Bilimsel literatürde 749 Depremi olarak bilinen yıkıcı bir deprem, 18 Ocak 749'da Emevi Halifeliği bölgelerinde meydana geldi ve merkez üssü Celile'ydi. En çok etkilenen bölgeler Ürdün Nehri'nin batısı ve doğusuydu. Tiberias, Beit She'an, Pella, Gadara ve Hippos şehirleri büyük ölçüde yıkılırken Levant'taki diğer birçok şehir ağır hasar gördü. Kayıplar on binlerce kişiydi.

Arkeolojik bulgularla desteklenen tarihi kaynaklara göre, İskityapolis (Beit Şean), Tiberya, Kapernaum, Hippos (Sussita),^[1] Jerash ve Pella yaygın hasar gördü. İskenderiye'den bir Kıpti rahip, Mısır'daki evlerde destek kirişlerinin kaydığını bildirdi. Suriyeli bir rahip, Tabor Dağı yakınlarındaki bir köyün "dört mil mesafeye" hareket ettiğini yazdı. Diğer kaynaklar Akdeniz'de bir tsunami, Şam'da birkaç gün süren artçı sarsıntılar ve kasabaların yerle bir olduğunu bildirdi. Umm el Kanatir kasabası ve antik sinagogu yıkıldı.^[2]

Tarihsel kaynaklar, Kudüs'teki ölü sayısının binlerle ifade edildiğini anlatır. Aralarında Mescid-i Aksa'nın da bulunduğu birçok bina ciddi şekilde hasar görmüştür. 749 depreminin yol açtığı hasarın ciddiyetine ilişkin görüş yeni araştırmalar tarafından tartışılmaktadır. Mescid-i Aksa'nın güneyindeki büyük Emevi idari binalarının o kadar kötü hasar gördüğü ve terk edilerek taş ocağı ve kireç kaynağı olarak kullanıldığı, kireç ocaklarının da bölgede bulunduğuy önündeki daha önceki iddiaların yanlış olduğu ve binaların 1033 depremine kadar kullanımda kaldığı bildirilmektedir. Benzer şekilde, Remle'deki yeni Arap başkentinde yalnızca asgari düzeyde hasar belirtileri görülmektedir.

Hierapolisli Agapius, ölü sayısının 100.000'i aştığını iddia ederken, 1234 tarihli Chronicle'a göre Şam'daki Beit Cubaya kalesinde 800 ölü vardı. Judea, Samaria ve Celile şehirlerinde, toplamda yaklaşık 600 köy ciddi şekilde etkilendi. Ölü Deniz'de tsunami benzeri bir olay bildirildi ve güney havzasında muhtemel su baskını meydana geldi.