Ang article ay isang Ulila, dahil walang ibang mga artikulo ang naka-link dito. Mangyaring mula sa ipinakilala ang mga link sa pahinang ito mula sa mga kaugnay na artikulo; subukan mo ang Find link tool para sa mga mungkahi. (Disyembre 2020)

Simbahan ng Santa Maria ng Grasya Chiesa di Santa Maria delle Grazie
Patsada ng Santa Maria, sa likuran ay ang simboryo, gawa ni Bramante
Relihiyon
Pagkakaugnay	Katoliko Romano
Probinsya	Arkidiyosesis ng Milano
Rite	Ritung Romano
Lokasyon
Lokasyon	Milano, Italya
Mga koordinadong heograpikal	45°27′57″N 9°10′16″E / 45.46583°N 9.17111°E / 45.46583; 9.17111
Arkitektura
(Mga) arkitekto	Guiniforte Solari Donato Bramante
Uri	Simbahan
Istilo	Gotiko (Nabe) Renasimiyento (Abside at Simboryo)
Groundbreaking	1463
Nakumpleto	1497[1]
Pandaigdigang Pamanang Pook ng UNESCO
Official name: Church and Dominican Convent of Santa Maria delle Grazie with "The Last Supper" by Leonardo da Vinci
Type	Cultural
Criteria	i, ii,
Designated	1980 (4th session)
Reference no.	93
State Party	Italya
Region	Europe and North America

Ang Santa Maria delle Grazie ("Mahal na Ina ng Grasya") ay isang simbahan at kumbentong Dominicano sa Milano, hilagang Italya, at isang Pandaigdigang Pamanang Pook ng UNESCO . Naglalaman ang simbahan ng mural ng Huling Hapunan ni Leonardo da Vinci, na nasa repektoryo ng kumbento.

Ang Duke ng Milan na si Francesco I Sforza ay nag-utos ng pagtatayo ng isang Dominikanong kumbento at simbahan sa lugar ng isang naunang kapilya na nakaalay sa debosyon kay Maria na Santa Maria ng mga Grasya. Ang pangunahing arkitekto, si Guiniforte Solari, ay nagdisenyo ng kumbento (ang Gotikong nabe),^[2] na natapos noong 1469. Ang pagtatayo ng simbahan ay tumagal ng ilang dekada. Nagpasya si Duke Ludovico Sforza na ang simbahan ay magsilbing libingan ng pamilya Sforza, at muling itinayo ang klaustro at ang abside, na parehong natapos pagkatapos ng 1490. Ang asawa ni Ludovico na si Beatrice ay inilibing sa simbahan noong 1497.

1. ↑ Weigert, Hans (1961). Busch, Harald; Lohse, Bernd (mga pat.). Buildings of Europe: Renaissance Europe. New York: The Macmillan Company. p. 27.
2. ↑ "Guiniforte Solari". Oxford Reference (sa wikang Ingles). doi:10.1093/oi/authority.20110803100516810. Nakuha noong 2020-08-20.

• Milano. Italian Touring Club. 2003. ISBN 88-365-2766-3.
• Lòpez, Guido (2002). I Signori di Milano. Rome: Newton & Compton. ISBN 88-8289-951-9.

• Opisyal na website (sa Italyano)