CarinhallHermann Göring'in 1930'larda Berlin'in kuzeydoğusundaki Schorfheide Ormanı'nda, Großdöllner See ve Wuckersee gölleri arasında, Brandenburg'un kuzeyindeki büyük bir av arazisinde inşa edilen kır eviydi.
Tarihi
İsveçli ilk karısı Carin Göring'in (1888–1931) onuruna yapılan konut, 1933'ten itibaren aşamalar halinde büyük ölçekte, ancak bir av köşkü şeklinde inşa edildi. Ana mimar, Berlin Olimpiyat Stadyumunun tasarımcısı Werner March'tı. Friedrich Hetzelt daha sonra inşaatı devraldı. Carin Göring'in cenazesi, ölümünden sonra İsveç'te defnedildi.
İlk eşinin İsveç'teki mezarını ziyaret eden Goering, bir konuşma yaptı ve bir buket kırmızı gül bıraktı. Bu, kısa bir süre sonra protesto notu bırakan öfkeli İsveçliler tarafından kaldırıldı. Bu hareket, bir İsveç vatandaşının propaganda amacıyla siyasallaştırılmasına yönelikti. Göring, olayın bir mezara saygısızlık olduğu yönünde basına demeçler vermişti. Bunu, ölen eşinin bir devlet yasasıyla İsveç'ten Almanya'ya nakletmek için bir bahane olarak kullandı. Carin Göring'in cesedi Carinhall arazisindeki bir mahzende defnedildi. 10 Nisan 1935'te Carinhall, Göring'in ikinci karısı Emmy Sonnemann ile düğün ziyafetinin mekanıydı.
Burada, bazen Schorfheide'ye av gezilerine çıktığı yabancı devlet misafirlerini aldı. Devlet konukları arasında İtalyan diktatör Benito Mussolini (28 Eylül 1937), İngiliz politikacı Edward Wood (20 Kasım 1937) ve Japon Dışişleri Bakanı Matsuoka Yōsuke (29 Mart 1941) vardı.
Carinhall, Göring'in işgal altındaki Avrupa'nın dört bir yanından yağmalanmış sanat hazinelerinin çoğunun varış noktası oldu. 1943'te Göring, özel koleksiyonunun bir kısmını Steiermark'ın Bad Aussee bölgesindeki Altaussee yakınlarındaki Altaussee tuz madeni kurtarma alanında sakladı. 1945'ten itibaren, bu sanat eserleri Müttefikler tarafından kamyonlarla NSDAP'nin eski Führer binası ve yönetim binasında bulunan Münih'teki merkezi toplama noktasına getirildi.
Özel koleksiyonun diğer kısmı ise Carinhall showroomlarında kaldı. Ocak 1945'te Göring, sanat koleksiyonunun geri kalanını özel trenlerle Berchtesgaden'e getirdi ve orada tünellerde sakladı. Sanat hazineleri boşaltıldı ve hava saldırısı sığınaklarına götürüldü. Savaşın son günlerinde bazı tablolar ve duvar halıları trenlerden yağmalandı.[1]
Savaş sonrası
20 Nisan 1945'te Hermann Göring, Carinhall'dan ayrıldı. 28 Nisan 1945'te Carinhall, sadece birkaç kilometre mesafede olan Kızıl Ordu'nun eline geçmesini önlemek için, yerleşke Göring'in emriyle bir Luftwaffe yıkım ekibi tarafından 80'den fazla hava bombasıyla havaya uçuruldu. Sanat hazineleri önceden Berchtesgaden'e tahliye edildi. Sadece birkaç temel duvarı, yıkılmış mahzenler ve sütun kalıntıları günümüze kadar ulaşmıştır. Öte yandan eski ana kapıdaki iki karakol tamamen korunmuş ve iyi durumdadır.
İki muhafız odası, iki nöbet kulübesi olan bir kapı ve ötesinde kestane rengi bir caddeden oluşan Carinhall malikanesinin kalıntıları, Templin'in anıtları olarak listeleniyor. Gerçek kompleksten hiçbir şey kalmamış olsa da, ormanda birkaç duvar kalıntısı bulunmaktadır. 1990'lara kadar bodrum ve sığınak kısmen gömülü ve erişilebilir durumdaydı; bu girişler o zamandan beri kaldırılmıştır. Carin Göring'in eski mezarında sadece zeminde bir derinleşme görülmektedir.
Kazılar sırasında, içinde sanat eserlerinin hala bulunabileceği korunmuş bir sığınak bulundu. Sığınak ev yarasalarına dönüştürüldü.
Fotoğraf Galerisi
Hitler ve Göring, Carin Göring'in naaşının Carinhall'a taşınma esnasındaki cenaze alayında, 19 Haziran 1934
Kronenhirsch (1937) eskiden Carinhall'da, günümüzde Tierpark Berlin'dedir
Mirası
1999'da, hazine avcılarının harabeleri ziyaret etmesine yol açan Görings Reich: Selbstinszenierungen in Carinhall[2] adlı kitap yeni bir ilgi uyandırdı ve sitenin bir neo-Nazi "mabedi" olmasıyla ilgili endişeler dile getirildi.[3] Brandenburg eyalet hükûmeti, Göring'in karısının mezarının kalıntılarının yıkılmasını emretti.
