Aeternitas

Antoninus Pius döneminde basılan bir paradaki Faustina Major'a ait Aeternitas

Antik Roma dininde, Aeternitas sonsuzluğun ilahi kişileşmesidir. O, özellikle Roma imparatorlarının bir erdeminin ( divus ) tanrı formundaki halidir.[1] Yapısı dolayısıyla İmparatorluk kültüyle ilişkilendirildi.[2]

Daha tanıdık antropomorfik tanrılar gibi, Aeternitas ve diğer soyutlamalar, hem Roma'da hem de eyaletlerde kurbanlar ve tapınaklarla anıldı. Roma İspanya'sında Tarraco'da bulunan Aeternitas Augusta tapınağı[3] bir madeni para üzerinde resmedilmiştir.[4]

Aeternitas bazen Aeternitas Imperii ("Roma egemenliğinin Sonsuzluğu") olarak anıldı.[5] Burada Latince imperium ("komuta, güç") kelimesi "imparatorluk" anlamına gelir. Aeternitas Imperii, Nero zamanında Arval Kardeşlerinden fedakarlık alan tanrılar arasındaydı. Bu sırada çeşitli erdemlerin temsil edildiği yeni bronz paralar basıldı.[6]

Aeternitas, Vespasian, Titus, Trajan, Hadrian, Antoninus Pius ve Septimius Severus basılan sikkelerde tasvir edilen birçok erdemden biriydi.[7] 2. yüzyıldan 3. yüzyılın ortalarına kadar, Aeternitas'ın ikonografisi anka kuşunu içerir.[8] Aeternitas bazen de anka kuşunun tünediği dünyayı tutar.[9]

Martianus Capella, The Marriage of Philology and Mercury'de Aeternitas'ın Jüpiter'in en onurlu kızları arasında olduğunu söylüyor. Ayrıca Aternitas'in dairesel şekli nedeniyle sonsuzluğu temsil eden Diademden de bahseder.[10]

Aeternitas'ın erkek eşdeğeri Aion, sınırsız zaman, göksel küreler ve Zodyak tanrısıdır.[11]

Kaynakça

  1. ^ "Virtue" is a conventional label for this class of deities; as Duncan Fishwick has noted in Imperial Cult in the Latin West (Brill, 1990), pp. 459–460, to call "eternity" a virtue in English may seem strained.
  2. ^ Fishwick, Imperial Cult, p. 460.
  3. ^ Fishwick, Imperial Cult, p. 461.
  4. ^ Robert E.A. Palmer, Studies of the Northern Campus Martius in ancient Rome (American Philosophical Society, 1990), p. 20.
  5. ^ Alain Gowing, Empire and Memory: The Representation of the Roman Republic in Imperial Culture (Cambridge University Press, 2005), p. 150.
  6. ^ J. Rufus Fears, "The Cult of Virtues and Roman Imperial Ideology" Aufstieg und Niedergang der römischen Welt II.17.2 (1981), p. 895.
  7. ^ Fears, "The Cult of Virtues," pp. 900–901.
  8. ^ Melissa Barden Dowling, "A Time to Regender: The Transformation of Roman Time," in Time and Uncertainty (Brill, 2004), p. 179.
  9. ^ Ittai Gradel, Emperor Worship and Roman Religion (Oxford University Press, 2002), p. 309.
  10. ^ Martianus Capella, The Marriage of Philology and Mercury 1.4.13; Danuta Shanzer, A Philosophical and Literary Commentary on Martanus Capella's De Nuptiis Philologiae et Mercuri Book 1 (University of California Press, 1986), p. 71.
  11. ^ Gradel, Emperor Worship and Roman Religion, pp. 310–311.