Marienbad Ağıtı (Marienbader Elegie), Johann Wolfgang von Goethe tarafından yazılmış bir şiirdir.

Bu şiir, Goethe'nin en iyi ve en kişisel yapıtlarından biri olarak kabul görür^[1][2] ve Baroniçe Ulrike von Levetzow'a yaptığı evlenme teklifinin (Goethe kişisel olarak bir teklifte bulunmamış, arkadaşı Carl August vasıtasıyla bunu dile getirmiştir.) reddedilmesi üzerine duyduğu üzüntüyü yansıtır. Goethe şiirini yazmaya 5 Eylül 1823 yılında Cheb'ten Weimar'a giderken yazmaya başlamış, 12 Eylül'de yolculuğunun bitmesiyle tamamlamıştır. Bu şiiri yalnızca yakın arkadaşları ile paylaşmıştır.^[3]

• Mir ist das All, ich bin mir selbst verloren,
• Der ich noch erst den Göttern Liebling war;
• Sie prüften mich, verliehen mir Pandoren,
• So reich an Gütern, reicher an Gefahr;
• Sie drängten mich zum gabeseligen Munde,
• Sie trennen mich, und richten mich zugrunde.

— Almanca aslından şiirin son kıtası

Goethe Bohemya'ya bir daha dönememiş, 1832'de Weimar'da ölmüştür.

• Goethe's poems at Gutenberg 24 Eylül 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Goethe in Marienbad 13 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Şiir ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.