Bir Japon budō terimi olan Aiki, en basit haliyle koşullu bir uygulayıcının rakibinin gücünü reddetmesine ya da yeniden yönlendirmesine izin veren bir ilkedir. Aiki uygulayıcısı, uygulandığında saldırganın eylemlerini minimum çabayla ve genellikle fiziksel eforla ilişkili belirgin bir kas gerginliği olmadan kontrol eder.

Japonca'da Aiki iki kanjiden oluşur :

• 合- ai - katılma, birleşme
• 氣- ki - ruh, enerji, can

"Ai" kanjisi üç radikalden oluşur, "birleşme", "bir" ve "ağız". Dolayısıyla, "ai" bir araya gelen, birleşen şeyleri sembolize eder. Aiki, uyum, harmoni anlamına gelen "wa" ile karıştırılmamalıdır. "Ki" kanjisi, buharda pişirilen pirinçle dolu bir tencereyi ve üzerinde bir kapağı temsil eder. Dolayısıyla, "ki" (vücuttaki) enerjiyi sembolize eder.

Dolayısıyla aiki'nin anlamı uymak, katılmak veya enerjiyi birleştirmektir. Bununla birlikte, diğer kültürlerden türetilen ve farklı dillerde ifade edilen kavramlar tartışılırken kelimelerin mutlak anlamlarına dikkat edilmelidir. Bu, özellikle bugün kullandığımız sözcükler, bileşenlerin birebir çevirilerinden ziyade fikirleri temsil eden sembollerden, bu durumda Japonca kanji'den türetildiğinde doğrudur. Bir terimin tarihsel kullanımı, anlamları etkileyebilir ve fikirleri kendilerine sunulan en iyi kelime veya cümle ile göstermek isteyenler tarafından aktarılabilir. Bu şekilde, aynı sanat içindeki sanatlar veya okullar arasında bir anlam farklılığı olabilir. "Ai" ve "ki" karakterleri birçok farklı İngilizce kelimeye çevrilir.

Tarihsel olarak, bu tür öğretiler genellikle yakından korunan bir sır olduğundan, aiki ilkesi öncelikle sözlü olarak aktarılırdı. Modern zamanlarda, kavramın tanımı fiziksel^[1] den belirsiz ve açık uçluya kadar değişir veya daha çok ruhsal yönlerle ilgilidir.

Aiki, adını çeşitli Japon dövüş sanatlarına, özellikle de Aikido'ya^[2] ve ana sanatı Daito-ryu aiki-jujutsu'ya ödünç verir. Bu sanatlar, aiki ilkesini, tekniklerinin çoğunun temelini oluşturan temel bir unsur olarak kullanma eğilimindedir. Aiki, Kito-ryu, Judo ve çeşitli Kenjutsu ve Japon Jujutsu formları gibi diğer birçok sanatta önemli bir ilkedir.^[3] Aiki ile elde edilen teknikler inceliklidir ve genellikle yumuşak içsel dövüş sanatları olarak sınıflandırılan Aiki sanatlarıyla çok az mekanik güç gerektirir.

Aiki karmaşık bir kavramdır ve savaş sanatları bağlamında üç farklı şekilde yönden tanımlanmıştır:

1) Çarpışma yerine birleşme

Aiki tipik olarak savaşın ortasında bir birlik veya harmanlanma fikrini tanımlar. Aikidoda genellikle çatışmadan ziyade daha yüksek harmanlama kavramını tanımlar. "Karıştırma" genellikle aikido içinde bile "awase" (合 わ せ) olarak tanımlanır.^[4] "Aiki" için pek çok tanım "awase" üzerine kuruluyormuş gibi görünse de, kelimenin belirli bir Japon bağlamındaki karmaşıklığından dolayı, tam İngilizce yorumunu tanımlamak zor olacaktır. Vurgu, kuvvetin uygulanacağı en uygun konumu ve zamanlamayı bulmak için rakibin ritmi ve niyetiyle birleşmek üzerinedir. Bir saldırı ile harmanlamak için, birçoğu gelen kuvvetlere teslim olmanın gerekli olduğuna inanıyor, ancak aiki'nin temel uygulayıcıları, 'harmanlama' ile 'yol verme' arasında bir fark olduğunu anlıyor ve bunun yerine, saldırının 'hattını' incelikle almak için eğitiyorlar. ve kontrol et. Aiki, ju prensibiyle yakından ilişkilidir, ancak ikincisi, mekanik yapısal düzeyde aktif fiziksel manipülasyona daha fazla vurgu yapar.

2) Saldırganı yönlendirme

Aiki uygulayıcısı, saldırıyı ve dolayısıyla saldırganı güvencesiz pozisyonlara yönlendirebilir. Bir saldırgan üzerindeki etki, saldırganın dengesi bozulduğunda artar. Bunun için kullanılan vücut hareketleri ( tai sabaki ) büyük ve açık veya küçük ve ince, içten üretilen hareketler olabilir. Hafif ağırlık değişimi ve saldırgana fiziksel baskı uygulanması, kişinin kendi tekniğini kullanmak için saldırgana liderlik etmesine, onu statik tutmasına veya dengesiz tutmasına ( kuzushi ) olanak tanır . Aynı şekilde, aldatıcı hareketler yoluyla, aiki uygulayıcısı saldırgandan gelen bir savunma tepkisini reddedebilir veya saldırgandan kendisini daha da tehlikeye atacak bir savunma tepkisi oluşturabilir. Tahakkümün bu yönü için güçlü bir niyet, irade veya psikoloji^[5] derecesi vardır. Zihin ve beden koordine edilir.

3) İçsel kuvvet kullanımı - Ki enerjisi

Kiai ve aiki, aynı kanji'yi (aktarılmış) kullanır ve aynı ilkenin iç ve dış yönü olarak düşünülebilir. Kiai kişinin kendi enerjisinin dışarıdan (dış güç) tezahürü, emisyonu veya projeksiyonu ile ilgilidir, Aiki ise kişinin kendi enerjisiyle içsel olarak (iç güç) ilgilidir. Böylece, kiai dış enerjilerin birliğidir, aiki ise iç enerjilerin birliğidir. Ki'nin bu kullanımı, kokyu gücünün kullanımını içerecektir, yani nefes almak hareketle koordine edilir.^[6] Kokyu Ryoku, beden ve bilinç (zihin) birleştiğinde üretilebilen doğal güçtür. "Kokyu" (呼吸) terimi, iki rakibin uygun zamanlamayla hareket ettiği bir durumu tanımlamak için de kullanılabilir.

Aikido kavramları, Japon savaş sanatı Aikido'nun felsefi ve teknik temelini oluşturan fikirlerdir.

Aiki eski bir uygulama olarak kabul edilir ve uygulaması genellikle bir aile / okul soyundan belirli bir veya iki kişi içinde tutulur. Kültürel olarak ve dönemin belirli gereksinimleri nedeniyle, aiki bilgisi genellikle çok iyi korunan bir sırdı ve nadiren ifşa edildi.

Aiki'den bahseden en eski kitap 1899 Budo Hiketsu-Aiki no Jutsu'dur. Aiki konusunda şöyle demektedir:

1913'ten itibaren Jujutsu Ders Kitabı (Jujutsu Kyoju-sho Ryu no Maki) şöyle diyordu:

Aiki terimi eski zamanlardan beri kullanılmaktadır ve Daito-ryu'ya özgü değildir. Aiki'deki ki, bir saldırıya cevap vermek anlamına gelen sen no sen'dir.