğiklikleri ve dairelerde göreceli boyutlar gösterilir.
Bu diyagram Pasiphae grubunun (kırmızı) geniş dağılımını, Ananke (mavi) ve Carme (yeşil) gruplarının daha sıkışık yapılarıyla karşılaştırır.

Notlar

  1. ^ Nesvorný'nin 2003 çalışması, Ananke ve Carme grupları konusunda hemfikir olurken, Pasiphae için sadece Megaclite'i listeler. Bununla birlikte, hem Pasiphae hem de Sinope için bilinen seküler rezonanslar yörüngeleri şekillendirebilir ve yörünge elemanlarının çarpışma sonrası dağılımını açıklayabilir.[3]

Kaynakça

  1. ^ Scott S. Sheppard, David C. Jewitt, Carolyn Porco Jupiter's outer satellites and Trojans, In: Jupiter. The planet, satellites and magnetosphere. Edited by Fran Bagenal, Timothy E. Dowling, William B. McKinnon. Cambridge planetary science, Vol. 1, Cambridge, UK: Cambridge University Press, 0-521-81808-7, 2004, p. 263 - 280 Full text(pdf). 14 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  2. ^ Sheppard, Scott S.; Jewitt, David C. (5 Mayıs 2003). "An abundant population of small irregular satellites around Jupiter". Nature. 423 (6937): 261-263. Bibcode:2003Natur.423..261S. doi:10.1038/nature01584. PMID 12748634.  Ancak Nesvorný'nin 2003 çalışması Ananke ve Carme grupları üzerinde fikir birliğine varırken, Pasiphae grubu için yalnızca Megaclite'i listeler.
  3. ^ David Nesvorný, Cristian Beaugé, and Luke Dones Collisional Origin of Families of Irregular Satellites, The Astronomical Journal, 127 (2004), pp. 1768–1783 Full text. 9 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ a b Grav, Tommy; Holman, Matthew J.; Gladman, Brett J.; Aksnes, Kaare Photometric survey of the irregular satellites, Icarus, 166,(2003), pp. 33-45. Preprint 7 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.