Malezya'da tarım, ülkenin GSYİH'sının yüzde 12'sini oluşturmaktadır ve nüfusun yüzde 16'sı tarım yoluyla istihdam edilmektedir. İngilizler tarafından büyük ölçekli plantasyonlar kurulmuştur. Bu plantasyonlar kauçuk (1876), palm yağı (1917) ve kakao (1950) gibi yeni ürünler için fırsatlar yaratmıştır. Muz, hindistan cevizi, durian, ananas, pirinç ve rambutan gibi bir dizi ürün de Malezya topraklarında yetiştirilmektedir.

Güneydoğu Asya'da bir yarımada üzerinde yer alan Malezya'nın iklimi, egzotik ürünlerin üretimi için uygun koşulları sağlamaktadır. Bu bölge, kasırga veya kuraklıktan çok nadiren etkilenmektedir.^[2] Malezya, ekvatora yakın konumu nedeniyle yüzde 90 civarında bir nem oranına sahiptir ve hava tüm yıl boyunca sıcak ve nemlidir.

Tarım, kuraklık ve sel felaketleri nedeniyle tehdit altındadır. Pirinç verimi yüzde 60 oranında düşebilir. Etkilenme potansiyeli olan diğer ürünler arasında kauçuk, palm yağı ve kakao da yer almaktadır.^[4] Şu anda yüzde 4 olan yıllık kuraklık olasılığı, yüzde 9'a yükselebilir. Bu olasılık, Sabah üzerinde büyük olasılıkla etkili olmak üzere, bölgeye göre değişmektedir.^[4] Genel olarak, yağış değişiklikleri tarım üzerinde sıcaklık değişikliklerinden daha önemli bir etkiye sahip olacaktır.^[4]

Isınan deniz suyu ve değişen hava koşulları ülkede balık stoklarını etkilemekte ve balıkçılığı daha tehlikeli hale getirmektedir.^[5] İklim değişikliğinin etkilerine en çok maruz kalan topluluklar, el emeği, tarım ve balıkçılıkla uğraşanlar da dahil olmak üzere daha yoksul kesimdir. Dolayısıyla iklim değişikliğinin etkilerinin hem etki, hem de uyum sağlama yeteneği açısından mevcut eşitsizliği pekiştirmesi beklenmektedir.^[4]

Pirinç, Malezya'da günlük beslenmenin önemli bir parçasıdır. Malezya 1998 yılında 1,94 milyon metrik ton pirinç üretmiştir.^[2] Bu yüksek üretim oranına rağmen, Malezya hala kendini desteklemek için ihtiyaç duyduğu miktarın yalnızca yüzde 80'ini üretmekte ve geri kalanını ithal etmektedir.^[6]