Ksenon diflorür

Ksenon diflorür
Ksenon diflorür
Ksenon diflorür
Adlandırmalar
IUPAC adı
Ksenon diflorür
Ksenon(II) florür
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)
ChemSpider
ECHA InfoCard 100.033.850 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
  • InChI=1S/F2Xe/c1-3-2 
    Key: IGELFKKMDLGCJO-UHFFFAOYSA-N 
  • InChI=1/F2Xe/c1-3-2
    Key: IGELFKKMDLGCJO-UHFFFAOYAE
  • F[Xe]F
Özellikler
Molekül formülü XeF2
Görünüm Beyaz katı
Yoğunluk 4.32 g/cm3, katı
Erime noktası 128.6 °C [1]
Çözünürlük (su içinde) Ayrışır
Buhar basıncı 6.0×102 Pa[2]
Tehlikeler
İş sağlığı ve güvenliği (OHS/OSH):
Ana tehlikeler Açık dokuları aşındırır. Nem ile temas ettiğinde toksik bileşikler salar.[3]
NFPA 704
(yangın karosu)
NFPA 704 four-colored diamondSağlık 3: Kısa maruziyet ciddi geçici veya kalıcı hasara neden olabilir. Örnek: Klor gazıYanıcılık 0: Yanmaz. Örnek: SuKararsızlık 1: Genellikle kararlıdır, ancak yüksek sıcaklıklarda ve basınçlarda kararsız hale gelebilir. Örnek: KalsiyumÖzel tehlike OX: Oksitleyici. Örnek: Potasyum perklorat
3
0
1
OX
Güvenlik bilgi formu (SDS) PELCHEM MSDS
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları

Ksenon diflorür, kimyasal formülü XeF2 olan güçlü bir florürleyici maddedir. En stabil ksenon bileşiklerinden biridir. Kovalent inorganik florürlerin birçoğu gibi neme duyarlıdır. Işık veya su buharı ile temas ettiğinde ayrışır. Ksenon diflorür, yoğun beyaz kristalli bir katıdır. Mide bulandırıcı kokuya ve düşük buhar basıncına sahiptir.[4]

Kaynakça

  1. ^ Hindermann, D. K., Falconer, W. E. (1969). "Magnetic Shielding of 19F in XeF2". J. Chem. Phys. 50 (3). s. 1203. Bibcode:1969JChPh..50.1203H. doi:10.1063/1.1671178. 
  2. ^ Melita Tramšek; Boris Žemva (2006). "Synthesis, Properties and Chemistry of Xenon(II) Fluoride" (PDF). Acta Chim. Slov. 53 (2). ss. 105-116. doi:10.1002/chin.200721209. 12 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Mayıs 2013. 
  3. ^ "MSDS: xenon difluoride" (PDF). BOC Gases. 20 Ekim 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2010. 
  4. ^ James L. Weeks, Max S. Matheson. "Xenon Difluoride". Inorg. Synth. 8. doi:10.1002/9780470132395.ch69.