Gıdıklama, vücudun belirli bölgelerine dokunulduğunda gülmeye yol açan bir eylemdir. Ayrıca gıdıklama vücudun bir savunma mekanizmasıdır. Gıdıklama, sosyal bağları güçlendirmek ve eğlence amacıyla kullanılır.[1] Ancak bazı durumlarda gıdıklama fetişizmi olarak adlandırılan bir cinsel fetişizm türü olabilir.
Knismesis ve Gargalesis
1897 yılında psikologlar gıdıklamayı iki türe ayırdı:[2]
Knismesis: Her canlıda görülür fakat kahkahaya yol açmaz. Ayrıca ciltte küçük eklembacaklıların varlığına karşı bir savunma mekanizması olarak gelişmiş olabileceği düşünülür.
Gargalesis: Sadece insan ve yakın akrabalarında görülür ve kahkahaya yol açar. Bir kişi kendisini gıdıklamaya çalıştığında yalnızca knismesis hisseder ancak başka biri tarafından gıdıklandığında gargalesis hissi oluşur.
Tarihte gıdıklama
Gıdıklama tarihte bir işkence yöntemi olarak kullanılmıştır. Gıdıklama işkencesi kullanan devletlere Antik Roma ve Han Hanedanı örnek gösterilebilir. Ayrıca gıdıklama işkencesi 2. Dünya Savaşı'nda da naziler tarafından kullanılmıştır.
Kendi kendini gıdıklama
Bir kişi kendisini gıdıklamaya çalıştığında beyin bunu bir tehdit olarak algılamadığı için bir kişi kendi kendini gıdıklayamaz.[3]
Ayrıca bakınız
Kaynakça